Development of a Community-Based Curriculum for the Right Occupations for Enhancement of the Market System and Self-Reliance of Community Enterprises

Authors

  • Amaraphon Homduang Doctor of Education (Curriculum and Instruction), Rajabhat Maha Sarakham University, Thailand https://orcid.org/0009-0006-5463-0210
  • Prasopsuk Rittidet Faculty of Education Program in Educational Administration, Rajabhat Maha Sarakham University, Thailand https://orcid.org/0000-0001-8018-8565
  • Surakan Junghan Faculty of Education Program in Educational Administration, Rajabhat Maha Sarakham University, Thailand https://orcid.org/0009-0009-1934-4261

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.268035

Keywords:

Curriculum Development; , Community-based;, Community Enterprises; , Hand-woven Cotton Production;, Market System; , Self-Reliance

Abstract

Background and Aims: Entrepreneurial operations must develop themselves to be able to increase production efficiency by using more automation in the production process and creating added value for products through research and development. Using innovation, creativity, and the basics of Thai culture and wisdom and becoming an entrepreneur who can produce and sell in international trade. The objectives of this research were 1) to study the development of a community-based curriculum for the right occupations for enhancement of the market system and self-reliance of community enterprises 2) to try out and evaluate the curriculum 3) to study the expansion of results of using the curriculum for right occupations for enhancement of market system and self-reliance of community enterprises.  

Methodology: In phase, 1 the research instruments were 1) a survey form for the state of problems and needs for the development of a community-based curriculum for the right occupations for enhancement of the market system and self-reliance of community enterprises; and 2) curriculum drafting, phase 2, course trial, and evaluation of the use of the curriculum. The target group includes 30 community enterprises in Ban Nong No Tai, Na Dun Subdistrict, Na Dun District, Maha Sarakham Province. who joined the project voluntarily. Phase 3 was expanding the results of using the curriculum, The target group includes community enterprises weaving Ban Non Sila, Nonsila subdistrict Pak Khat District, Bueng Kan Province 11 persons joined the project voluntarily. The research instruments used in Phase 2 and Phase 3 consisted of the curriculum, curricular supplementary research namely curriculum Course Materials Natural dyed hand-woven cotton production test, and community enterprise self-reliance assessment. The statistics used in the analysis of data comprised the mean, percentage, standard deviation, and t-test (dependent samples). The research results were presented with tables and descriptive analysis.

Results: (1) The results of the development of the community-based curriculum for the right occupations for enhancement of the market system and self-reliance of community enterprises revealed that on the whole, the curriculum had its suitability at the highest level). There were 10 curricular components, and 8 learning units, the time for learning was 20 hours, and the right occupation content was on the production of hand-woven cotton-dyed natural dyes. (2) Curriculum trial and evaluation revealed that: 2.1 had a course performance value of E1/E2 of 83.00/82.67. The production of hand-dyed cotton of Ban Nong No Tai community enterprises post-test was statistically significantly higher than pre-test at the level of .05 and 2.3. Ban Nong No Tai community enterprises have a high level of overall self-reliance (=4.46). (3) The expansion of results of using the community-based curriculum for the right to occupations for enhancement of the market system and self-reliance of community enterprises of Ban Non-Sila community enterprises revealed that: 3.1 had a course performance value of E1/E2 84.09/83.03, higher than the set threshold; 3.2 The results of the natural hand-dyed cotton production test of Ban Nonsila community enterprises post-test were statistically significantly higher than pre-test at levels of .05 and 3.3. Ban Non-Sila community enterprises have a high level of overall self-reliance.

Conclusion: The development of a vocational training course in the production of hand-woven, naturally dyed cotton fabric focuses on using the community as a base. to create market entry and self-reliance The results of the experiment and evaluation showed that the curriculum was highly effective in promoting skills and self-reliance of community enterprise groups in both trial areas.

References

ดิษยุทธ์ บัวจูม และคณะ. (2557). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐาน เพื่อสร้างความสนใจและทักษะในอาชีพท้องถิ่นของนักเรียนโรงเรียนบ้านพะแนงวิทยา. Warasan Phuettikammasat, 20(2), 19-36. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/BSRI/article/view/20138

ธวัชชัย พินิจใหม่ และคณะ. (2559). การพึ่งตนเองของวิสาหกิจชุมชน : กรณีศึกษา วิสาหกิจชุมชนแปรรูปสมุนไพรพื้นบ้านนาโพธิ์ ตำบลท่าแร้ง อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี. Journal of Community Development Research (Humanities and Social Sciences). 10(3), 70-80. https://www.journal.nu.ac.th/JCDR/article/view/1948

นิตยา ทวีชีพ. (2556). ต้นแบบการจัดกิจกรรมฝึกวิชาชีพเพื่อสร้างรายได้สำหรับผู้สูงอายุในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย. Journal of Multidisciplinary in Social Sciences, 9(3), 31–50. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/sduhs/article/view/29252

