การรับรู้การสื่อสารการตลาด และพฤติกรรมการทำบุญของพุทธศาสนิกชนในเขตจังหวัดนครสวรรค์

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาการรับรู้การสื่อสารการตลาดของพุทธศาสนิกชนในเขตจังหวัดนครสวรรค์  (2) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการทำบุญของพุทธศาสนิกชนในเขตจังหวัดนครสวรรค์ โดยใช้ระเบียบวิธีเชิงปริมาณด้วยการสำรวจ  ด้วยการใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือการเก็บรวบรวมข้อมูล จากพุทธศาสนิกชนในเขตจังหวัดนครสวรรค์ จำนวน 400 คน ผลการวิจัยพบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง การศึกษาระดับปริญญาตรี อาชีพพนักงานเอกชน รายได้ 5,001 – 10,000 บาท  สถานภาพโสด และเข้าวัดทำบุญ 1-2 ครั้ง/เดือน รับรู้การสื่อสารการตลาดผ่านสื่อมวลชน โดยผ่านหอกระจายข่าวของวัด/หอกระจายข่าวหมู่บ้านมากที่สุด รองลงมาคือ เฟซบุ๊กและสื่อโทรทัศน์  และโฆษณาจอ LED/จอดิจิตอลน้อยที่สุด และรับรู้การสื่อสารการตลาดที่ไม่ผ่านสื่อมวลชน ผ่านถังผ้าป่ามากที่สุด รองลงมาคือกิจกรรมต่างๆที่วัดจัดขึ้น และไลน์ (Line)  น้อยที่สุด มีพฤติกรรมการทำบุญด้านทาน คือ ถวายสังฆทานมากที่สุด ด้านศีล คือ ปล่อยนก/ปล่อยปลามากที่สุด  ด้านภาวนา คือเป็นจิตอาสาสอนธรรมะมากที่สุด  และการทดสอบสมมติฐานพบว่า เพศ การศึกษา และอาชีพที่แตกต่างกันมีการรับรู้การสื่อสารการตลาดที่ไม่ผ่านสื่อมวลชนแตกต่างกัน เมื่อทำการทดสอบเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยรายคู่ พบว่า ระหว่างการศึกษาต่ำกว่าประถมศึกษากับมัธยมศึกษา/ปวช.  การศึกษาประถมศึกษากับมัธยมศึกษา/ปวช.  การศึกษามัธยมศึกษา/ปวช.กับอนุปริญญา/ปวส. และการศึกษามัธยมศึกษา/ปวช.กับปริญญาตรี แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และระหว่างนักเรียน/นักศึกษากับพนักงานเอกชน และข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจกับพนักงานเอกชน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเช่นเดียวกัน