ทักษะผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัลที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน

Natthakarn  Yaemchuen; Kanratchakarn  Lertamornsak

doi:10.60027/iarj.2023.271076

Authors

Natthakarn Yaemchuen Master Student of Education Rajabhat Suan Sunandha University, Thailand https://orcid.org/0009-0000-7380-1966
Kanratchakarn Lertamornsak Lecturer from the Faculty of Education Rajabhat Suan Sunandha University, Thailand https://orcid.org/0009-0002-7429-5705

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2023.271076

Keywords:

Administrative Skills of School Administrators in the Digital Era; , Effectiveness of School

Abstract

Background and Aims: Administrative Skills of School Administrators in Digital. This is a skill that promotes the beneficial use of information technology. To create added value in educational institution management and teaching and learning. To keep up with the transformation in the digital era effectively. The objectives of this research were 1) the level of school administrator skills in the Digital Era under the Office of Private Education Commission. 2) to study the effectiveness of the educational institutions under the Office of Private Education Commission. 3) to study the relationship between the Administrative Skills of School Administrators in the Digital Era and the Effectiveness of schools under the Office of Private Education Commission. 4) to study the Administrative Skills of School Administrators in the Digital Era Affecting the Effectiveness of Schools under the Office of Private Education Commission.

Methodology: The sample group was school administrators and teachers of 297 people using stratified random sampling and simple random sampling. The research tool was a questionnaire and a confidence value.93 The statistics used in the data analysis were percentage, mean, and standard deviation. Pearson correlation coefficient and stepwise multiple regression analysis.

Results: 1) Administrative Skills of School Administrators in the Digital Era in all aspects were at a high level. 2) The effectiveness of education. Overall, all aspects were at a high level. 3) To study the relationship between the Administrative Skills of School Administrators in the Digital Era and the Effectiveness of schools under the Office of Private Education Commission had a positive relationship were highly related of .873 with a statistical significance at the .01 level 4) Administrative Skills of School Administrators in Digital Era Affecting the Effectiveness of school under the Office of Private Education found that the Think Creativity Skill, Communication Skill, Digital literacy Skill, and Digital vision Skill. Together, they predicted the variance of the effectiveness of educational establishments under the Office of Private Education Commission by 88.00 % with a statistical significance at the .01 level.

Conclusion: The skills of school administrators in the digital era are effective in all aspects at a high level. and has a high positive relationship of 87.3% with the effectiveness of all educational institutions. creative thinking skills communication skills in using information technology and digital. The visionary skills of school administrators in the digital era have a high impact on the effectiveness of all educational institutions, resulting in confident forecasts of educational institution effectiveness and an understanding of the importance of administrators' skills in developing educational institutions in this era. This digitalization can be used in all aspects of administration and teaching development.

References

กระทรวงศึกษาธิการ (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542. กรุงเทพฯ: บริษัทสยามสปอรต์ ซินดิเคท จำกัด.

จันทิมา รุ่งเรือง. (2563). โมเดลเชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลโรงเรียนเอกชนในยุคดิจิทัล. วารสารสังคมศาสตร์วิจัย, 11(1), 55-75.

ชัยยนต์ เพาพาน. (2559). ผู้บริหารสถานศึกษายุคใหม่ในศตวรรษที่ 21. วารสารบริหารการศึกษามหาวิทยาลัยขอนแก่น, 2(1), 4-5.

ฐิติมา วรรณศรี, (2564). การบริหารจัดการศึกษายุคดิจิทัล. พิษณุโลก: รัตนสุวรรณการพิมพ์.

ดวงกมล ปถคามินทร์ (2560) ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารงานวิชาการกับประสิทธิผลของสถานศึกษาในเขตอำเภอสนามชัยเขต สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาฉะเชิงเทรา เขต 2. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยบูรพา

ธงชัย สันติวงษ์. (2555). พฤติกรรมบุคคลในองค์การ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เจริญพัฒน.

ธีระ รุญเจริญและคณะ. (2552). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ : ข้าวฟ่าง.

บรรจง ลาวะลี, (2560) . บทบาทของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคไร้พรมแดน. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด 6(2), 206-215.

