Knowledge Management of Raft Business, Bueng Bun Subdistrict, Bueng Bun District, Sisaket Province
DOI:
https://doi.org/10.14456/iarj.2023.279Keywords:
Knowledge Management; , Raft Business; , Family Business; , Small-scale BusinessAbstract
Knowledge management is the process of consolidating dispersed knowledge among individuals and organizations, leading to the acquisition of new insights for personal and professional development. The exchange of knowledge is an important tool for organizational advancement and lies at the core of knowledge management. The present study employed a qualitative research approach with two main objectives: 1) to examine the operational aspects of raft business, and 2) to manage knowledge of raft business in Bueng Bun Subdistrict, Bueng Bun District, Sisaket Province. The sample comprised 12 raft operators using the purposive sampling method. The research employed interview forms and focus group discussions, with data analyzed through content analysis and presented descriptively. The findings revealed that 1) the operating conditions of the rafting business in Bueng Bun Subdistrict, Bueng Bun District, Sisaket Province, on activities of business operations, location, production, personnel, and service reflecting family business culture and knowledge management inherited from ancestors. This knowledge is transferred across generations through cultural traditions, values, and beliefs intrinsic to the local Thai way of life of local Thai people in Sisaket Province, 2) the knowledge management of raft business in Bueng Bun Subdistrict, Bueng Bun District, Sisaket Province is derived from ancestral practices, reflecting folk wisdom and local traditions. Over time, this knowledge has been refined and transformed into a contemporary body of knowledge adaptable to the current era. Such wisdom is preserved through memorization and shared within family and close-knit circles. The limited dissemination of this knowledge might be attributed to the small family-run business as it is passed down from one generation to the next rather than being sold to outsiders to manage. Therefore, it is crucial to identify the key knowledge for the rafting business and store it systematically as a source of information to transfer to future successors. Additionally, the current successor may not wish to carry on the business due to changing economic and social conditions, influencing the way of life of the new generation and causing them to turn their attention to pursuing alternative occupations.
References
ขวัญจิตร โสภิตชา. (2549). สภาพการดำเนินงาน ปัญหา และอุปสรรคของธุรกิจแพอาหาร ในเขตพื้นที่อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
จรุง วรบุตร. 2550. พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของประชำชนวัยกลำงคน อำเภอศรีสวัสดิ์. จังหวัดกาญจนบุรี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ทิพวรรณ หล่อสุวรรณรัตน์. (2549). องค์การแห่งความรู้: จากแนวคิดสู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: รัตนไตร.
ธัญญรัศม์ คงวัดใหม่. (2555). แนวทางการจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านการประมงพื้นบ้านขององค์การบริหารส่วนตำบลเกาะสาหร่าย อำเภอเมือง จังหวัดสตูล. ขอนแก่น: วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ธีรศักดิ์ ศิริพยัคฆ์, ชยากานต์ เรืองสุวรรณ และวิมลมาศ ปฐมวณิชกุล. รูปแบบการจัดการความรู้เรื่องตำรับยาโบราณกัญชาเพื่อการรักษาโรค. วารสารสหวิทยาการและวิชาการ, 3(2), 587-604.
บุญดี บุญญากิจ, นงลักษณ์ ประสพสุชโชคชัย, ดิสพงศ์ พรชนกนาถ และปรียาวรรณ กรรณล้าน. (2547). การจัดการความรู้ จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ.
ประมาณ เทพสงเคราะห์, จรินทร์ เทพสงเคราะห์, อดิศร ศักดิ์สูง, ศุภการ สิริไพศาล, พรศักดิ์ พรหมแก้ว และวรุตม์ นาที. (2556). การจัดการความรู้บนฐานทุนชุมชนเพื่อการพัฒนาคุณภาพวิตอย่างยั่งยืนในพื้นที่ลุ่มน้ำ ทะเลสาบสงขลา. วารสารการพัฒนามชนและคุณภาพชีวิต, 1(3), 217-231.
ปวีณา สปิลเลอร์. (2558). รายงานการวิจัย เรื่อง แนวทางการจัดการความรู้ของธุรกิจร้านอาหาร (SMEs) ในย่านเยาวราช. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสวนดุสิต.
วิจารณ์ พานิช. (2549). KM วันละคำ: จากนักปฏิบัติ KM สู่นักปฏิบัติ KM เรียงร้อยถ้อยคำ “การจัดการความรู้” ที่ลึกกว่าถ้อยคำ. กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2545). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่เก้า พ.ศ. 2545-2549. กรุงเทพฯ :สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Piranya Champleng
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright on any article in the Interdisciplinary Academic and Research Journal is retained by the author(s) under the under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License. Permission to use text, content, images, etc. of publication. Any user to read, download, copy, distribute, print, search, or link to the full texts of articles, crawl them for indexing, pass them as data to software, or use them for any other lawful purpose. But do not use it for commercial use or with the intent to benefit any business.