ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำยุคดิจิทัลกับการบริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากำแพงเพชร

Piyaphon Satsup; Thinnakorn  Cha-umpong; Yaowares  Pakdeejit

doi:10.60027/iarj.2024.273936

Authors

Piyaphon Satsup Faculty of Education, Nakhon Sawan Rajabhat University, Thailand https://orcid.org/0009-0003-8559-0731
Thinnakorn Cha-umpong Faculty of Education, Nakhon Sawan Rajabhat University, Thailand https://orcid.org/0009-0002-9772-1674
Yaowares Pakdeejit Faculty of Education, Nakhon Sawan Rajabhat University, Thailand https://orcid.org/0009-0004-1872-3650

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.273936

Keywords:

Leadership; , Digital Leadership; , Educational Institution Administration

Abstract

Background and Aims: The digital age, is considered an era of rapid changes in the world's technology, which affects the way of life and culture of every nation, and every language, including Thailand. Therefore, Thailand needs to adapt to keep up with these changes. This is especially true of adapting to the world of knowledge that uses technology to manage learning. Thus, the objectives of this research were to: 1) study the digital leadership of school administrators 2) examine the administration levels within educational institutions, and 3) study the relationships between digital leadership and the administration of educational institutions.

Methodology: The sample consisted of 306 teachers obtained by Krejcie & Morgan by comparing proportions and simple random sampling. The research instruments were the questionnaire concerning the school administrators' digital leadership, whose validity was between 0.67- 1.00 and whose reliability was 0.98, and the questionnaire concerning the academic administration leadership had a validity between 0.67- 1.00, and whose reliability was 0.93. The statistics for data analysis were mean, standard deviation, and Pearson correlation coefficient.

Results: (1) The overall level of digital leadership among administrators was found to be high. Upon closer examination of each aspect, the aspect with the highest average score was support for the utilization of digital technology, followed by technological vision, and digital competencies, respectively. (2) The overall administration level within educational institutions was also high. Regarding a closer examination of each aspect, the aspect with the highest average score was general administration, followed by budget management, and personnel management, respectively. (3) Overall, a statistically significant positive relationship between digital leadership and the administration of educational institutions was identified (r_xy = 0.34, r = 0.43 - 0.64, p = .05). Notably, the aspect displaying the highest correlation was academic administration (r_xy = 0.41), followed by budget management (r_xy = 0.39), personnel management (r_xy = 0.23), and general administration (r_xy = 0.17), respectively.

Conclusion: The study underscores a commendable presence of digital leadership and effective overall school management among administrators. Notably, administrators exhibit strong support for digital technology, yet there is room for improvement in their responsiveness to organizational change. The statistically significant positive correlation between digital leadership and various aspects of management, particularly in academic and budget domains, emphasizes the interconnectedness of effective leadership and successful school administration.

References

เจษฎา ชวนะไพศาล. (2563). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงเทคโนโลยีของผู้บริหารสถานศึกษากลุ่มสหวิทยาเขตทวารวดี สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุพรรณบุรี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา): มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ชัญญาภัค ใยดี. (2561). การศึกษาแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำด้านเทคโนโลยีของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครราชสีมา. วารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์, 8(1), 150-164.

ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2553). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย. กรุงเทพฯ: เทพเนรมิตการพิมพ์.

ฐานะ บุญรอด. (2564). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา): มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.

ณัฏฐณิชา พรปทุมชัยกิจ. (2564). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขต พื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 28. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา): มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ.

ต้องลักษณ์ บุญธรรม. (2559). การเป็นผู้นำยุคเศรษฐกิจดิจิทัลกับการพัฒนาที่ยั่งยืนขององค์กรทางการศึกษา. วารสารวชิรการครุศาสตร์อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 7(1), 217-225.

ธนกฤต พราหมณ์นก. (2560). การศึกษาองค์ประกอบด้านภาวะผู้นำเชิงเทคโนโลยีของผู้บริหาร โรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกระทรวงศึกษาธิการ. ศรีปทุมปริทัศน์ ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 17(1), 44-53.

บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

ภัทรา จรรยาธรรม. (2564). การบริหารสถานศึกษาเอกชนในยุคดิจิทัล. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต (การบริหารการศึกษา) มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มูฮามัดตอยูดีน เจ๊ะแว. (2564). ประสิทธิภาพการบริหารงานของผู้บริหารสถานศึกษาตามการรับรู้ของผู้บริหาร และครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปัตตานี. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา): มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.

รุ่งรัตน์ พลชัย. (2563). ภาวะผู้นำกับการบริหารในยุคดิจิทัล. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มมร. วิทยาเขตอีสาน, 1(3), 53-62.

ลลิตา สมใจ. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษากับประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงรายเขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัยพะเยา.

วรรณนภา จำเนียรพืช. (2564). ภาวะผู้นำทางเทคโนโลยีของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อทักษะครูในศตวรรษที่ 21 ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 3 จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา): มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

วรวรรณ อินทร์ชู และจิติมา วรรณศรี. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงเทคโนโลยีของผู้บริหารสถานศึกษากับการใช้เทคโนโลยีในการจัดการเรียนรู้ ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 2. Journal of Roi Kaensarn Academi. 7(6), 300-311.

วิมาลย์ ลีทอง. (2563). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลโรงเรียน สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ในจังหวัดสกลนคร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา): มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากำแพงเพชร. (2565). แผนพัฒนาการศึกษา ระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566-2570) ของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากำแพงเพชร. กำแพงเพชร: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากำแพงเพชร.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2560-2679. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.

สุธาสินี สุริยา. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษากับแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครูในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา): มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ.

อชิรญาณ์ คชาบาล. (2561). การศึกษาการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 17. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

อรอุมา ไมยวงค์. (2564). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในจังหวัดนครพนม. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร : มหาบัณฑิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.