การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารงานของสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดชัยภูมิ

ผู้แต่ง

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.276339

คำสำคัญ:

การใช้เทคโนโลยีดิจิทัล; , สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาและเปรียบเทียบระดับการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารงานของสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดชัยภูมิ โดยแยกตามระดับการศึกษา อายุ และตำแหน่งของบุคลากร และ (2) สำรวจแนวทางในการพัฒนาการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการบริหารงานในสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดชัยภูมิ

ระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยบุคลากรจากสถานศึกษาสังกัดสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดชัยภูมิ จำนวน 229 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยรวมถึงแบบสอบถามที่มีมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ โดยมีค่า IOC อยู่ระหว่าง 0.80 – 1.00 และค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.91 นอกจากนี้ยังใช้แบบสัมภาษณ์ที่มีโครงสร้างในการเก็บข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที (t-test) ค่าเอฟ (F-test) และการทดสอบความแตกต่างแบบคู่ โดยใช้วิธีการของเชฟเฟ่

ผลการศึกษา: ผลการวิจัยพบว่า (1) การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารงาน ของสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดชัยภูมิ โดยรวมอยู่ในระดับมาก และเมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่าการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารงานอยู่ในระดับมากในทุกด้าน (2) ผลการวิเคราะห์เปรียบเทียบการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล ในการบริหารงานของสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดชัยภูมิ โดยจำแนกตามระดับการศึกษา พบว่าไม่มีความแตกต่างกัน ขณะที่เมื่อจำแนกตามอายุและตำแหน่ง พบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (3) แนวทางการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล ในการบริหารงานของสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดชัยภูมิ พบว่าจำเป็นต้องส่งเสริมและสนับสนุนให้บุคลากรในสถานศึกษาได้รับการอบรมและพัฒนาความรู้ผ่านระบบเครือข่ายอินเทอร์เน็ต มีการจัดการเรียนการสอนผ่านระบบ E-Learning, DLIT, DLTV, Zoom, Microsoft Teams รวมถึงการใช้เทคโนโลยีในการพัฒนาการจัดการศึกษาร่วมกับภาคีเครือข่ายทั้งภาครัฐและเอกชนในรูปแบบต่าง ๆ

สรุปผล: การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีในปัจจุบันและที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคตมีอัตราเร็วที่สูงมากเมื่อเปรียบเทียบกับการเปลี่ยนแปลงในอดีต ซึ่งมีผลกระทบอย่างมากต่อการบริหารจัดการสถานศึกษา ดังนั้น ผู้บริหารสถานศึกษาจึงจำเป็นต้องปรับเปลี่ยนทัศนคติและแนวคิดการบริหารของตนให้ทันสมัยและเหมาะสมกับสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น เพื่อให้สามารถจัดการสถานศึกษาได้อย่างมีประสิทธิภาพในยุคดิจิทัลนี้

References

กฤติภัทรกร ศิริภัทรนิธิโภคิน. (2564). การใช้เทคโนโลยีในการบริหารงานของผู้บริหารสถานศึกษาในยุควิถีใหม่สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากระบี่. ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

เกสิณี ชิวปรีชา. (2565). การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลแพลตฟอร์มในการบริหารสถานศึกษาระบบทวิภาคี ของวิทยาลัยเทคนิค สังกัดสถาบันการอาชีวศึกษากรุงเทพมหานคร. วารสารปรัชญาปริทรรศ์. 27(1), 50 – 58.

จีระนันท์ มูลมาตร. (2564). การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการบริหารของสถานศึกษาในยุคดิจิทัล ทรานฟอร์เมชั่น. วารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย, 17(2), 21-32.

ชินวัตร เจริญนิตย์. (2566). สภาพและปัญหาทักษะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 1. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 17(2), 98 – 113.

ณัฐวัตร ยาท้วม. (2566). แนวทางการบริหารการศึกษาตามอัธยาศัยในยุคดิจิทัลสังกัด สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยจังหวัดลำพูน. วารสารการบริหารจัดการและนวัตกรรมท้องถิ่น, 5(8), 435 – 447.

ทินกร เผ่ากันทะ และกัลยารัตน์ เมธีวีรวงศ์. (2565). แนวทางการบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย, 4(2), 37-45.

บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.

ภัทรา วยาจุต. (2566). การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการจัดและส่งเสริมการเรียนรู้ สำหรับครูศูนย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(3), 1672 – 1690.

มณีนุช ภูยังดี. (2564). สภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ และแนวทางพัฒนาการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการบริหารจัดการสถานศึกษาของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 1. วารสารรัชต์ภาคย์ (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 15(40), 249 – 263.

สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดชัยภูมิ. (2566). สารสนเทศเพื่อการศึกษา. ชัยภูมิ : สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดชัยภูมิ.

สุนันทิณี ชวฤทธิ์เดชา. (2566). ความสัมพันธ์ระหว่างการมีส่วนร่วมกับการบริหารงานของภาคีเครือข่ายศูนย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย อำเภอป่าโมก จังหวัดอ่างทอง. วารสารสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 7(3), 27 – 34.

อัญชลี ธรรมะวิธีกุล. (2566). การบริหารงานศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ : กรมส่งเสริมการเรียนรู้.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-10-20

How to Cite

สลิดกุล ฉ. ., & แก่นลา ป. . (2024). การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารงานของสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดชัยภูมิ. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 4(5), 863–878. https://doi.org/10.60027/iarj.2024.276339