วิกฤตศรัทธาของประชาชนที่มีต่อระบบการเมืองการปกครองไทยในปัจจุบัน

Worawut Suwannaju; Wedsuwan  Ardwichai

doi:10.60027/iarj.2023.270971

Authors

Worawut Suwannaju Doctor of Political Science, Faculty of Social Sciences, Mahamakut Buddhist University Roi Et Campus, Thailand https://orcid.org/0009-0006-0989-2879
Wedsuwan Ardwichai Doctor of Political Science program, Faculty of Social Sciences, Mahamakut Buddhist University Roi Et Campus, Thailand https://orcid.org/0009-0001-1698-0571

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2023.270971

Keywords:

Crisis of People's Faith; , Thai Political and Administrative

Abstract

Background and Aims: The politics and governance problems in Thailand that have passed such as problems of corruption etc. There are often revolutions, coups, abolition of the constitution, and the dissolution of parliament, it is the cause of the political system in Thailand's democratic system of instability, lack of continuity, and unable to achieve the goal of society in solving the basic problems of people's livelihoods and stomach problems, as a result, people are bored with politics and government and it is difficult for people to accept, it has always been the cause of crises of faith in every government. So, the purpose of this article is to synthesize.

Methodology: This study used document analysis and related research methods. Analyze the content and present it descriptively according to the study objectives.

Results: the crisis of people's faith in Thai politics and government emphasizes the truth in 8 aspects as follows: (1) adhesion with the model of democracy 2) patronage system (3) Political interference by the Thai military (4) centralized administration of state affairs (5) corruption (6) Thai political party broken institutionality political truly (7) economic development of Thailand and (8) lack of morality and ethics of politicians. Using the facts mentioned above it is the norm to lead to a correction crisis of people's faith in the present and future.

Conclusion: The crisis of faith in Thai politics can be seen in the attachment to the democratic model, the patronage system, and military intervention in politics. Politics and economics are also important factors, and politicians' lack of ethics is a challenge. The truths discussed here offer important guidelines for resolving the current and future situation.

References

เกริกเกียรติ พิพัฒน์เสรีธรรม. (2556). กลุ่มเศรษฐกิจและกลุ่มการเมืองกับการสร้างฐานอำนาจทางเศรษฐกิจและฐานอำนาจทางการเมืองไทย. พิมพ์ครั้งที่ 8. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

จำนงค์ อดิวัฒนสิทธิ์. (2545). สื่อมวลชนกับวิกฤตศรัทธาในพระพุทธศาสนา. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 28 (2), 47-78.

จุฬาลักษณ์ พันธัง. (2560). ทางออกปัญหาการเมืองไทย ศาสตร์และศิลป์ที่ไม่มีสูตรสำเร็จในบริบทสังคมไทย. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6 (2), 691-704.

ณัฏฐพล บุณยพิพัฒน์. (2560). ปัญหาและอุปสรรคในการพัฒนาระบอบประชาธิปไตยของไทย (พ.ศ. 2475–ปัจจุบัน): ข้อสังเกตในเชิงทฤษฎี. รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติด้านการบริหารกิจการสาธารณะยุคดิจิทัล ครั้งที่ 5 “การบริหารกิจการสาธารณะยุคดิจิทัล: กฎหมาย ความเป็นธรรม และการกลับคืนสู่ประชาธิปไตย” วันที่ 1–2 พฤศจิกายน 2562 ณ วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ธัญณ์ณภัทร์ เจริญพานิช. (2565). การเมืองไทยร่วมสมัย พ.ศ. 2540-2563 :พัฒนาการทางการเมือง ความขัดแย้งและประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2564). วิกฤตศรัทธาของพุทธศาสนา. ประชาไทยออนไลน์. Retrieved on 17 February 2023 from: https://prachatai.com/journal/2021/01/91074

บุญทัน ดอกไธสง. (2552). ประชาธิปไตยรากหญ้า. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ปัญญาชน.

บุญศรี มีวงศ์อุโฆษ. (2551). กฎหมายรัฐธรรมนูญ. พิมพ์ครั้งที่ 2. โครงการตำราและเอกสารประกอบการสอน. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระศิลาศักดิ์ สุเมโธ และคณะ. (2565). จริยธรรมนักการเมืองไทยในปัจจุบัน. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 2 (3), 130-138.

เพิ่มศักดิ์ จะเรียมพันธ์. (2563). นักสอพลอประชาชนแห่งประชาธิปไตยเอเธนส์กับบทเรียนต่อประชาธิปไตยไทยร่วมสมัย. วารสารเศรษฐศาสตร์การเมือง บูรพา, 8 (2), 22-47.

ไพรวัลย์ เคนพรม. (2560). หลักรัฐศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วสันต์ เหลืองประภัสร์. (2559). การรวมศูนย์อำนาจและการกระจายอำนาจกับการบริหารราชการแผ่นดินไทย : การทบทวน แนวคิด ข้อถกเถียงและข้อพิจารณาเพื่อการปฏิรูป. Retrieved on 17 February 2023 from: https://kpi-lib.com/library/books/kpibook-21977/สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). คู่มือหลักสูตรต้านทุจริตศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน

สุริยะใส กตะศิลา. (2559). อุดมการณ์ทางการเมืองของมวลมหาประชาชนในวิกฤติประชาธิปไตย. วารสารพัฒนาสังคม, 18 (2), 103-125.

อิทธิเดช พระเพ็ชร. (2561). ผ่านมาก็เพียงฝันไป: รัฐธรรมนูญกับความหมายและความเสื่อมคลายในประวัติศาสตร์การเมืองไทย, พ.ศ.2475-2500. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 14 (2), 93-111.

อุราชนก คงกล่ำ. (2561). ระบบอุปถัมภ์ในระบบราชการไทย: วาระแห่งชาติที่ต้องเร่งแก้ไข. ใน การประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 13 “วิถีนวัตกรรมไทยด้วยการพัฒนางานวิจัย”. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น.

Bateman, S. & Pridgeon, K. (Eds.) (2020). Oxford Advanced Learner’ dictionary of current English (10th ed.). Oxford, United Kingdom: Oxford University Press.