Causal Factors Influencing Educational Management Effectiveness of Private Higher Education Institutions in Thailand
DOI:
https://doi.org/10.14456/iarj.2023.232Keywords:
Causative Factor; , Influence on Effectiveness; , Education Management; , Private Higher Education InstitutionAbstract
Higher education institutions need to reform themselves along with national reforms that look at all dimensions of development, both in terms of quality and acceptable quality of higher education output, and a driving mechanism in the higher education system that will create quality in administration, create good governance, create a network of cooperation with all sectors. Including the serious use of digital technology in teaching and management in higher education. This study aimed to (1) study the causal factors influencing the effectiveness of educational management of private higher education institutions in Thailand, (2) develop and test the route models of the causal factors influencing the effectiveness of educational management of private higher education institutions in Thailand, and (3) study direct and indirect causal factors influencing the effectiveness of educational management of private higher education institutions in Thailand. The participants in this study were lecturers and staff who are working at private higher education institutions under the principle of structural equation analysis, and stratified sampling. The sampling was defined by Stratified Sampling which was selected by Multi-Stage Sampling. by Simple Random Sampling to obtain a set number of qualified samples. There were 600 people. The Informative groups included 3 executives of private higher education institutions, 3 educators, and 3 government officials. The total was 9 people selected by Purposive Sampling. The research instruments were questionnaires and interviews. The statistics used to analyze the data were Confirmatory factor analysis: CFA and Structural Equation Modeling, SEM. The results found that (1) the causal factors influencing the effectiveness of educational management of private higher education institutions in Thailand are at a very high level. (2) The development and the test of the causal factors influencing the effectiveness of educational management of private higher education institutions in Thailand were consistent with the empirical data that were at a good criterion (x2 = 245.45, df = 249, x2/df=.986, P-value =.552, RMSEA = 0.000). And (3) the effectiveness of educational management of private higher education institutions in Thailand was influenced directly and indirectly by the change of leadership were statistically significant at the level of.05, and influenced directly by information technology (TEC), operational satisfaction (SAT), organization culture (CUL), and organization atmosphere (CLI) were statistically significant at the level of.05.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2554). แผนแม่บทเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการพ.ศ. 2554-2556.กรุงเทพฯ: สำนักปลัดกระทรวงศึกษาธิการ:
กัลยา วานิชย์ปัญชา. (2560). การใช้SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล. พิมพ์ครั้งที่28. กรุงเทพฯ: สามลดา.
กาญจนา หรูเจริญพรพานิช และพงษ์เสฐียร เหลืองอลงกต. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการดำเนินงานของมหาวิทยาลัยเอกชนในประเทศไทย.วารสารวิชาการสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ. 5 (2), 458-466.
ครรชิต มาลัยวงศ์. (2540). นวัตกรรมทางเทคโนโลยี 200 ทัศนะไอที. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชัน.
จีรพรรณ์ จันทร์วิเชียร, ปราณี ปานแม้น ปุณณัตถ์ หิรัญบูรณะ, จุมพล หิรัญสุข และ ทวีศักดิ์ แสงเงิน. (2565).ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการจัดการศึกษาเชิงบูรณาการของสถาบันรัชต์ภาคย์. วารสารรัชต์ภาคย์ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 16 (46), 477-493.
ชิษณุพงศ์ ทองพวง. (2556). องค์ประกอบการบริหารคุณภาพทั่วทั้งองค์การของมหาวิทยาลัยเอกชนในประเทศไทย. นครปฐม: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยคริสเตียน.
เตือนใจ เขียนชานาจ. (2560).ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถาบันอุดมศึกษาเอกชน. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์.6 (2), 227-240
ทิพย์พาพร มหาสินไพศาล และ สุดารัตน์ สารสว่าง. (2553). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างภาวะผู้นำ วัฒนธรรมองค์กร การจัดการความรู้และผลการปฏิบัติงานของสถาบันอุดมศึกษาเอกชน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
นันทิยา น้อยจันทร์. (2550). วัฒนธรรมองค์กรกับประสิทธิภาพการบริหารอุดมศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปกร
นันธิดา จันทร์ศิริ. (2561). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงในการบริหารการเปลี่ยนแปลงเพื่อสร้างสรรค์นวัตกรรมภายในองค์กร. สารอาศรมวัฒนธรรมวลัยลักษณ์. Asian Journal of Arts and Culture, 17 (1), 79–98.
