แนวทางการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของนักศึกษาวิทยาลัยเทคนิคปราจีนบุรีเพื่อพัฒนาคุณภาพการเรียนรู้

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การศึกษาของคนไทยต้องเตรียมรับในเรื่องทักษะการรู้ดิจิทัล ซึ่งจะสร้างคนไทยในชาติให้รองรับการก้าวสู่เศรษฐกิจดิจิทัลและสร้างสรรค์กำลังพลของชาติ สิ่งที่สำคัญคือ ต้องให้คนไทยอยู่กับโลกยุคใหม่ที่ใช้ดิจิทัลได้อย่างมีความสุข การวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้ 1) เพื่อศึกษาระดับการรู้ดิจิทัลของนักศึกษาวิทยาลัยเทคนิคปราจีนบุรี 2) เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของนักเรียนวิทยาลัยเทคนิคปราจีนบุรี

ระเบียบวิธีการวิจัย: การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยนี้ประกอบด้วย นักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) รวมจำนวนทั้งสิ้น 157 คน โดยกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างตามตารางของเครจซี่และมอร์แกน และใช้การสุ่มแบบชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามที่มีมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ซึ่งมีค่าดัชนีความสอดคล้องอยู่ระหว่าง 0.60 – 1.00 และค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามทั้งหมดเท่ากับ 0.83 สำหรับการวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติ ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัย: การดำเนินงานตามแนวทางการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของนักศึกษาวิทยาลัยเทคนิคปราจีนบุรีทั้ง 3 องค์ประกอบนั้นทำให้นักศึกษามีค่าเฉลี่ยการรู้ดิจิทัลเพิ่มขึ้น ในภาพรวมนักศึกษาส่วนใหญ่มีระดับการรู้ดิจิทัลในระดับมาก (\bar{x} =3.97) องค์ประกอบที่มีระดับการรู้ดิจิทัลในระดับมากและค่าเฉลี่ยมากที่สุดคือ องค์ประกอบที่ 4 ทักษะการตระหนักรู้ (\bar{x} =4.08) รองลงมาได้แก่ องค์ประกอบที่ 2 ทักษะการคิด อยู่ระดับมาก (\bar{x} =4.07) องค์ประกอบที่ 3 ทักษะการร่วมมืออยู่ในระดับมาก (\bar{x} =3.79) และองค์ประกอบที่ 1 ทักษะการปฏิบัติ อยู่ในระดับปานกลาง (\bar{x} =3.28) ตามลำดับ ควรได้รับการส่งเสริมพัฒนาองค์ประกอบที่อยู่ในระดับปานกลางให้สูงมากยิ่งขึ้นในทุกองค์ประกอบ สถานศึกษาควรมีส่วนร่วมในการพัฒนาการรู้ดิจิทัลของนักศึกษาอย่างจริงจังด้วยการดำเนินการตามแนวทางการพัฒนาต่อไป สถานศึกษาควรสร้างระบบและกลไกการพัฒนานักศึกษาด้านดิจิทัลอย่างจริงจัง เพื่อเร่งกระบวนการในการกระตุ้นและส่งเสริมนักศึกษาเพื่อพัฒนาทักษะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลอย่างมีประสิทธิภาพ การเพิ่มประสิทธิผลของกระบวนการเรียนรู้ในสถานศึกษาให้มากขึ้น โดยควรดำเนินการไปพร้อมกันทั้ง 3 องค์ประกอบเพื่อให้นักศึกษามีทักษะการรู้ดิจิทัลในระดับทั่วไปคือ การใช้ดิจิทัลเพื่อให้เกิดประโยชน์ในชีวิตประจำวัน ทั้งการค้นข้อมูล ธุรกรรม บันเทิง และติดต่อสื่อสาร สามารถประยุกต์ใช้ได้อย่างเหมาะสมตามสถานการณ์และบริบท รวมถึงสามารถแก้ปัญหาประเภทต่างๆ ได้ และการรู้ดิจิทัลในระดับลึก คือ การรู้ดิจิทัลในการทำงาน สร้างสรรค์ สามารถสร้างนวัตกรรม เกิดการเปลี่ยนแปลงมีนัยสำคัญโดยประยุกต์เพื่อพัฒนาการปฏิบัติงานในอาชีพของตนได้

สรุปผล: การเตรียมความพร้อมของการรู้ดิจิทัล สถาบันการศึกษาเป็นแกนสำคัญในการส่งเสริม พัฒนาและให้ความรู้แก่เยาวชนเกี่ยวกับการดำรงอยู่ในโลกดิจิทัลอย่างปลอดภัยและรู้เท่าทันเพื่อให้สังคมเกิดดุลยภาพท่ามกลางกระแสโลกาภิวัตน์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว การรู้ดิจิทัลจึงควรรู้จักการใช้สื่อดิจิทัลให้เป็นประโยชน์ทั้งต่อตนเองและส่วนรวมให้มากที่สุด