การบูรณาการความรู้ในหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคหกรรมศาสตร์คณะศึกษาศาสตร์เพื่อให้บริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคม: กรณีศึกษาชุมชนเทพลีลา เขตวังทองหลาง กรุงเทพมหานคร

ผู้แต่ง

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.275130

คำสำคัญ:

การบูรณาการความรู้; , สาขาวิชาคหกรรมศาสตร์;, บริการวิชาการ

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การบูรณาการความรู้ในหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคหกรรมศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์เพื่อให้บริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคม: กรณีศึกษา ชุมชนเทพลีลา เขตวังทองหลาง กรุงเทพมหานคร ผู้วิจัยได้ดำเนินการจัดกิจรรมที่ส่งเสริมสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดี ภายใต้เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน 17 เป้าหมาย โดยฐานกิจกรรมที่จัดขึ้น คือ ฐานอาหารดีมีประโยชน์ที่สาธิตวิธีการทำ“อมยิ้มแซนวิช” ซึ่งมีการบูรณาการความรู้ในหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคหกรรมศาสตร์ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาผลลัพธ์ของการบูรณาการความรู้ในหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคหกรรมศาสตร์ที่เกิดขึ้นกับผู้รับบริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคม และ (2) ศึกษาผลลัพธ์ของการบูรณาการความรู้ในหลักสูตร ศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคหกรรมศาสตร์ที่เกิดขึ้นกับผู้ให้บริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคม

ระเบียบวิธีการวิจัย: ดำเนินการโดยการศึกษาผลลัพธ์ของการบูรณาการความรู้ฯที่เกิดขึ้นกับผู้รับบริการ เก็บข้อมูลจากประชาชนในชุมชนเทพลีลา จำนวน 50 คน โดยใช้แบบสอบถามแบบมาตรประมาณค่า 5 ระดับ จำนวน 20 ข้อ และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ขณะที่การศึกษาผลลัพธ์ของการบูรณาการความรู้ฯที่เกิดขึ้นกับผู้ให้บริการ เก็บข้อมูลจากการสัมภาษณ์กับนักศึกษา จำนวน 3 คน และอาจารย์ผู้รับผิดชอบรายวิชาจำนวน 6 คน โดยใช้แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหาและตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลเชิงคุณภาพโดยการตรวจสอบสามเส้า

ผลการวิจัย: (1) ผลลัพธ์ของการบูรณาการความรู้ในหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคหกรรมศาสตร์ที่เกิดขึ้นกับผู้รับบริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคม ในภาพรวมมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อจำแนกเป็นรายด้านพบว่า (1) ผลลัพธ์ด้านรูปแบบการดำเนินงานมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด และ (2) ผลลัพธ์ด้านผลิตภัณฑ์ ราคาและการส่งเสริมการตลาดมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด (2) ผลลัพธ์ของการบูรณาการความรู้ในหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชา คหกรรมศาสตร์ที่เกิดขึ้นกับผู้ให้บริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคมพบว่า อาจารย์ผู้รับผิดชอบรายวิชาจำนวนทั้งสิ้น 6 ท่าน เกิดผลลัพธ์ในด้านการสอนที่ครอบคลุมใน 3 มิติ คือ ด้านพุทธิพิสัย ด้านจิตพิสัย และทักษะพิสัย ขณะที่นักศึกษาที่เข้าร่วมกิจกรรมเกิดผลลัพธ์ในด้านการเรียนที่ครอบคลุมใน 3 มิติ คือ ด้านพุทธิพิสัย ด้านจิตพิสัย และทักษะพิสัย

สรุปผล: จากผลการวิจัยสามารถสรุปได้ว่า การบูรณาการความรู้ในหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชา คหกรรมศาสตร์บรรลุผลลัพธ์ทั้งในส่วนของผู้รับบริการที่เป็นประชาชนในชุมชนเทพลีลา และผู้ให้บริการทั้งอาจารย์และนักศึกษาในหลักสูตร

References

กฤชญา พุ่มพิน, วณัฐพงศ์ เบญจพงศ์ และจุฑาภรณ์ มาสันเทียะ. (2566). การเข้าถึงสื่อสังคมออนไลน์ของผู้สูงอายุในการเรียนรู้ข้อมูลสุขภาพ: กรณีศึกษาชุมชนในเขตดอนเมือง กรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, 14(2), 44-58.

คณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2552). ประกาศคณะกรรมการการอุดมศึกษา เรื่อง แนวทางการปฏิบัติตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2552. กรุงเทพฯ: คณะกรรมการการอุดมศึกษา.

คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง. (2566). แผนปฏิบัติราชการ 5 ปี (พ.ศ.2566 – 2570) คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง. Retrieved September 15, 2023, from: http://www.edu.ru.ac.th/images/edu_plan/plan-2566-002.pdf

คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง. (2566). รายงานการประชุมคณะกรรมการบริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคม คณะศึกษาศาสตร์ ครั้งที่ 2/2566. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ชุติเดช สุวรรณมณี. (2566). การพัฒนากลยุทธ์การบริการวิชาการแก่สังคม ของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. วารสารพุทธสังคมวิทยาปริทรรศน์, 8(2), 159-179.

ณฐพงศ์ ใจซื่อตรง. (2563). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนสู่การแข่งขันทางการตลาด บ้านสมใจ ตำบลใจดี อำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 22(2), 121-130.

ประนอม โอทกานนท์ และพวงผกา คงวัฒนานนท์. (2565). ประสบการณ์การจัดการความรู้ด้านการสร้างเสริมสุขภาพ: การศึกษาติดตามผลจากเรื่องเล่าของแกนนำกลุ่มสูงอายุ. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 32(1), 112-125.

พิมผกา ปัญโญใหญ่, เทวาพร ศุภรักษ์จินดา และวราภรณ์ สระมัจฉา. (2565). การบูรณาการบริการวิชาการกับการเรียนการสอนโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 28(4), 124-136.

มหาวิทยาลัยรามคำแหง. (2565). แผนปฏิบัติราชการ 5 ปี (พ.ศ.2566 – 2570) มหาวิทยาลัยรามคำแหง. Retrieved September 15, 2023, from: http://www.plan.ru.ac.th/database/strategy/ data/5year/Plan5year66_70.pdf

วราพร กรีเทพ. (2563). กระบวนการการเรียนการสอนแบบบูรณาการกับการบริการวิชาการแก่สังคม. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์, 21(2), 143-158.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). Sustainable Development Goals. Retrieved September 15, 2023, from: https://sdgs.nesdc.go.th

Bhutta, Z. A., Lassi, Z. S., Bergeron, G., Koletzko, B., Salam, R., Diaz, A., & McLean, M. (2019). Delivering an action agenda for nutrition interventions addressing adolescent girls and young women: priorities for implementation and research. Annals of the New York Academy of Sciences, 1444(1), 21-33.

Frenk, J., Gómez-Dantés, O., Moon, S., & From Mexico Commission on Macroeconomics and Health. (2019). From sovereignty to solidarity: a renewed concept of global health for an era of complex interdependence. The Lancet, 393(10187), 2591-2594.

Ghebreyesus, T. A. (2018). All roads lead to universal health coverage. The Lancet Global Health, 6(8), e839-e840.

Gostin, L. O., Friedman, E. A., Buse, K., & Waris, A. (2019). Advancing the right to health—the vital role of law. American Journal of Public Health, 109(8), 1092-1095.

Haines, A., Scheelbeek, P., & Abbasi, K. (2021). Planetary health: a new science for exceptional action. The BMJ, 373, n1451.

Kutzin, J., Sparkes, S. P., & Shaw, P. R. (2019). Can we learn about the quality of health systems from global comparisons of amenable mortality? Global Health Action, 12(1), 1668967.

