Guidelines for Sustainable Ecotourism Management in the Khlong Khon Community Samut Songkhram Province Thailand

Authors

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.277207

Keywords:

Ecotourism; , Sustainable Development; , Community Participation; , Khlong Khon Community

Abstract

Background and Aims: Tourism is a crucial industry driving the economy, but its rapid growth has negatively impacted the environment and culture. Sustainable tourism management is therefore necessary. Thailand has applied the concept of ecotourism in many areas, including the Khlong Khon community in Samut Songkhram Province. Despite some success, problems and obstacles remain. It is essential to study and find appropriate and sustainable approaches to managing ecotourism. The research objectives were 1) to study the attitudes of the Khlong Khon community towards the development and management of ecotourism destinations 2) to examine the participation of the Khlong Khon community in managing and developing sustainable ecotourism and 3) to propose appropriate guidelines for sustainable ecotourism management in the Khlong Khon community, Samut Songkhram Province.

Methodology: This research employed a mixed-methods approach, combining quantitative and qualitative methods. The quantitative sample consisted of 339 villagers in the Khlong Khon community, selected through simple random sampling. The questionnaire used had an IOC value of 0.67 and a reliability of 0.85. The qualitative key informants included 2 community leaders, 5 government officials, and 3 tourism operators, selected through purposive sampling. Semi-structured interviews and observations were used for data collection. Quantitative data were analyzed using descriptive statistics, while qualitative data were analyzed using content analysis.

Results: The findings revealed that 1) the Khlong Khon community had positive attitudes and agreed with the development of ecotourism, as they recognized its benefits in promoting employment, income, and job creation 2) the community had a good level of participation in managing and developing sustainable ecotourism, both independently and in collaboration with the government and 3) the guidelines for sustainable ecotourism development included conserving and restoring natural resources and culture, developing facilities and infrastructure, managing and marketing, studying and promoting tourism, and establishing control measures.

Conclusion: The Khlong Khon community had positive attitudes and agreed with the development of ecotourism, recognizing its benefits in promoting employment, income, and job creation. The community had a good level of participation in managing and developing sustainable ecotourism, both independently and in collaboration with the government. The guidelines for sustainable ecotourism development should focus on conserving and restoring natural resources and culture, developing facilities and infrastructure, managing and marketing, studying and promoting ecotourism, and establishing control measures to prevent negative impacts on resources. Cooperation from all relevant sectors is required, which will lead to sustainable tourism development in the Khlong Khon community.

References

กรมการท่องเที่ยว. (2566). ข้อมูลประชากรประจำปี 2565 หมู่ที่ 2 และ 3 ชุมชนคลองโคน จังหวัดสมุทรสงคราม. กรุงเทพมหานคร: กรมการท่องเที่ยว.

ชัยวุฒิ ชัยพันธุ์. (2567). ปัจจัยการมีส่วนร่วมของชุมชนท้องถิ่นในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตร กรณีศึกษาบ้านแม่กลางหลวง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเซีย, 14(2), 145-157.

ณัฐดนัย สุขเกษม. (2564). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อสิ่งอำนวยความสะดวกในแหล่งท่องเที่ยวชุมชนคลองโคน จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 14(1), 112-124.

นิติพงษ์ พงษ์ศิริ. (2566). ทรัพยากรการท่องเที่ยวในจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 12(1), 23-35.

ประเสริฐ บุญชัย. (2565). การจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในชุมชนริมน้ำ: กรณีศึกษาชุมชนคลองโคน. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 18(2), 45-58.

ปิยะพร รีแสง. (2565). ผลกระทบของการท่องเที่ยวต่อชุมชนคลองโคน จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 16(1), 177-190.

พรพิมล วิรัช. (2565). การเรียนรู้และการตื่นตระหนกรู้ในการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์. วารสารการท่องเที่ยวไทย, 17(2), 45-58.

