การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการทหารในกรมทหารราบที่ 151 จังหวัดนราธิวาส

จักรพงษ์  อำนวยชัย; ฮิบรอฮิม  สารีมาแซ

doi:10.60027/iarj.2024.277777

ผู้แต่ง

จักรพงษ์ อำนวยชัย นักศึกษาปริญญาโท หลักสูตรการจัดการมหาบัณฑิต สาขานวัตกรรมการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนคริทร์ https://orcid.org/0009-0006-9874-3030
ฮิบรอฮิม สารีมาแซ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนคริทร์ https://orcid.org/0009-0007-9388-4587

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.277777

คำสำคัญ:

การบริหารทรัพยากรมนุษย์, ความผูกพันต่อองค์กร, ข้าราชการทหาร

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการทหารในกรมทหาร มีความสำคัญต่อการบริหารทรัพยากรมนุษย์โดยรวม อย่างมาก ส่งผลดีต่อองค์กร บุคลากร และสังคมโดยรวม บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ระดับการจัดการทรัพยากรมนุษย์ของข้าราชการทหารในกรมทหารราบที่ 151 จังหวัดนราธิวาส (2) ระดับการมีส่วนร่วมของข้าราชการทหารในกรมทหารราบที่ 151 จังหวัดนราธิวาส (3) การจัดการทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมของข้าราชการทหารในกรมทหารราบที่ 151 จังหวัดนราธิวาส (4) อิทธิพลของตัวแปรที่ส่งผลต่อการปฏิบัติหน้าที่ของข้าราชการทหารในกรมทหารราบที่ 151 จังหวัดนราธิวาส

ระเบียบวิธีการวิจัย: รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างการวิจัย คือกำลังพลภายในกรมทหารราบที่ 151 จังหวัดนราธิวาส จำนวน 300 คน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างอย่างง่ายแบบไม่เป็นสัดส่วน (Simple Non-proportional Sampling) เป็นแบบสอบถาม (Qestionaire) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ สถิติเชิงอนุมาน การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ (Stepwise Multiple regression analysis) เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรอิสระและตัวแปรตาม ร้อยละ สมการตัวแปรต้น

ผลการวิจัย: (1) ตัวแปรที่มีความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการทหารในกรมทหารราบที่ 151 จังหวัดนราธิวาส โดยรวม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ได้แก่ ด้านการฝึกอบรมและพัฒนา โดยมีสัมประสิทธิ์เท่ากับ 0.251 ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการทหารเฉลี่ยเพิ่มขึ้น 0.159 หน่วย ความแปรปรวนของตัวแปรตาม ได้ 37.7% และด้านการให้รางวัลและการพิจารณาขั้น เงินเดือน มีสัมประสิทธิ์เท่ากับ 0.251 ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการทหารเฉลี่ยเพิ่มขึ้น 0.137 หน่วย ความแปรปรวนของตัวแปรตาม ได้ 17.9% และ ด้านการประเมินผลการปฏิบัติงาน มีสัมประสิทธิ์เท่ากับ 0.246 ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการทหารเฉลี่ยเพิ่มขึ้น 0.155 หน่วย ความแปรปรวนของตัวแปรตาม ได้ 13.9% และด้านการสรรหาและคัดเลือก มีสัมประสิทธิ์เท่ากับ 0.223 ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการทหารเฉลี่ยเพิ่มขึ้น 0.117 หน่วย ความแปรปรวนของตัวแปรตาม ได้ 18.5% ตามลำดับ ซึ่งหมายความว่า ด้านการฝึกอบรมและพัฒนา ด้านการประเมินผลการปฏิบัติงาน ด้านการให้รางวัลและการพิจารณาขั้น เงินเดือน และด้านการสรรหาและคัดเลือก เป็นปัจจัยที่กำหนดความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการทหารในกรมทหารราบที่ 151จังหวัดนราธิวาส สรุปผล: ผลวิจัยพบว่า ระดับการบริหารทรัพยากรมนุษย์ มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการทหารในกรมทหารราบที่ 151 จังหวัดนราธิวาส 2) ความสัมพันธ์ระหว่างกลยุทธ์การบริหารทรัพยากรมนุษย์ กับความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการทหารในกรมทหารราบที่ 151 จังหวัดนราธิวาส มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความผูกพันต่อองค์กร 3) การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อความผูกพันของข้าราชการทหารในกรมทหารราบที่ 151 จังหวัดนราธิวาส เป็นปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อความผูกพันต่อองค์การของบุคลากร 4) อิทธิพลของกลยุทธ์การบริหารทรัพยากรมนุษย์ส่งผลต่อความผูกพันของข้าราชการทหารในระดับมากที่สุด