Kuusisaari, H., Seitamaa-Hakkarainen, P., Autio, M., & Hölttä, M. (2021). The Future of Home Economics Teaching: Teachers’ Reflections on 21st Century Competencies. International Federation for Home Economics, 14(2), 54-68.

Marmot, M., Allen, J., Goldblatt, P., Herd, E., & Morrison, J. (2020). Build Back Fairer: The COVID-19 Marmot Review. The Pandemic, Socioeconomic and Health Inequalities in England. Institute of Health Equity.

Nongna, C., Junpeng, P., Hong-ngam, J., Podjana, C., & Tang, K.N. (2021). Creating Core Competencies and Workload-Based Key Outcome Indicators of University Lecturers’ Performance Assessment: Functional Analysis. Journal of Education and Learning, 10(6), 82-91.

Phiri, A., & Kanyati, M. (2023). The Impact of Provision of Home Economics Skills at Primary, Secondary and Tertiary Levels for Sustainable Social and Economic Development in Communities: the case of Mufulira District of the Copper Belt Province of Zambia. International Journal of Humanities Social Sciences and Education, 10(9), 101-108.

Pitisutti, P., & Kaewjaroen, T. (2022). Development of Home Economics Entrepreneur Indicators for Undergraduate Students. Journal of Multidisciplinary in Social Sciences, 18(1), 37-44.

Prüss-Ustün, A., Wolf, J., Bartram, J., Clasen, T., Cumming, O., Freeman, M. C., ... & Cairncross, S. (2019). Burden of disease from inadequate water, sanitation, and hygiene for selected adverse health outcomes: An updated analysis with a focus on low-and middle-income countries. International Journal of Hygiene and Environmental Health, 222(5), 765-777.

Raj, A., Saggurti, N., Winter, M., Labonte, A., Decker, M. R., Balaiah, D., & Silverman, J. G. (2014). The effect of maternal child marriage on morbidity and mortality of children under 5 in India: a cross-sectional study of a nationally representative sample. The BMJ, 348, g425.

Ronto, R., Ball, L., Pendergast, D., & Harris, N. (2016). Food Literacy at Secondary Schools in Australia. Journal of School Health, 86(11), 823-831.

Sachs, J. D., Schmidt-Traub, G., Kroll, C., Lafortune, G., & Fuller, G. (2019). Sustainable development report 2019: transformative pathways to achieve the sustainable development goals. Bertelsmann Stiftung and Sustainable Development Solutions Network (SDSN).

Sen, A. (2002). Why health equity? Health Economics, 11(8), 659-666.

Stenberg, K., Hanssen, O., Edejer, T. T., Bertram, M., Brindley, C., Meshreky, A., & Sheehan, P. (2017). Financing transformative health systems towards achievement of the health sustainable development goals: a model for projected resource needs in 67 low-income and middle-income countries. The Lancet Global Health, 5(9), e875-e887.

United Nations Development Programme [UNDP]. (2020). Global Human Development Report 2020. United Nations Development Programme.

United Nations. (2015). Transforming our world: the 2030 agenda for sustainable development. The resolution was adopted by the General Assembly on 25 September 2015. United Nations.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-04-07

How to Cite

ทองแย้ม ภ. ., ภู่ระหงษ์ ว. ., พันธ์บัว ณ. ., สว่างสุข ภ. ., หงษ์คำ ท. ., รัตนศิริ เ. ., & มาสันเทียะ จ. . (2024). การบูรณาการความรู้ในหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคหกรรมศาสตร์คณะศึกษาศาสตร์เพื่อให้บริการวิชาการแก่ชุมชนและสังคม: กรณีศึกษาชุมชนเทพลีลา เขตวังทองหลาง กรุงเทพมหานคร. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 4(2), 677–696. https://doi.org/10.60027/iarj.2024.275130

ฉบับ

บท

บทความวิชาการ