The Development of a Training Curriculum on Intensive Smart Farming in Agricultural Areas for Students in Vocational Education Program for Rural Development
DOI:
https://doi.org/10.60027/iarj.2024.278204Keywords:
Development of Training Courses, Smart Farming; Refined Farming in Agricultural Areas, Vocational Education, Rural DevelopmentAbstract
Background and Aims: The agricultural sector has been the foundation of Thai people from the past to the present. With factors conducive to agriculture, the majority of the population engages in agriculture. However, farmers, especially small farmers, have limited financial resources coupled with fluctuating economic trends. Farmers do not have enough income to cover their expenses. There was a debt problem. Unable to adapt to the continuously and rapidly changing production process. These factors need to be addressed. The researcher sees a way to solve the problem by integrating academic knowledge with agricultural knowledge by applying royal science and living according to the philosophy of sufficiency economy to cope with change and be able to bring Put knowledge into practice to further your career and have a better quality of life. The objectives of this research are to 1. study basic information and needs for developing a training curriculum. 2. develop a training curriculum. 3. implement the training curriculum. 4. evaluate the training curriculum.
Methodology: This research is research and development divided into 4 phases: Phase 1 studies basic information and training needs, Phase 2 develops the training curriculum, Phase 3 implements the training curriculum, and Phase 4 evaluates the training curriculum. The sample group in Phase 1 included students from the Vocational Education for Rural Development Project. Mahasarakham College of Agriculture and Technology, 274 people, used a simple random sampling method. and the target group for interviews, 17 people, was obtained through purposive selection. Phase 2 designed and drafted the curriculum by synthesizing curriculum elements from curriculum developers. Obtain 7 important elements. Evaluate the consistency and appropriateness of the curriculum with a seminar process by referring 7 experts. Phase 3: Apply the curriculum to a sample of 30 people. Select the sample using group sampling. Phase 4: Evaluate the curriculum There were 39 trainees and experts. Data collection tools included questionnaires, interviews, and consistency and appropriateness assessment forms. Activity assessments and tests Satisfaction questionnaire Statistics for data analysis include percentage, mean, and standard deviation.
Results: This research is research and development divided into 4 phases: Phase 1 studies basic information and training needs, Phase 2 develops the training curriculum, Phase 3 implements the training curriculum, and Phase 4 evaluates the training curriculum. The sample group in Phase 1 included students from the Vocational Education for Rural Development Project. Mahasarakham College of Agriculture and Technology, 274 people, used a simple random sampling method. and the target group for interviews, 17 people, was obtained through purposive selection. Phase 2 designed and drafted the curriculum by synthesizing curriculum elements from curriculum developers. Obtain 7 important elements. Evaluate the consistency and appropriateness of the curriculum with a seminar process by referring 7 experts. Phase 3: Apply the curriculum to a sample of 30 people. Select the sample using group sampling. Phase 4: Evaluate the curriculum There were 39 trainees and experts. Data collection tools included questionnaires, interviews, and consistency and appropriateness assessment forms. Activity assessments and tests Satisfaction questionnaire Statistics for data analysis include percentage, mean, and standard deviation.
Conclusion: The overall problem situation is at a high level. and the overall need for developing a refined intelligent farming curriculum is at the highest level. By training courses on refined smart agriculture in agricultural areas. For students, the Vocational Education for Rural Development Program consists of 7 components that are consistent and appropriate. Scores from the learning outcomes test after training Trainees developed in 3 areas: knowledge, skills, attitude, and overall satisfaction with the training course was at the highest level. The training course evaluation results also confirm that the quality in every aspect is at the highest level.
References
เกียรติพงษ์ อุดมธนะธีระ. (2565). โลกยุคบานี่ (BANI World). Retrieved on 10 August 2023 from: https://www.iok2u.com/article/innovation/bani-world
โยธิน ศันสนยุทธ. (2540). มนุษย์สัมพันธ์: จิตวิทยาการงานในองค์การ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
ไพญาดา สังข์ทอง. (2558). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อสร้างเสริมสมรรถนะใน การฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูของนิสิตหลักสูตรการศึกษาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา. ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา), มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กัลยา โสภณพนิช. (2566) . ดึง วษท. 49 แห่ง ทำเกษตรทฤษฎีใหม่ สร้างรายได้หลักแสน.. Retrieved on 10 January 2024 from: https://www.dailynews.co.th/news/2285276/
จีรพรรณ เบ้าบัวเงิน. (2566). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเพิ่มความสามารถในการจัดสอนภาษาอังกฤษสำหรับครูประถมศึกษา สังกัดองค์การบริหารส่วนท้องถิ่นจังหวัดขอนแก่น. วารสารวิชาการและการวิจัยแบบสหวิทยาการ , 3 (5), 603–624.
ฉวีวรรณ สุวรรณาภา. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อการนำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไปประยุกต์ใช้ในชุมชนจังหวัดแพร่. Rajabhat journal of sciences, humanities& social sciences, 17(1), 180-189.
ดาริณี ปันกันสกุล. (2566). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมมัคคุเทศก์ตามเส้นทางท่องเที่ยวเชิงเกษตรวิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยี. วารสารวิชาการและการวิจัยแบบสหวิทยาการ , 4 (1), 566-584.
ธวัชชัย เพ็งพินิจ,ชวลิต สวัสดิ์ผล,นที เพชรสุทธิธนสารและ พิมพ์ชนก วัดทอง. (2562). “เกษตรประณีต::องค์ความรู้และการพัฒนาเกษตรกรต้นแบบองค์ความรู้และการพัฒนาเกษตรกรต้นแบบ,” วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์. 4(2), 209-224.
