Upgrading Tourism Management in Pao Riverside Communities by Using Local Resources

Authors

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.283714

Keywords:

Efficiency of Community Forest Resource Conservation, Local Way of Life, Sustainable Tourism

Abstract

Background and Aims: To ensure sustainable economic growth and cultural preservation, community tourism management is essential for enabling local communities to engage in and benefit from tourism actively. It encourages genuine, meaningful travel experiences, reduces adverse environmental effects, and cultivates a sense of ownership. Thus, this paper aims; (1) to study and analyze the community tourism management along the Pao River using local resource capital; and 2) to enhance the community tourism management along the Pao River using local resource capital.

Methodology: This is qualitative research by collecting data by interviewing a set of questions from a sample group related to the care of local resources for tourism in the Non-Buri community, including community leaders, village headmen, group leaders, community development officers and personnel in tourist areas, land officers, officers from the Royal Forest Department, and the Tourism and Sports Office of Kalasin Province, totaling 150 people, selected by specific sampling. The research method is divided into 4 steps: 1) Collect basic data on people's participation in community forest management, analyze data by content analysis and descriptive statistics, 2) Develop a participation model using the A-I-C (Appreciation, Influence, and Control) technique and strategies of change (Strategies of change) with participatory action research as a technique for presenting descriptive data, 3) Evaluate the development of participation by evaluating the process using research tools, including interview forms, questionnaires, recording forms, and evaluation forms from a sample group of 40 people selected from stakeholders in the management of tourism in the Pao River community, analyze data by descriptive statistics, and 4) Dissemination and public relations.

Results: The study results found that 1) Non-Buri Subdistrict, 11 villages, Sahasakhan District, Kalasin Province, determined the structure of tourism management along the Pao River community using local resource capital in 3 aspects: (1) Planning aspect: determined the objectives and principles of tourism management, determined the rules and regulations of tourism management along the Pao River community using local resource capital, determined the area, determined the price of tour services, determined the marketing plan and determined the fund for tourism management by managing tourism along the Pao River community using local resource capital. (2) Implementation aspect: followed the plan, consisting of the management of the tourism group, the management of tourism along the Pao River community using local resource capital, safety aspect, marketing aspect, area management aspect, public relations aspect, management aspect, income distribution aspect. (3) Inspection aspect: inspected the performance of the tourism group, and the management of tourism along the Pao River community using local resource capital, consisting of inspecting the price of tours and inspecting the security aspect. 2) determined the process to increase the potential of participation from all sectors in tourism management to create more diverse dimensions and have support from the government sector, especially the budget and knowledge necessary for the community to improve the management of tourism along the Pao River community to be sustainable. Guidelines for developing and upgrading the management of tourism in the Pao River Community by using local resource capital by allowing the new generation of youth or communities to participate in tourism management, upgrading the management of tourism in the Pao River Community, creating a network to exchange knowledge with nearby areas to develop community tourism, upgrading the management of tourism in the Pao River Community, and the state should have a role and duty to support the budget and academic knowledge in all aspects for the Pao River Community Tourism Group, along with the introduction of technology and innovation that promotes tourism to be more efficient.

Conclusion: Strengthening the potential of creative management of local resource capital for tourism by using community participation processes and promoting comprehensive community tourism to improve the management of tourism along the Lam Pao River to align with current tourism trends.

References

กรมการท่องเที่ยว. (2561). แผนยุทธศาสตร์การท่องเที่ยว พ.ศ. 2561-2564 ของกรมการท่องเที่ยว. Retrieved from: https://www.dot.go.th/storage/กลุ่มแผน/.

คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2559). เกณฑ์การพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การทหารผ่านศึก.

คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยว ฉบับที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การทหารผ่านศึก.

เทิดชาย ช่วยบำรุง. (2552). บทบาทขององค์กรปกครองท้องถิ่นกับการพัฒนาการ พัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา.

วรรณวิมล ภู่นาค. (2557). ศักยภาพชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนกรณีศึกษาตลาดน้ำอัมพวา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล.

วิโรจน์ สารรัตนะ. (2554). การวิจัยทางการบริหารการศึกษา แนวคิดและกรณีศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: อักษราพิพัฒน์.

สฤษฏ์ อเนกสุข. (2558). ยลเยี่ยมเยือนเหย้าแนวคิดและทฤษฎีว่าด้วยการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. พิษณุโลก : มหาวิทยาลัยนเรศวร.

อรนภา ทัศนัยนา. (2559). รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพและกีฬาสำหรับผู้สูงอายุโดยมหาวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา

อิทธิพล โกมิล. (2553). รูปแบบการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์: กรณีศึกษาบ้านวังน้ำมอก อำเภอศรีเชียงใหม่ จังหวัดหนองคาย. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม.

Buhalis, D., & Law, R. (2008). Progress in information technology and tourism management: 20 years on and 10 years after the Internet—The state of eTourism research. Tourism Management, 29(4), 609-623.

Butler, R. W. (1980). The concept of a tourism area cycle of evolution: Implications for management of resources. Canadian Geographer, 24(1), 5-12.

Crompton, J. L. (1979). Motivations for pleasure vacation. Annals of Tourism Research, 6(4), 408-424.

Doxey, G. V. (1975). A causation theory of visitor-resident irritants: Methodology and research inferences. In Travel and Tourism Research Association Sixth Annual Conference Proceedings.

Goodwin, H. (2009). Community-based tourism: A success? ICRT Occasional Paper.

Hall, C. M., & Page, S. J. (2014). The geography of tourism and recreation: Environment, place, and space. Routledge.

Kemmis, S., & McTaggart, R. (1988). The action research planner. (3rd ed.). Geelong: Deakin University Press.

Smith, V. L. (1989). Hosts and guests: The anthropology of tourism. University of Pennsylvania Press.

Tosun, C. (2000). Limits to community participation in the tourism development process in developing countries. Tourism Management, 21(6), 613-633.

Downloads

Published

2024-12-10

How to Cite

Sivarat, N. ., Thakumsorn , S. ., & Tamma, P. . (2024). Upgrading Tourism Management in Pao Riverside Communities by Using Local Resources. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 4(6), 1053–1070. https://doi.org/10.60027/iarj.2024.283714