References

กรมกำลังทหารบก. (2566). ขออนุมัติแนวทางการปรับย้ายกำลังพลกลับภูมิลำเนาของทหารบก. Retrieved from: https://www.ocsc.go.th/civilservice#gsc.tab=0

กองการเจ้าหน้าที่. (2551). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 125 ตอนที่ 22 ก วันที่ 25 มกราคม 2551 พระราชบัญญัติ ระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551. Retrieved from: https://personal.sru.ac.th/2016/08/23/royal-statute-civil-service-regulation-act-2551/

กิตติพันธ์ คงสวัสดิ์เกียรติ และ ปริญญ์ ศุกรีเขตร. (2564). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของการบริหารทรัพยากรมนุษย์ต่อความผูกพันต่อองค์การของพนักงานในอุตสาหกรรมเกษตรแปรรูป. วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(1), 1-13

จุฑามาศ เจริญสุข และ กฤษฎา มูฮัมหมัด. (2564). สรรถมะในการปฏิบัติงาน ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของข้าราชการทหาร : กรณีศึกษา กองบัญชาการ หน่วยบัญชาการทหารพัฒนากองบัญชาการกองทัพไทย. การประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 16 บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรังสิต, 1699-1710

ชัชชัย สุวรรณรัตน์, สายสุนีย์ เกษม และ รมย์ชลี ชูไทย. (2564). การบริหารทรัพยากรมนุษย์เพื่อการพัฒนาความผูกพันต่อองค์กรของกลุ่มเจเนอเรชั่นวาย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์ อีสเทอร์น, 15(1), 10–28.

ณัฐวุฒิ จันทร์ประเสริฐ. (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อการขอย้ายหน่วยของทหารราบ. วารสารบริหารธุรกิจมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 40(4), 123 - 140

ปกรณ์เกียรติ นิจสุข. (2566). ORGANIZATIONAL COMMITMENT OF PERSONNEL IN THE DEPARTMENT OF TOURISM. Procedia of Multidisciplinary Research, 1(7), 1-9.

พีรดาว สุจริตพันธ์ และ เพ็ญศรี ฉิรินัง. (2565). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ภาครัฐในบริบทระบบราชการ 4.0. Journal of Modern Learning Development, 7(4), 384-395.

วรรณิศา อ่อนประสพ. (2563). การบริหารงานบุคคลที่ส่งผลต่อความผูกพันของครูในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานนทบุรี เขต 2. วารสาร “ศึกษาศาสตร์ มมร” คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 8(1), 329–342.

สํานักวิจัยและพัฒนาระบบงานบุคคล สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2560). งานระบบราชการไทยในบริบทไทยแลนด์ 4.0. Retrieved from: https://www.ocsc.go.th/sites/default/files/document/thai-gov-system-context-thailand-4-0.pdf

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2563). แนวทางการพัฒนาบุคลากรภาครัฐ. Retrieved from: www.ocsc.go.th/civilservice

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2562). การพัฒนาคุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐ. Retrieved from: https://www.opdc.go.th/content/Nzc

สุริยา ฉิมพาลี. (2563). การพัฒนาสมรรถนะในการปฏิบัติงานของข้าราชการทหาร หน่วยโรงเรียนทหารราบ ศูนย์การทหารราบ. วารสารลวะศรี มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, 4(2), 103-114.

อัจจิมา เสนานิวาส และ ธมยันตี ประยูรพันธ์. (2566). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรสำนักงานการปฏิรูปที่ดินจังหวัด Human Resource Management Affecting on Employee’s Commitment of Provincial Land Reform Office. วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ, 3(2), 723-738.

Krejcie, R.V.,& Morgan, D.W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30, 607-610, 1970.