ธํารง บัวศรี. (2542). ทฤษฎีหลักสูตร: การออกแบบหลักสูตรและพัฒนา. กรุงเทพฯ: ธนรัช.
นันทิยา หุตานุวัตร และณรงค์ หุตานุวัตร. (2547). เกษตรกรรมยั่งยืน: กระบวนทัศน์ กระบวนการ และตัวชี้วัด. นนทบุรี: มูลนิธิเกษตรกรรมยั่งยืน (ประเทศไทย).
บุญเลี้ยง ทุมทอง. (2557). การพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2558). การพัฒนาหลักสูตรและการวิจัยเกี่ยวกับหลักสูตร. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พระทองเทียร ใจกล้า. (2566). “การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมการจัดการเรียนรู้เชิงรุก ในศตวรรษที่ 21 สำหรับครูผู้สอนในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา,” วารสารวิชาการและการวิจัยแบบสหวิทยาการ, 3(6), 73–92.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต, 2548). การพัฒนาที่ยั่งยืน. พิมพ์ครั้งที่10. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโกมล.
พระปลัดนนทณัฏฏ์ ศฤงคาร. (2564). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนการสอนธรรมศึกษาตามแนวคิด เชิงรุก (Active Learning) สำหรับพระสอนศีลธรรม ระดับประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พระสมรัก ญาณธีโร (สมรัก ตรงแก้ว). (2566). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมการอ่านและการเขียนอักษรขอมเบื้องต้น สำหรับพระสงฆ์, วารสารวิชาการและการวิจัยแบบสหวิทยาการ, 3(6), 73–92.
มูลนิธิชัยพัฒนา. (2019). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. Retrieved from: http://www.chaipat. or.th/site content/34-13/3579-2010-10-08-05-24-39.html.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2543). เทคนิคการวัดผลการเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ 2.กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น
วนิดา เขจรรักษ์ (2561). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมครูโดยใช้ทักษะบูรณาการภาษาอังกฤษ กับวิชาคณิตศาสตร์ระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและพัฒนาหลักสูตร: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2537). กระบวนการพัฒนาหลักสูตรและการเรียนการสอนภาคปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
วิษณุ เครืองาม. (2560). การปาฐกถาพิเศษ ศาสตร์พระราชาคือศาสตร์แห่งแผ่นดิน. กรุงเทพฯ: สถาบัน พระปกเกล้า.
สงัด อุทรานันท์. (2532). พื้นฐานและหลักการพัฒนาหลักสูตร, พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: มิตรสหาย.
สหพัฒน์ ทิพยมาศ, (2561). รายงานการประเมินโครงการพัฒนาทักษะอาชีพเพื่อการมีรายได้ระหว่างเรียนของนักเรียนโดยใช้กลยุทธ์ “พลังประชารัฐ”. สงขลา: โรงเรียนตะเครียะวิทยาคม.
สายยศ และอังคณา สายยศ, (2543). เทคนิคการวัดผลการเรียน. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
สำนักงานเกษตรและสหกรณ. (2563). สมาร์ทฟาร์เมอร์ Smart Farmer เกษตรอัจฉริยะ เพื่อเกษตรกรไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานเกษตรและสหกรณ์.
สิทธิพล อาจอินทร์. (2563). การพัฒนาหลักสูตร. พิมพ์ครั้งที่ 5. ขอนแก่น: โรงพิมพ์หาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2541). การดำเนินชีวิตในระบบเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริ. กรุงเทพฯ: สำนักงานมูลนิธิชัยพัฒนา.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2541). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวัฒน์ วัฒนวงศ์. (2555). จิตวิทยาเพื่อการฝึกอบรมผู้ใหญ่. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุทัย อันพิมพ์. (2554). การจัดการความรู้เพื่อการทำเกษตรประณีตตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงเกษตรประณีต. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต: มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
Cronbach, L.J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16, 297–334. https://doi.org/10.1007/BF02310555
Grigg, D. (1995). An introduction to agricultural geography. 2nd ed. London: Routledge. companies create the dynamic of innovation. Oxford: Oxford University Press.
Hoy, K.W., & Miskel, C.G. (1991). Education Administration: Theory. Research and Practice. New York: McGraw-Hill.
Krejcie, R.V., & Morgan, D.W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
Oliva, F. (2009). Developing The Curriculum. 7th edition. Boston: Allyn and Bacon.
Saylor, G.J. William, M.A., & Arthur, J.L. (1981). Curriculum Planning for the Better Teaching and Learning. New York: Holt Rinehart and Winston
Saylor, J.G., & Alexander, W.M. (1974). Planning Curriculum for School. New York: Holt Rinehart and Winston.
Stufflebeam, D.L. (1972). Should or Can Evaluation Be Goal-Free? Evaluation Comment. The Journal of Educational Evaluation Center for the Study of Evaluation UCLA., 3, 4-5.
Taba, H. (1962). Curriculum Development: Theory and Practice. New York: Harcourt, Brace and World
Tyler, R.W. (1971). Basic principle of Curriculum and Instruction. Chigago: The University of Chigago Press.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Interdisciplinary Academic and Research Journal
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright on any article in the Interdisciplinary Academic and Research Journal is retained by the author(s) under the under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License. Permission to use text, content, images, etc. of publication. Any user to read, download, copy, distribute, print, search, or link to the full texts of articles, crawl them for indexing, pass them as data to software, or use them for any other lawful purpose. But do not use it for commercial use or with the intent to benefit any business.