พิมพ์ลภัส พงศกรรังศิลป์. (2565). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนในพื้นที่ป่าชายเลน จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, 9(1), 22-37.

มยุรี ชัยยุทธ. (2563). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต, 16(2), 123-135.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). Retrieved 17 January 2024, from: https://www.nesdc.go.th/.

สุภาพร สุขสันต์. (2564). การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและวัฒนธรรมในการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวและการโรงแรม, 13(1), 67-79.

สุวิมล แซ่เตีย และณิชชานันท์ รุ่งเรือง. (2566). รูปแบบการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในพื้นที่ลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา. การประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 16 มหาวิทยาลัยทักษิณ, 681-692.

สุวิมล ติรกานันท์. (2562). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 15. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

องค์การบริหารส่วนตำบลคลองโคน. (2566). แผนพัฒนาชุมชนปี 2566. Retrieved 17 January 2024, from ซ http://www.klongkhon.go.th/public/plan2566.pdf.

อารีวรรณ อัมพร. (2564). การสร้างความรู้และการเรียนรู้ในการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม, 15(2), 34-47.

Arnstein, S.R. (1969). A ladder of citizen participation. Journal of the American Institute of Planners, 35(4), 216-224.

Arnstein, S.R. (1987). Levels of citizen participation in planning processes. Journal of the American Institute of Planners, 53(3), 222-225.

Brown, S., & Green, T. (2021). Policy and regulations for sustainable ecotourism management. Journal of Sustainable Tourism, 29(6), 985-1002.

Buckley, R. (2017). Sustainable tourism: Research and reality. Annals of Tourism Research, 39(2), 528-546.

Creswell, J.W., & Creswell, J.D. (2017). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches. Sage publications.

Davis, M. (2022). Crowding and chaos in popular tourist destinations. Tourism Management, 88, 104421.

Erikson, E.H. (1950). Childhood and society. W.W. Norton & Co.

Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J., & Anderson, R.E. (2010). Multivariate data analysis. 7th edition. Prentice Hall.

Hsieh, H.F., & Shannon, S.E. (2005). Three approaches to qualitative content analysis. Qualitative Health Research, 15(9), 1277-1288.

Jones, P. (2021). The environmental costs of tourism. Tourism Management Perspectives, 37, 100779.

Kanchanaburi, S. (2024). The way of life in rural communities along the river. Journal of Social Sciences and Humanities, 15(2), 78-92.

Lopez, A. (2023). Waste management challenges in tourism destinations. Journal of Cleaner Production, 336, 130285.

Patton, M.Q. (2015). Qualitative research & evaluation methods: Integrating theory and practice. Sage publications.

Payomyam, M. (2023). Family size and structure in urban and rural areas. Journal of Population and Social Studies, 24(1), 120-134.

Pretty, J., & Chambers, R. (1993). Towards a learning paradigm: New professionalism and institutions for agriculture. In I. Scoones & J. Thompson (Eds.), Beyond farmer first: Rural people's knowledge, agricultural research and extension practice (pp. 182-202). London: Intermediate Technology Publications.

Sangchumnong, A., & Sitthipong, N. (2022). Gender roles in rural community development. Journal of Community Development Research, 13(3), 45-58.

United Nations Development Programme. (2023). Human Development Report 2023. Retrieved January 17, 2024, from https://hdr.undp.org/content/human-development-report-2023

Wang, Y. (2022). Cultural exchange through tourism. Annals of Tourism Research, 92, 103315.

Yamane, T. (1967). Statistics: An introductory analysis. 2nd edition. Harper and Row.

Downloads

Published

2024-07-31

How to Cite

Laohaarunotai, T. ., Chucharoen, J. ., Watawuti, W., & Ayasanond, C. . (2024). Guidelines for Sustainable Ecotourism Management in the Khlong Khon Community Samut Songkhram Province Thailand. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 4(4), 983–1002. https://doi.org/10.60027/iarj.2024.277207

Issue

Section

Articles