นิตยา ขันธุแสง. (2562).ภาวะผู้นําการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารในกลุ่มโรงเรียนเมืองสมุทรปราการ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต 1.วารสารมงกุฎทักษิณ.15 (1), 22-68.
นิยดา เปี่ยมพืชนะ. (2559).โมเดลปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการจัดการศึกษาระดับอุดมศึกษาของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารราชพฤกษ์. 14 (1), 25-35.
นุชนภา รื่นอบเชย. (2563) ความท้าทายของสถาบันอุดมศึกษาไทยในปัจจุบัน. Retrieved from: https:// il.mahidol .ac.th/th/i-learning-clinic/lecturer-and-learningmanagementarticles.
บัณฑิต ผังนิรันดร์. (2550). อิทธิพลของลักษณะขององค์การ นโยบายการบริหารและการปฏิบัติงาน สภาพแวดล้อมการทำงานภายในองค์การแรงจูงใจในการทำงานความพึงพอใจในงานและความผูกพันกับองค์การที่มีต่อประสิทธิผลของมหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา. ปริญญา กศ.ด. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา.
ปริณ บุญฉลวย. (2556).ความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมองค์การ องค์การการเรียนรู้กับประสิทธิผลองค์การของศาลยุติธรรม: ตัวแบบสมการโครงสร้าง. วารสารศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.9 (2), 181-229. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jla_ubu/article/view/94490/73880
ปาริญา รักษาทรัพย์ และ นิษฐ์วดี จิรโรจน์ภิญโญ. (2563).การพัฒนาคุณภาพและมาตรฐานการศึกษาของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนภายใต้กรอบการประกันคุณภาพการศึกษาแนวใหม่. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 8 (1), 308-319.
พงษ์เทพ จันทสุวรรณ; ภัครดา เกิดประทุม; และ กิรติกาญจน์ สดากร. (2565).ภาวะผู้นําาการเปลี่ยนแปลงและประสิทธิผลองค์การ: อิทธิพลกับของบรรยากาศองค์การ. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก.4(1), 35-59.
พงษ์ศักดิ์ ทองพันชั่ง. (2554). ได้ศึกษาเรื่องรูปแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงสาเหตุภาวะผู้นำการการเปลี่ยนแปลงของอธิการบดีที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของมหาวิทยาลัยราชภัฏ.วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา. 5 (1), 76-88.
พัลลภ พิริยะสุรวงศ์. (2551). บทบาทของเทคโนโลยีสารสนเทศกับการปฏิรูปการศึกษา. วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา, 13 (4), 39-41.
พิกุล โกสิยานันท์. (2554). การพัฒนารูปแบบการบริหารวิทยาลัยพยาบาลในสังกัดกระทรวงสาธารณสุขที่มีประสิทธิผล. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิตสาขาบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
ภวัต มิสดีย์ ;พชรวิทย์ จันทร์ศิริสิร;และโกวัฒน์เทศบุตร. (2563).การศึกษาความต้องการจำเป็นในการเสริมสร้างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารระดับต้น มหาวิทยาลัยราชภัฏ. มนุษยสังคมสาร (มสส.) Journal of Humanities & Social Sciences (JHUSOC). 18 (1), 51-68.
ภารดีอนันต์นาวี. (2551). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิตสาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
มาลิณี ศรีไมตรี. (2563).การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของพนักงานในสถานประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (ภาคการผลิต) เขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง 2. วารสารสุทธิปริทัศน์. 34 (109), 97-109.
