ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะหลักและประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของนักบินศูนย์การบินทหารบก

กฤษณ์  วิทวัสสำราญกุล; ณัฒชิราธรณ์  นวลสม; ฉัตรชัย  คำเผ่า

doi:10.60027/iarj.2025.282173

ผู้แต่ง

กฤษณ์ วิทวัสสำราญกุล สถาบันพัฒนาบุคลากรการบิน, มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต https://orcid.org/0009-0002-9267-8451
ณัฒชิราธรณ์ นวลสม สถาบันพัฒนาบุคลากรการบิน, มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต https://orcid.org/0009-0005-0090-7045
ฉัตรชัย คำเผ่า สถาบันพัฒนาบุคลากรการบิน, มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต https://orcid.org/0009-0003-6400-3665

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2025.282173

คำสำคัญ:

สมรรถนะหลัก, ประสิทธิภาพการปฏิบัติงาน, นักบินศูนย์การบินทหารบก

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: สมรรถนะหลักของนักบินศูนย์การบินทหารบกสำคัญต่อความมั่นคงของชาติ การป้องกันรักษาดินแดน และการพัฒนาบุคลากรสำหรับศตวรรษที่ 21 และแผนกลยุทธ์ของชาติ การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับสมรรถนะหลักของนักบินศูนย์ การบินทหารบก 2) เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างสมรรถนะหลักของนักบินศูนย์การบินทหารบกโดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และ 3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะหลักของนักบินศูนย์การบินทหารบกกับประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของนักบินศูนย์การบินทหารบก

ระเบียบวิธีการวิจัย: การวิจัยเชิงปริมาณนี้ใช้นักบินศูนย์การบินทหารบกเป็นประชากรในการศึกษา กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย คือ นักบินศูนย์การบินทหารบก จังหวัดลพบุรี จำนวน 246 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติการแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการวิเคราะห์ค่าสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน

ผลการวิจัย: 1) นักบินศูนย์การบินทหารบกมีสมรรถนะหลักอยู่ในระดับมากที่สุด 2) นักบินศูนย์การบินทหารบกที่มีปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ อายุ ระยะเวลารับราชการ และชั่วโมงบินแตกต่างกัน มีสมรรถนะหลักแตกต่างกัน และนักบินศูนย์การบินทหารบกที่มีปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ สถานภาพสมรส หน่วยต้นสังกัด ตำแหน่ง และรายได้ต่อเดือนแตกต่างกัน มีสมรรถนะหลักไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระดับที่ 0.05 3) สมรรถนะหลักของนักบินศูนย์การบินทหารบกมีความสัมพันธ์กับประสิทธิภาพการปฏิบัติงานในทิศทางเดียวกันในระดับสูงมาก โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เท่ากับ 0.929 ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05

สรุปผล: การมีสมรรถนะหลักในระดับที่สูงมากขึ้นก็จะทำให้มีประสิทธิภาพในการทำงานของนักบินศูนย์การบินทหารบกในระดับสูงมากขึ้นด้วยเช่นกัน เนื่องจากสมรรถนะหลักได้จากประสบการณ์การทำงาน องค์กรจึงควรเน้นไปที่การพัฒนาการอบรมและการทำงานจริง

References

กรมกำลังพลทหาร กองบัญชาการกองทัพไทย. (2565). แผนปฏิบัติราชการด้านกำลังพล พ.ศ. 2566 – 2570. กรมกำลังพลทหาร กองบัญชาการกองทัพไทย.

กรมสารบรรณทหารบก. (2567). สมรรถนะกำลังพลกองทัพบก. กรมสารบัญทหารบก.

กองทัพบก. (2544). ระเบียบกองทัพบก ว่าด้วยการพิจารณาบําเหน็จประจำปี พ.ศ. 2544. กองทัพบก.

กองทัพบก. (2564). การพัฒนากำลังพลสู่ความเป็นมืออาชีพ. กองทัพบก.

กำพล ภิญโญกุล. (2558). การพัฒนาตัวแบบสมรรถนะนักบินพาณิชย์ในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). คณะรัฐศาสตร์, มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.

