The Cultural Identity to Promote Tourism of the Tai Yuan Community, Ton Tan Sub-District, Sao Hai District, Saraburi Province

Authors

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2023.278

Keywords:

Cultural Identity; , Thai Yuan; , Local Community Tourism

Abstract

Cultural tourism is considered a popular form of tourism nowadays. This type of tourism not only helps increase incomes for people in the community but it is also a vital tool to preserve their cultural identities. This research study aims to study the promotion of local tourism using the unique identity of the Thai Yuan’s culture in the Ton Tan Community, Sao Hai District, Saraburi Province. This qualitative research employed document analysis, in-depth interviews, participatory and non-participatory observation, and a focus-group interview. The twenty-six key informants were a community leader, a village sage, a president of weaving groups, local youths, tourism entrepreneurs, and local people. The study collected information on the community’s history and cultural identity and also analyzed how to apply the Thai Yuan identity to promote local community tourism. The data were presented in the form of a narrative. The results showed that the Thai Yuan-Ton Tan Community, Sao Hai District, Saraburi Province inherited the unique identity from their ancestors, and presented the community’s cultural identity to promote local tourism using local identity presentation strategies. They included: 1) the presentation of the physical identities, which were a vintage floating market-Baan Ton Tan, a Thai Yuan Folk Culture Hall, and old temples and buildings in the community; and 2) the presentation of the unique local cultural identities, which were Thai Yuan language, performances, dress codes, and foods.

References

เจริญเนตร แสงดวงแข. (2564). การสื่อสารอัตลักษณ์ท้องถิ่นเพื่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวของชุมชนตำบลเกาะหมาก อำเภอปากพะยูน จังหวัดพัทลุง. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 29(2), 1-23.

ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2542). วัฒนธรรมชุมชนกับศักยภาพชุมชน. กรุงเทพฯ: มูลนิธิหมู่บ้าน สถาบันพัฒนาชนบท.

ทรงคุณ จันทจร, พิสิฏฐ์ บุญไชยะและไพรัช ถิตย์ผาด. (2552). คุณค่าอัตลักษณ์ศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นกับการนำมาประยุกต์เป็นผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น เพื่อเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจ และการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคกลาง และภาคใต้. มหาสารคาม: สถาบันวิจัยศิลปะและวัฒนธรรมอีสาน มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ประยูร ลิ้มสุข. (2565). รำวงย้อนยุคอำเภอหล่มสักจังหวัดเพชรบูรณ์: อัตลักษณ์และบทบาทต่อ ชุมชน. วารสารพิกุล, 20(2), 197-223.

เมธาวี จำเนียร. (2562). การสื่อสารอัตลักษณ์ชุมชนเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว. วารสารการจัดการและการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 6(1), 235-256.

วรพงศ์ ผูกภู่, ฐิติ ฐิติจำเริญพร,วุฒิพงษ์ ฉั่วตระกูล, อิสรี แพทย์เจริญ, พินทุสร อ่อนเปี่ยม และ จิตรลดา ปิ่นทอง. (2564). รูปแบบการพัฒนาชุมชนท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษาพื้นที่ต้นแบบชุมชนท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม.

วรรณรัตน์ ศรีรัตน์, สุชาดา คุ้มสลุด, น้ำผึ้ง ไขว้พันธุ์, ภัทรพร ทิมแดง, นฤมล โสภารัตนกุลและอังคณา โสภารัตนกุล. (2564). การสื่อสารอัตลักษณ์ชุมชนเพื่อเพิ่มศักยภาพการประกอบการวิสาหกิจชุมชนบ้านริมคลองโฮมสเตย์ จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารศรีวนาลัยวิจัย, 11(2), 27 -34.

เสรี พงศ์พิศ. (2541). แนวคิดแนวปฏิบัติพัฒนาท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: พลังปัญญา.

อารียา บุญทวี จินดา เนื่องจำนงค์ และวชิรพงศ์ มณีนันทิวัฒน์. (2561). แนวทางการพัฒนาศักยภาพทุนทางวัฒนธรรมเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของ อำเภอคลองเขื่อน จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารมนุษยสังคมปริทัศน์, 20(1), 67-85.

อินทิรา พงษ์นาค และศุภกรณ์ ดิษฐพันธุ์. (2558). อัตลักษณ์ชุมชนเมืองโบราณอู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี. Veridian E-Journal, Slipakorn University. 8 (3), 511-523.

Downloads

Published

2023-10-16

How to Cite

Bunkhaio, K. (2023). The Cultural Identity to Promote Tourism of the Tai Yuan Community, Ton Tan Sub-District, Sao Hai District, Saraburi Province. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 3(5), 755–764. https://doi.org/10.14456/iarj.2023.278