บุญส่ง กรุงชาลี. (2561). ทักษะการบริหารในศตวรรษที่ 21 ของผู้บริหารสถานศึกษาขึ้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์ เขต 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.

ปทุมรัตน์ สีธูป. (2560). การพัฒนาทักษะผู้บริหารสถานศึกษายุคใหม่ของโรงเรียนขยายโอกาส สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฏีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย:มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.

ภคพร เลิกนอก (2563). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล สำหรับผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 4. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(2), 151-166.

ภมรวรรณ แป้นทอง (2561). สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลการเรียนรู้แบบดิจิทัลในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบุรีเขต 2. ปริญญานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.

ภัทรา จรรยาธรรม (2564). การบริหารสถานศึกษาเอกชนในยุคดิจิทัล. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา ภาควิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มาลัย วงศ์ฤทัยวัฒนา. (2562). แนวทางการบริหารโรงเรียนขนาดเล็กยุคดิจิทัลสู่ความเป็นเลิศของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยนาท. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 14(1), 22-30.

วิจารณ์ พานิช (2560). “เส้นทางสู่คุณภาพการศึกษายุคประเทศไทย 4.0”. การประชุมเชิง วิชาการทางการศึกษาระดับชาติ ครั้งที่ 4 มหาวิทยาลัยวงษ์เชาวลิตกุล ศูนย์ประชุมสตาร์เวลล์ จังหวัดนคราชสีมา. นคราชสีมา : มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล.

ศิริพงษ์ กลั่นไพฑูรย์ (2564). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ศิริลักษณ์ แซ่โคว้ (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างการใช้อำนาจของผู้บริหารกับประสิทธิผลของสถานศึกษากลุ่มศรีราชา 5 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, มหาวิทยาลัยบูรพา.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ (2553). การดำเนินงานตามยุทธศาสตร์ปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.

สำนักงานคณะกรรมการการส่งเสริมการศึกษาเอกชน เขตดุสิต. (2560). แผนพัฒนาการศึกษาเอกชน พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน.

สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล (องค์การมหาชน) (2559). แผนการพัฒนารัฐบาลดิจิทัลในระยะ 3 ปี (2559 -2561). กรุงเทพฯ : สำนักบริการเทคโนโลยีสารสนเทศภาครัฐ.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา, (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. (๒๕๖๐,มีนาคม). กรุงเทพมหานคร : บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.

สุกัญญา แช่มช้อย. (2558). ภาวะผู้นำทางเทคโนโลยี: การนำเทคโนโลยีสู่ห้องเรียนและโรงเรียนในศตวรรษที่ 21. JOURNAL OF EDUCATION NARESUAN UNIVERSITY, 17(4), 216–224. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/edujournal_nu/article/view/43757

สุกัญญา แช่มช้อย. (2560), การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. พิษณุโลก : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนเรศวร.

สุธาสินี สังฤทธิ์ (2561) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการใช้อำนาจความเชี่ยวชาญของผู้บริหารสถานศึกษากับประสิทธิผลของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 3. ปริญญานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา, มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.

สุนทร โคตรบรรเทา. (2551). หลักการและทฤษฏีการบริหารการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ปัญญาชน.

เอกชัย กี่สุขพันธ์. (2565). การบริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล. (School Management in Digital Era) โครงการสานพลังประชารัฐ. Retrieved 3 October 2022 from: https://www.trueplookpanya.com/education/content/52232

Cannon, S., Morrow-Fox, M., & Metcalf, M. (2015). The Strategist Competency Model: The Future of Leadership Development. In Leadership 2050, Critical Challenges, Key Contexts and Emerging Trends (Chapter 12). Emerald Publishing

Ilomaki, L., & Lakkala, M. (2018). Digital Technology and Practices for School Improvement: Innovative Digital School Model. Research and Practice in Technology Enhanced Learning, 13, Article No. 25. https://doi.org/10.1186/s41039-018-0094-8

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 618-610.

Sammons, P., Thomas, SM., Mortimore, P., Owen, C., & Pennell, H. (1994). Assessing School Effectiveness: Developing Measures to Put School Performance in Context. Office for Standards in Education