ยืน ภู่วรวรรณ.. (2563). ความท้าทายของสถาบันอุดมศึกษาไทยในปัจจุบัน. Retrieved from: https://il.mahidol.ac.th/th/i-learning-clinic/lecturer-and-learning-managementarticles
รภัสศา รวงอ่อนนาม. (2560).รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเขตนิคมอุตสาหกรรมนวนคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชปถัมภ์:จังหวัดปทุมธานี.
รัชนี บุญกล่ำ. (2563). ภาวะผู้นําการเปลี่ยนแปลงในการบริหารโรงเรียนประถมศึกษาอย่างยั่งยืน. วารสารมหาจุฬานาครทรรศ. 7 (8), 335-343.
ราชกิจจานุเบกษา. (2554). พระราชบัญญัติสถาบันอุดมศึกษาเอกชน พ.ศ. 2546 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2550. ราชกิจจานุเบกษา ฉบับกฤษฎีกา เล่มที่128 ตอนพิเศษ ที่152 เมื่อวันที่14ธันวาคม พ.ศ.2554.
รุจิราพรรณ คงช่วย. (2554).รูปแบบความสัมพันธ์ โครงสร้างเชิงเส้นปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพล ต่อประสิทธิผลการจัดการศึกษาระดับอุดมศึกษาของมหาวิทยาลัยราชภัฎเขตภูมิศาสตร์ภาคใต้. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
วชิราพร พุ่มบานเย็น. (2545). เทคโนโลยีสารสนเทศและคอมพิวเตอร์. กรุงเทพมหานคร: ซอฟท์เพรส.
วรวุฒิ อันปัญญา สุธรรม ธรรมทัศนานนท และโกวัฒน เทศบุตร. (2565).การศึกษาความจําเป็นในการเสริมสร้างภาวะผู้นําการเปลี่ยนแปลงเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดองค์การปกครองส่วนท้องถิ่น.วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 10 (1), 306-321.
วิภาส ทองสุทธิ์. (2552). พฤติกรรมองค์กร. กรุงเทพฯ: อินทภาษ.
วีระ ซีประเสริฐบุญเรือง ศรีเหรัญ และจุไร โชคประสิทธิ์. (2555). การศึกษาและพัฒนาปัจจัยเชิงสาเหตุของภาวะผู้นำที่มผลต่อประสิทธิผลของการบริหารสถาบันอุดมศึกษาเอกชน.วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์. 6 (1), 77-92.
ศรีสกุล เจริญศรี. (2562).วัฒนธรรมองค์การกับประสิทธิผลองค์การ ของสำนักงานยุทธศาสตร์ตำรวจ สำนักงานตำรวจแห่งชาติ.วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต.14 (2), 17-34.
ศิริพงษ์ เศาภายน. (2548). หลักการบริหารการศึกษา: ทฤษฎีและแนวปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: บุ๊ค พอยท์
ศิวะพร ภู่พันธ์. (2564).การวิเคราะห์และศึกษาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงในชั้นเรียนของอาจารย์มหาวิทยาลัย: การวิจัยแบบผสานวิธี. วิจัยและประเมินผลอุบลราชธานี.10 (1), 11-20.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2559). เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.กรุงเทพฯ: คุรุสภาพ
สมจินตนา คุ้มภัย. (2553). การเปรียบเทียบวัฒนธรรมองค์การที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผล องค์การกรณีศึกษารัฐวิสาหกิจในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์
สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย. (2564). ความเป็นมาสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย. Retrieved from: https://apheit.org.
สานิต ศิริวิศิษฐ์กุล. (2559). ตัวแบบปัจจัยเชิงสาเหตุที มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลในการบริหารงานวิจัยในสถาบันอุดมศึกษาเอกชนในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2558). คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน ระดับอุดมศึกษาฉบับปีการศึกษา 2557. กรุงเทพฯ: สำนักมาตรฐานและประเมินผลอุดมศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2558). การจัดการศึกษา. Retrieved from: http://www.mua.go.th/users/tqf-hed/research/3_2558.PDF
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560 – 2564). Retrieved from: http://www.nesdb.go.th/download/plan12.pdf.
สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2564).จำนวนบุคลากรทั้งหมด จำแนกตามชื่อสถาบัน ประเภทสถาบันและระดับการศึกษาสูงสุด. Retrieved from: https://data.go.th/tr/dataset/univ_stf_12_021.
สุพานี สฤษฏ์วานิช. (2552). พฤติกรรมองค์การสมัยใหม่ แนวคิด และทฤษฎี. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
เสาวภา เมืองแก่น ;จอมพงศ์ มงคลวนิช; ประกอบ คุณารักษ์. (2561).องค์ประกอบของการจัดการองค์การแห่งความเป็นเลิศของมหาวิทยาลัยเอกชนไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี.12 (28), 328-341.
อภินันต์ อันทวีสิน. (2560). โมเดลความสัมพันธ์ระหว่างการประกันคุณภาพการศึกษาภายในเพื่อการดำเนินการที่เป็นเลิศกับประสิทธิผลของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนในประเทศไทย. นครปฐม: คณะสหวิทยาการ มหาวิทยาลัยคริสเตียน.
อัครนันท์ เตชไกรชนะ. (2563).การศึกษาสภาพปัญหาและแนวทางการพัฒนาคุณภาพอุดมศึกษาไทยคุณภาพอุดมศึกษา. Retrieved from: https://www.gotoknow.org /posts/285169
Alvesson, M., & Skoldberg, K. (2000). Reflexive Methodology: New Vistas for Qualitative Research. London, Thousand Oaks, CA and New Delhi: Sage.
Bass.B.M., & Avolio, B.J. (1994). Improving organizational effectiveness through transformational leadership. Thousand OakmSage Publication.
Denison, D.R. (1990). Corporate Culture and Organizational Effectiveness. New York: John Wiley Publisher.
Dessler, G. (1998). Management: Leading people and organizations in the 21st century. New Jersey: Prentice-Hall International.
Gilmer, Von Haller B. (1971). Industrial Psychology. New York: McGraw-Hill.
Harris, P.R. (1990). High-performance leadership: Strategies for maximum career productivity. Illinois: Scoot, Foresman.
Harrison, E.F. (1993). Interdisciplinary Models of Decision Making. Management Decision, 31 (8), https://doi.org/10.1108/00251749310047124
Herzberg, F. (1959). The Motivation to Work. John Wiley & Sons, New York.
Hoy, W.K., & Miskel, C.G. (2001). Educational administration: Theory-research-practice. 6th edition. Singapore: MoGraw-Hill.
Likert, R. (1932). A technique for measurement of attitudes. Archives of Psychology, 140, 5-55.
Litwin, G., & Stringer, R. (2002). Leadership and organizational climate. Upper Saddle River: New Jersey.
Manning, M., & Haddock, P. (1992). Leadership Skills for Women. London: Kogan Page.
Maslow, A.H. (1960). A Theory of Human Motivation: Human relations in management. Cincinnati: South-Western Publishing Co.
Schein, E.H. (1992). Organizational culture and leadership. 2nd edition. San Francisco: Jossey-Bass.
Steers, R.M., & Porter, L. (1977). Organizational Effectiveness. Santa Monica Calif: Goodyear Publishing Company, Inc.
Tichy, N.M., & De Vanna, M.A. (1986). The Transformational Leader. New York: John Wiley &Sons.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Nissara Pronsurivong, Songyos Kawmongkon, Uthaiwan Saipatthana
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright on any article in the Interdisciplinary Academic and Research Journal is retained by the author(s) under the under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License. Permission to use text, content, images, etc. of publication. Any user to read, download, copy, distribute, print, search, or link to the full texts of articles, crawl them for indexing, pass them as data to software, or use them for any other lawful purpose. But do not use it for commercial use or with the intent to benefit any business.
