The Development of Learning Activities in the Dramatic Arts Course on Classical Dance Vocabulary: Local Dance Posture Accompanying with Song for Grade 6 Students

Authors

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.269462

Keywords:

Learning Activity; , Classical Dance Vocabulary; , Local Dance

Abstract

Background and Aims: The importance of dance aside from its value as a cultural heritage and expression of a flourishing civilization, Dance is also useful for those who have learned it because studying dance involves using every part of the body in various movements and postures of Thai dance. As a result, those who have trained will have perfect health, a cheerful mind, and a good personality. Thus, this research aims 1) to develop creative activities for local dance moves accompanied by songs for Grade 6 students to be effective according to the 80/80 criteria. 2) the ability to compare creative dance skills before and after learning with the activities. Creative dance moves Local songs accompanying the research group.

Methodology: The target group is 18 Grade 6 students at Ban Yang Chum Cham School. The research components are learning plans, creative activities, local dance postures accompanied by music, and dance practice skills. The starting point for the test is the test for inventing dance moves to the tune of local songs and the test for testing creative dance materials. Most of the statistical research is part of the E1/E2 benchmarks and testing tests to determine the effectiveness of the markers Lok Khok Son.

Results: The results of the research found that 1) creative activities for local dance moves accompanied by songs for Grade 6 students 60.32/82.11 (E1/E2) 2) creative dance skills of students who learned with creative dance activities Accompanying local songs after self-study before studying made statistics at the .05 level.

Conclusion: The research found that the creative activities of local dance moves in songs for Grade 6 students had a high mean value of 80.32/82.11 (E1/E2). Students who studied with this activity had creative dancing skills that were significantly improved at the 0.05 level after studying.

References

กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ. (2535). คู่มือการประเมินผลการเรียนตามหลักสูตรประถมศึกษาพุทธศักราช 2521 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2533). กรุงเทพฯ : คุรุสภา ลาดพร้าว.

กรมวิชาการ, กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). คู่มือการจัดการสาระการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ ส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.)

กัลยา ต๊ะมะครุฑ .(2542). การพัฒนาชุดการสอนนาฏศิลป์เบื้องต้นสำหรับครูสอนในโรงเรียนประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ ศศ.บ. (หลักสูตรและการสอน) : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

เกษร วรรณราชิ (2565) ศึกษาการพัฒนาทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์และการเสริมสร้างคุณลักษณะอันพึงประสงค์ ด้วยการแสดงนาฏศิลป์พื้นเมืองสร้างสรรค์ ชุด น้อมนบวันทาพระมหาธาตุหล้าหนอง กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ สาระที่ 3 นาฏศิลป์ สำหรับผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนเทศบาล 1 สว่างวิทยา. Phimoldhamma Research Institute Journal. 9 (1), 49-62.

โกวิท ประวาลพฤกษ์ และคณะ. (2545). คู่มือการจัดการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ ช่วงชั้นที่ 3 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1–3. กรุงเทพมหานคร : สถาบันพัฒนาคุณภาพวิชาการ.

โกวิท ประวาลพฤกษ์. (2544). หนังสือเรียนสาระการเรียนรู้พื้นฐานนาฏศิลป์. พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์พัฒนาคุณภาพวิชาการจำกัด.

จตุพร รัตนะวราหะ ศุภชัย จันทร์สุวรรณ และนภัสกร มิตรเอม. (2555). ผู้เชี่ยวชาญนาฏศิลป์. สำนักกรมสังคีต กรมศิลปากร.

จรุณี ลิมปนานนท์. (2539). การใช้ชุดฝึกกิจกรรมนาฏศิลป์ด้วยตนเองสำหรับครูชั้น ประถมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ฉวีวรรณ ตาลสุก. (2558). การพัฒนาหลักสูตรนาฏศิลป์สร้างสรรค์ ตามแนวทางการจัดการศึกษาเชิงสร้างสรรค์ สำหรับนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษา. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย. 7 (1), 190-203.

ชนันทร หิรัญเชาว์. (2562). การพัฒนาทักษะนาฏศิลป์ไทยและความคิดสร้างสรรค์ ตามแนวคิดเดวีส์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต : กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.

