ความสุขแห่งตน

บทคัดย่อ

         บทความวิชาการ ความสุขแห่งตน มีวัตถุประสงค์เพื่อทบทวนวรรณกรรม สังเคราะห์และสร้างกรอบความรู้ในด้านความสุข เพื่อจุดประกายให้ผู้คนในสังคมนำข้อมูลจากบทความนี้ไปเป็นแนวทางในการสื่อสารกับตนเอง เพื่อสร้างการตระหนักรู้ ก่อให้เกิดความเข้าใจในนิยามความสุขของตนเองว่ามีความหมาย ปัจจัย กระบวนการ ขอบเขต เหมือนหรือแตกต่างกับองค์ความรู้ที่ได้เคยรับรู้มาอย่างไร โดยการทบทวนวรรณกรรมด้านความสุขในครั้งนี้ พบว่า ความสุข มีปัจจัยและองค์ประกอบมากมาย มีหลายรูปแบบ แตกต่างไปตามปัจจัยต่าง ๆ ได้แก่ ความสัมพันธ์อันดีกับผู้คนรอบข้าง สถานที่ เวลา วัฒนธรรม รวมถึงความต้องการของแต่ละบุคคล ความสุขเป็นทั้งนามธรรมและรูปธรรม เป็นความต้องการ “เป็น” หรือเป็นความต้องการ “มี” แต่เมื่อสมหวังแล้ว ความสุขนี้อยู่ได้ไม่นานก็หมดไป และจะเกิดความต้องการใหม่ ๆ ไม่หยุดนิ่ง                                        องค์ความรู้ในศาสตร์ต่าง ๆ สามารถวัดความสุขได้หลายวิธี ได้แก่ การวัดคลื่นไฟฟ้าในสมอง การเปรียบเทียบต้นทุนกับผลที่ได้ สัดส่วนประชากรที่ไว้ใจผู้อื่นในสังคม สัดส่วนประชากรที่รวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรม อัตราการหย่าร้าง อัตราว่างงาน คุณภาพของรัฐบาล การปฏิบัติกิจกรรม ความเชื่อทางศาสนา และนโยบายของรัฐ                                                                    กระบวนการเกิดความสุขประกอบด้วยปัจจัยหลายประการ ทั้งแบบมีเหยื่อ แบบไม่มีเหยื่อ การตอบสนองความต้องการด้วยตนเอง ตอบสนองความต้องการโดยผู้อื่น ตอบสนองความต้องการด้วยปัจจัยต่างๆ ทั้งความต้องการทางกาย ทางใจ และทางจิตวิญญาณ                                             อย่างไรก็ตาม เมื่อผู้คนในสังคมเข้าใจความสุขของตนเองแล้ว ควรมีเวลาเพื่อลงมือปฏิบัติ สร้างการมีส่วนร่วมในกิจกรรมต่าง ๆ จนเกิดคุณค่า เกิดผลกระทบที่ดีต่อตนเองและสังคม และชีวิตที่ดีนั้นเป็นกระบวนการไม่ใช่สถานะที่เป็น ไม่ใช่จุดหมายปลายทาง แต่เป็นทิศทางและการเดินทางที่มุ่งไป โดยทิศทางที่ทุกคนเลือกนั้นเป็นทิศทางที่ต่างมีเสรีภาพที่จะมุ่งไป