ชำเลือง สุขประวิทย์. (2559). ลักษณะบุคคล และความสัมพันธ์กระบวนการการทำงาน และจิตวิทยาในการทำงานที่ส่งผลต่อประสิทธิผลในการทำงานของพนักงานบริษัทเอกชนในเขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร. รายงานการประชุมวิชาการและนำเสนอผลการวิจัยระดับชาติและนานาชาติ กลุ่มระดับด้านบริหารธุรกิจและรัฐประศาสนศาสตร์, 1(1), 998-1006.

ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2550). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 2). ไทยเนรมิต กิจอินเตอร์ โปรเกรสซิฟ.

ตวงพร ศรีชัย และคณะ. (2562). สมรรถนะนายทหารสัญญาบัตรกองทัพบกไทยในศตวรรษที่ 21. วารสารสมาคมนักวิจัย, 25(1), 54-71.

ประจิตต์ ประจักษ์จิตต์ และคณะ. (2551). สุดยอดนักบิน: Redefining Airmanship. สำนักพิมพ์แมคกรอ-ฮิล.

ปุญณัฐส์ นําพา และ ญาณัญฎา ศิรภัทร์ธาดา. (2562). แบบจําลองสมรรถนะของนักบินผู้ควบคุมอากาศยาน ประสบการณ์การบิน และนวัตกรรมการจัดการที่มีผลต่อประสิทธิผลของการปฏิบัติการบินในประเทศไทย. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 7(1), 66-84.

พระราชบัญญัติว่าด้วยระเบียบข้าราชการทหาร พุทธศักราช 2521. (2521, 20 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 95 ตอนที่ 43 ก., 1-19.

พราวแพรวสิริรัตน์ พงศ์พันธ์, ภัททิราภรณ์ คำยัง, ศุภลักษณ์ ภาวันนา, กานดา ไสยรัตน์, รัตนา สีดี. (2565). เทคโนโลยีดิจิทัล HR กับประสิทธิภาพในการทำงานของพนักงานทรัพยากรบุคคล. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์. 4 (4), 27-40.

ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี พ.ศ. 2561-2580. (2561, 8 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 135 ตอนที่ 82 ก.,1-70.

รวิภา ธรรมโชติ. (2561). สมรรถนะของข้าราชการทหารระดับปฏิบัติการ. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 11(2), 414-428.

ศูนย์การบินทหารบก. (2566). รายงานประจำปีศูนย์การบินทหารบก ประจำปีงบประมาณ 2566. ศูนย์ การบินทหารบก.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2553). คู่มือการกำหนดสมรรถนะในราชการพลเรือน: คู่มือ สมรรถนะหลัก. บริษัท ประชุมช่าง จํากัด.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2564). ยุทธศาสตร์การพัฒนาระบบราชการ (พ.ศ. 2564 – 2565). สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน.

อารีรัตน์ บุญรัตน์. (2561). ปัจจัยส่วนบุคคลและการรับรู้การสนับสนุนจากองค์กรที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผล การปฏิบัติงานของพนักงานบริการเที่ยวบินและผู้โดยสารภาคพื้น บริษัท แพนไทยแอร์ (กรุงเทพ) จำกัด. (สารนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

European Aviation Safety Agency. (2020). Annual Safety Review 2020. Germany: European Aviation Safety Agency.

Federal Aviation Administration (FAA). (2023). Pilot's Handbook of Aeronautical Knowledge (2023): FAA- H-8083-25B (ASA FAA Handbook Series). Washington: Aviation Supplies & Academics, Inc.

Flight Safety Foundation. (2005). Aero Safety World. Retrieved 1 May 2024 from https://flightsafety.org/asw-landing-page-2/

International Air Transport Association. (2023). Competency Assessment and Evaluation for Pilots, Instructors and Evaluators - Guidance Material (2nd Edition). Montreal: International Air Transport Association.

International Civil Aviation Organization. (2013). Manual of Evidence-Based Training (Doc 9995). Montreal: International Civil Aviation Organization.