ชูศรี วงศรัตน. (2560). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย. กรุงเทพฯ : ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทิศนา แขมมณี. (2554). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ธิดารัตน์ ภักดีรักษ์. (2558). นาฎศิลป์ 2. กรุงเทพ ฯ : สำนักพิมพ์เอมพันธ์

นวลจิตต์ เชาวกีรติพงศ์และคณะ. (2552). การพัฒนาชุดฝึกอบรมทางไกลเรื่องการจัดการเรียนการสอน เพื่อพัฒนาการคิดสร้างสรรค์. สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาสน์

พิชัย ปรัชญานุสรณ์ และคณะ. (2548). สู่โลกดนตรีและนาฏยศัพท์. กรุงเทพฯ : หนึ่งเจ็ดการพิมพ์

พิมพิลาภรณ์ วัคคา. (2553). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้สาระนาฏศิลป์ เรื่อง เซิ้งสามกระด้ง ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนบ้านเชียงเพ็ง ตามแนวความคิดของเดวีส์ วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

เรณู โกสินานนท์. (2546). นาฏศัพท์ภาษาท่านาฏศิลป์ไทย. กรุงเทพมหานคร : ไทยวัฒนาพานิช

วรสรวง สุทธิสวรรค์. (2541). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนนาฏศิลป์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ที่ได้รับ การสอนซ่อม 2 รูปแบบ. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

วารสารวิชาการและมาตรฐานการศึกษา, สำนัก. (2552). เอกสารประกอบหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551: แนวปฏิบัติการวัดและประเมินผลการเรียนรู้. กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย

วิรดี จินตะไล. (2561). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้นาฏศิลป์เพื่อพัฒนาทักษะการปฏิบัติตาม แนวคิด ของซิมพ์ซัน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนเทศบาลบ้านศรีมหาราชา. วารสารพัฒนศิลป์วิชาการ. 2 (ฉบับพิเศษ), 97-111.

ศุภชัย จันทร์สุวรรณ และนภัสกร มิตรเอม. (2556). การพัฒนาหลักสูตรนาฏศิลป์สร้างสรรค์ตามแนวทางการจัดการศึกษาเชิงสร้างสรรค์สำหรับนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ (ปร.ด.) หลักสูตรและการสอน. นครปฐม : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุชาติ ศิริสุขไพบูลย์. (2526). การสอนทักษะภาคปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์สถาบันเทคโนโลยีพระ.จอมเกล้าพระนครเหนือ.

สุพัตรา สุโพธิ์พัฒน. (2562). การศึกษาทักษะนาฏศิลป์ไทยและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง ระบำนพรัตน์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่5 โดยใช้การจัดการเรียนรู้ที่เน้นทักษะปฏิบัติของเดวีส์ร่วมกับการเรียนรู้แบบร่วมมือ เทคนิค STAD. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต. ปทุมธานี : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏ วไลยอลงกรณ์.

สุมิตร เทพวงษ์. (2548). นาฏศิลป์สำหรับครูประถมศึกษา-อุดมศึกษา. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.

สุรพล วิรุฬรักษ์. (2556). นาฏยประดิษฐ์ การออกแบบนาฏกรรม. กรุงเทพ ฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย

อภิชาติ อนุกูลเวช. (2551). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนฝึกปฏิบัติทางเทคนิคบนเครือข่ายอินเทอร์เน็ต สำหรับนักเรียนิสนอาชีวศึกษา. ปริญญานิพนธ์ การศึกษาดุษฎีบัณฑิต (เทคโนโลยีการศึกษา). กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒิ.

อภิณห์พร แม้นวิเศษพงศ์. (2549). การพัฒนาชุดการสอนเรื่อง นาฏยศัพท์และภาษาท่านาฏศิลป์ โดยเน้น กระบวนการปฏิบัติสำหรับนักเรียนชัน้ ประถมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยบูรพา.

อรวรรณ บรรจงศิลป์ และ อาภรณ์ มนตรีศาสตร์, (2559). แนวทางการจัดกิจกรรมการเรียนดนตรีและนาฏศิลป์. Retrieved from: http://www.kroobannok.com/blog/14757

Downloads

Published

2024-01-28

How to Cite

Libthaisong, W. ., Panya, P. ., & Promtow, A. (2024). The Development of Learning Activities in the Dramatic Arts Course on Classical Dance Vocabulary: Local Dance Posture Accompanying with Song for Grade 6 Students. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 4(1), 417–434. https://doi.org/10.60027/iarj.2024.269462