Implementation of the Annual Action Plan of Schools under the Office of Special Education Administration Lopburi Province

Rungtiwa  Sansri

doi:10.14456/iarj.2023.127

Authors

Rungtiwa Sansri Faculty of Education, Nakhon Ratchasima College, Thailand https://orcid.org/0009-0006-8215-6333

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2023.127

Keywords:

Annual Action Plan; , Office of Special Education Administration

Abstract

Planning is a very important tool in the administration and development of school education. The Office of the Basic Education Commission has therefore required the school to prepare an annual action plan and has developed a model for preparing an annual action plan. In preparing the annual action plan, there should be a planning process in the school to be clear, complete, and complete the planning process, starting from planning preparation, planning implementation, monitoring and evaluation plan, and adjusting the plan or creating a new plan. The objectives of this research were (1) to study the level of implementation of the annual action plan. And (2) to compare the implementation of annual action plans classified by job title, work experience, and education level. This research was conducted to study schools under the Office of Special Education Administration, Lopburi Province. The study population was 212 civil servants and government employees of schools under the Office of Special Education Administration, Lopburi Province, in the academic year 2022. The research tool was a questionnaire on the implementation of the annual action plan. The statistics used in data analysis were frequency, percentage, mean, standard deviation, t-test, and F-test. The results showed that; (1) Implementation of the annual action plan of the school under the Office of Special Education Administration, Lopburi Province of government teachers and government officials as a whole and in each aspect as follows: operational planning, operation according to the plan, inspection or evaluation, and the improvement and development aspects are at a high level. And (2) The results of comparing the opinions of civil servants and civil servants of schools under the Office of Special Education Administration, Lop Buri Province, with positions, experience in work, and sizes of different educational institutions overall were not different statistically significant at the .05 level.

References

จิดาภา ถิรศิริกุล. (2559). การศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลของผลการดำเนินงานตามนโยบายยุทธศาสตจร์การส่งเสริมการจัดการศึกษาเอกชนในการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน.วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ. 9 (1), 50-70.

ชนมณี ศิลานุกิจ และคณะ (2563). รูปแบบการบริหารโรงเรียนโดยใช้วงจรคุณภาพ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากรุงเทพมหานคร. วารสารดุษฎีบัณฑิตทาง สังคมศาสตร์, 10(1), 43-58.

โชติ บดีรัฐ. (2558). เทคนิคการบริหาร. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ณัฏฐ์ณพัชร์ อ่อนตาม. (2562). เทคนิคการบริหารงานแบบ PDCA (Deming Cycle). วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย, 1(3), 39-46.

ธีระพงศ์ ทับอินทร์. (2558). การใช้วงจรเดมมิ่ง (PDCA) ในการบริหารงานวิชาการของโรงเรียน มัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 42. วารสารชุมชนวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 9(2), 68-78.

พณธยา ธรรมพิทักษ์พงษ์. (2547). การศึกษาปัญหาการวางแผนปฏิบัติการประจำปีของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี เขต 2. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิตสาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.

วิโรจน์ สารรัตนะ. (2548). ผู้บริหารโรงเรียน: สามมิติการพัฒนาวิชาชีพสู่ความเป็นผู้บริหารที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: ทิพย์วิสุทธิ์.

สายสุดา ศิริ. (2555). การปฏิบัติงานตามแผนปฏิบัติการของโรงเรียนบ้านแม่แฮเหนือ อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สุภัคชยา ตั้งจิตต์. (2562). การปฏิบัติงานตามมาตรฐานการเรียนร่วม ตามทัศนะของผู้บริหารสถานศึกษาและครู โรงเรียนแกนนำจัดการเรียนร่วมจังหวัดสระบุรี. วารสารสวะศรี วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, 3(1), 1-16.