การปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณวิชาชีพของอาจารย์มหาวิทยาลัย

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การศึกษาระดับการปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณวิชาชีพของอาจารย์มีประโยชน์ต่อผู้บริหารสถานศึกษา อาจารย์ และบุคลากรทางการศึกษา ได้ตรวจสอบตนเองถึงระดับการปฏิบัติทางวิชาชีพอาจารย์ของตนเอง และเป็นประโยชน์ต่อการวางแผนกำหนดนโยบายในการพัฒนาครูหรืออาจารย์ผู้สอนในมหาวิทยาลัย รวมทั้งนำไปพัฒนาคุณภาพของนักศึกษาตามจรรยาบรรณวิชาชีพได้อย่างประสบผลสำเร็จมากยิ่งขึ้น ดังนั้นการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับการปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณวิชาชีพของอาจารย์มหาวิทยาลัย (2) เปรียบเทียบการปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณวิชาชีพของอาจารย์มหาวิทยาลัยจำแนกตามเพศ อายุ ระดับการศึกษา และประสบการณ์ในการทำงาน

ระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ อาจารย์ที่ปฏิบัติงานสอนอยู่ในมหาวิทยาลัยรามคำแหง (หัวหมาก) มีจำนวน 350 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถามแบบมาตรประเมินค่า สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ t-test และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (one-way ANOVA) 

ผลการวิจัย: (1) ผลของระดับการปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณวิชาชีพของอาจารย์มหาวิทยาลัยรามคำแหง (หัวหมาก) โดยภาพรวมอยู่ในระดับการปฏิบัติเป็นประจำ (\bar{x} = 3.78, S.D.= .298) เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า มีระดับการปฏิบัติเป็นประจำในทุกด้าน โดยด้านจรรยาบรรณต่อวิชาชีพมีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด (\bar{x} = 3.86, S.D.= .273) รองลงมาคือ ด้านจรรยาบรรณต่อผู้รับบริการ (\bar{x} =  3.81, S.D.= .302) ด้านจรรยาบรรณต่อผู้ร่วมประกอบวิชาชีพ (\bar{x} = 3.80, S.D.= .353) ด้านจรรยาบรรณต่อสังคม (\bar{x} = 3.61, S.D.= .488) และด้านจรรยาบรรณต่อตนเอง (\bar{x} = 3.81, S.D.= .343) ตามลำดับ (2) ผลการเปรียบเทียบการปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณวิชาชีพของอาจารย์มหาวิทยาลัยรามคำแหง (หัวหมาก) จำแนกตามเพศ อายุ ระดับการศึกษา และประสบการณ์ในการทำงาน พบว่า 1) อาจารย์ที่มีเพศต่างกันมีการปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณวิชาชีพ ด้านจรรยาบรรณต่อตนเอง ด้านจรรยาบรรณต่อผู้ร่วมประกอบวิชาชีพ และด้านจรรยาบรรณต่อสังคม แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) อาจารย์ที่มีอายุต่างกันมีการปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณวิชาชีพ ด้านจรรยาบรรณต่อตนเอง ด้านจรรยาบรรณต่อวิชาชีพ ด้านจรรยาบรรณต่อผู้ร่วมประกอบวิชาชีพ และด้านจรรยาบรรณต่อสังคม แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) อาจารย์ที่มีระดับการศึกษาต่างกันมีการปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณวิชาชีพด้านจรรยาบรรณต่อวิชาชีพ ด้านจรรยาบรรณต่อผู้รับบริการ และด้านจรรยาบรรณต่อผู้ร่วมประกอบวิชาชีพ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4) อาจารย์ที่มีประสบการณ์การทำงานต่างกันมีการปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณวิชาชีพทุกด้านแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

สรุปผล: การศึกษาแสดงให้เห็นว่าอาจารย์มหาวิทยาลัยรามคำแหงมีการปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณวิชาชีพของอาจารย์เป็นประจำในทุกด้าน อาจเป็นเพราะการปฏิบัติงานในวิชาชีพอาจารย์ การมีคุณธรรมจริยธรรมจะได้รับการเคารพจากลูกศิษย์ ได้รับการยอมรับจากผู้ปกครอง ได้รับการสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงานและผู้บังคับบัญชา ทำให้มีความ ก้าวหน้าในการทำงานและการประกอบอาชีพ