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2531). การศึกษาเพื่อฟื้นฟูศักยภาพของชุมชน ในเสรี พงศ์พิศ (บรรณาธิการ) ทิศทางหมู่บ้านไทย. กรุงเทพฯ : เจริญวิทย์การพิมพ์,

ประเวศ วะสี. (2555). จุดเปลี่ยนมหาวิทยาลัยไทย-จุดเปลี่ยนประเทศไทย”. ในโพสต์ทูเดย์ ปีที่ 10 ฉบับที่ 3463 ประจำวันที่ 31 กรกฎาคม 2555 หน้า 2

ผกาพันธ์ อินต๊ะแก้ว. (2552). รูปแบบการจัดการความรู้ของกลุ่มโรงเรียนสาธิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2553). จะพัฒนาคนกันได้อย่างไร. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม

พิณสุดา สิริธรังศรี. (2555). การจัดการศึกษาแบบมีส่วนร่วม: กรณีศึกษาโครงการจัด การศึกษาแบบมีส่วนร่วมขององค์กรในชุมชนเพื่อสุขภาวะคนไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)

พิสัณฑ์ โบว์สุวรรณ และคณะ. (2565) ปัญหาหนี้สินของเกษตรกรไทย. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย. 6 (1), 265-277.

วรนิษฐา คายศ และคณะ. (2564). การพัฒนาการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบโครงงานเน้นสัมมาอาชีพของครู โรงเรียนพระปริยัติธรรม วัดห้วยข้าวก่ำวิทยา จังหวัดพะเยา. วารสารครุทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. 1 (2), 69-84.

วรากรณ์ สามโกเศศ และคณะ. (2553). ข้อเสนอทางเลือกระบบการศึกษาที่เหมาะสมกับสุขภาวะคนไทย. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ

วิไลภรณ์ ฤทธิคุปต์. (2562). การจัดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐาน : กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพของครูในศตวรรษที่ 21.วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. 11 (3), 179-191.

สัญญา สัญญาวิวัฒน์ (2543).ทฤษฎีและกลยุทธ์การพัฒนาสังคม. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). ยุทธศาสตร์ชาติระยะ20 ปี (พ.ศ. 2561-2580). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการ.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติสำนักนายกรัฐมนตรี. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2552). สภาพการจัดการศึกษาในจังหวัดชายแดนภาคใต้. กรุงเทพฯ : วี.ที.ซี. คอมมิวนิเคชั่น.

เสรี พงศ์พิศ และสุภาส จันทร์หงส์. (2548). ข้อควรรู้เกี่ยวกับวิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพฯ : สถาบันส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน กรมส่งเสริมการเกษตร

เสรี วงษ์มณฑา. (2542). กลยุทธ์การตลาด. กรุงเทพฯ: บริษัทธีระฟิล์มและไซเท็กซ์ จากัด.

อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2543). พฤติกรรมผู้บริโภค. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

อรณิชา ฮวบหิน และคณะ (2564). การพึ่งพาตนเองของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มแปรรูปผลิตภัณฑ์อาหารในจังหวัดสิงห์บุรี. วารสาร ผลิตกรรมการเกษตร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 3(3), 43-56.

อุมาพร อ่อนคำ. (2561). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐาน เพื่อสร้างทักษะอาชีพในท้องถิ่นของนักเรียนโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษายโสธร. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 5(2), 279-288.

Bobbitt, F. (1918) The Curriculum. Houghton Mifflin Company, Boston.

Davies, I. K. (1971). Instructional Technique. New York: McGraw-Hill.

Harrow, A.J. (1972) A Taxonomy of the Psychomotor Domain: A Guide for Developing Behavioral Objectives. McKay, New York.

Krejcie, R.V., & Morgan, D.W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-110.

Oliva, P.F. (1992) Developing the Curriculum. 3rd edition. New York: Harper Collins

Perez-Soltero et al. (2019). Knowledge Transfer in Training Processes: Towards an Integrative Evaluation Model. Electronic version of the article published in IUP Journal of Knowledge Management, 17 (1), 7-40.

Saylor, J.G., Alexander, W.M. and Lewis, A.J. (1981) Curriculum Planning for Better Teaching and Learning. Holt, Rinehart and Winston, New York.

Simpson, E.J. (1972) The Classification of Educational Objectives in the Psychomotor Domain. Gryphon House, Washington DC.

Taba, H. (1974). Curriculum Development: Theory and Practice. 4th edition. New York: Harcourt, Brace & World.

Downloads

Published

2024-01-29

How to Cite

Homduang, A., Rittidet, P. ., & Junghan, S. (2024). Development of a Community-Based Curriculum for the Right Occupations for Enhancement of the Market System and Self-Reliance of Community Enterprises. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 4(1), 635–654. https://doi.org/10.60027/iarj.2024.268035