Thai Monks: Political Rights Accessibility

Authors

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2022.20

Keywords:

Thai Monks; , Political Rights

Abstract

From the fact that the monks came out to exercise their political rights, some experts agreed that it was appropriate, and some people did not. The author has studied various issues, thus becoming a phenomenon that monks should not be involved in politics, it can be seen that the political rights that can be accessed include; (1) Consulting political actors. (2) Facilitating the venue for political activities. (3) Political expressions support or oppose the government. (4)Study of subjects related to politics and government. (5)Teaching subjects on academics, politics, and government. (6) Being a missionary related to politics. (7) Signing the law. (8) Campaigning for people to understand and participate in politics. And (9) He is a psychiatrist and a psychotherapist who is affected by politics.

        However, the political rights that Thai monks cannot access that society criticizes regardless of neutrality include: (1) the exercise of the right to vote, (2) being a protest leader, (3) participating in protests, (4) running for election, (5) being a city voter, (6) being a supporter of politicians, (7) Being a political tool, and (8) the filing of the removal of political officeholders.

         In conclusion, there is still the question of whether monks should have the right to participate in electoral advice of parties or even politicians utilizing neutrality, without prejudice to any party based on karmic principles. That is, doing good, doing good, doing evil, etc. As for the issue where there are still some groups of monks joining the rally, the state or the High Priest should look at the point of view that the action is a peaceful way to demand anything, whether it is useful to the people or not.

References

กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2557). ความรู้ศาสนาเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 2, กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

กฤษฎา ศุภวรรธนะกุล. (2563). ท้องในวัยรุ่น ‘ปัญหา’ ของวัยรุ่น หรือ ‘ปัญหา’ ของผู้ใหญ่. อุดรธานี: มูลนิธิภิวัฒน์สาธารณสุขไทย.

เกษฎา ผาทอง และธีรภัทร์ เสรีรังสรรค์. (2561). พระพุทธศาสนากับการเมืองในสังคมไทย. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 8 (1), 195-197.

จำนงค์ ทองประเสริฐ. (2550). ปรัชญาศาสนาประยุกต์. กรุงเทพฯ : ดวงแก้ว.

จำนงค์ ทองประเสริฐ. (2556). พระพุทธศาสนากับสังคมและการเมือง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ธรรมะไทย. (2565). การเผยแผ่พระพุทธศาสนาสู่สังคมโลก. [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 11 เมษายน 2565 จาก http://www.dhammathai.org/thailand/missionary/.

นิธิ เอี่ยวศรีวงศ์ (2561). ความเหลื่อมล้ำทางการเมือง. มติชนออนไลน์, วันที่ 15 ตุลาคม 2561. [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 11 เมษายน 2565 จาก https://www.matichon.co.th/article/news_1177141

นิธิ เอี่ยวศรีวงษ์. (2543). พระพุทธศาสนาในความเปลี่ยนแปลงทางสังคมไทย. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโกมลคีมทอง.

ปรีชา ช้างขวัญยืน (2540). ทรรศนะทางการเมืองของพระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ : โครงการตาราคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พระครูวินัยธรจักรี ศรีจารุเมธีญาณ, สัญญา เคณาภูมิ และวิทยา เจริญศิริ. (2559). บทบาทพระสงฆ์ไทยในสังคมยุคโลกาภิวัตน์. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 4 (1), 275 – 287.

พระเทพเวที (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2531). กรณีสันติอโศก. กรุงเทพฯ: เปรียญธรรมสมาคม

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช),(2553) พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด. [Online] สืบค้นเมื่อ 16 เมษายน 2565 จาก https://th.wikipedia.org/wiki/พระธรรมทูต

พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2554). การเผยแผ่เชิงรุก. กรุงเทพฯ: สามลดา.

พระปลัดเกษฎา ผาทอง พระราชรัตนาลงกรณ์ และสัญญา เคณาภูมิ. (2559). ยุทธศาสตร์การพัฒนาประชาธิปไตยและกระบวนการประชาสังคมไทยภายใต้กระบวนทัศน์หลักธรรมทางพระพุทธศาสนา. วารสารธรรมทรรศน์, 16 (2), 255-273.

พระปลัดเกษฎา ผาทอง. (2561). บทบาทพระสงฆ์และข้อจำกัดทางการเมืองในสังคมไทย. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 6 (1), 393 – 403.

พระไพศาล วิสาโล. (2554). บทปุจฉา-วิสัชนา “พระกับการเมือง”. (วันที่ 2 สิงหาคม 2554). [Online] สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2565 จาก. http://www.visalo.org/QA/Q540802.htm 2

พระมหาจักรพันธ์ จกฺกวโร. (2565). บทบาทพระสงฆ์กับการพัฒนา. มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทายาลัย, [online] สืบค้นเมื่อวันที่ 13 เมษายน 2565 จาก https://mcutak.com/default.asp?content=contentdetail&id=27639

พระมหาไพรวัลย์ วรวณฺโณ. (2563). “ปมการแสดงออกทางการเมืองของพระสงฆ์”. ไทยรัฐออนไลน์. [Online] สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2565 จาก https://www.thairath.co.th/news/politic/ 1975548.

พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส. (2558). บทบาทพระสงฆ์กับการพัฒนาพลเมืองของรัฐตามระบอบประชาธิปไตย''. มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.

พระมหาอนุชา สิริวณฺโณ (พละกุล) (2556). การศึกษาพระสงฆ์กับการพัฒนาท้องถิ่น : กรณีศึกษาวัดเทพปูรณาราม ตำบลท่าพระ อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการพัฒนาสังคม) คณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์

พระเมธีธรรมาภรณ์ (ประยูร ธมฺมจิตฺ โต). (2535). พระพุทธศาสนากับประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: คณะกรรมการศาสนาเพื่อการพัฒนา.

พระราชกวี (เกษม ลักษณะวิลาศ). (2545). ประวัติการได้มาซึ่ง…สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์กรมการศาสนา.

พระราชธรรมนิเทศ (พยอม กลฺยาโณ). (2536). หน้าที่ชาวพุทธและมารยาทชาวพุทธ เสียงธรรม-ธรรมะไทย. [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 19 เมษายน 2565 จาก http://www.dhammathai.org/sounds/phayom.php

พระอธิการภูมิสิษฐ์ ปิยสีโล และนัชพล คงพันธ์. (2564). พระสงฆ์กับการเมืองไทยในบริบทสังคมปัจจุบัน, วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 6 (2), 33-44.

ฟรังซัวส์ ฮูตาร์ท. (2524). ศาสนากับสังคมเอเชีย. กรุงเทพฯ: กองบรรณาธิการปาจารยสาร มูลนิธิ เสถียรโกเศศนาคะประทีป.

มัลลิกา ศรีวิชัย. (2557). ประวัติรัฐธรรมนูญไทย. [Online] สืบคนเมื่อ 10 เมษายน 2565 จาก http://ppakkad004.blogspot.com

รัฐธรรมนูญห่งราชอาณาจักรไทย.ฉบับที่ 20 (2560). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก หน้า 17 (6 เมษายน 2560).

วิจักขณ์ พานิช. (2558). พระสงฆ์-พระเครื่อง: พลังศรัทธาและพานิชย์. วารสารศิลปวัฒนธรรมออนไลน์, วันอังคารที่ 31 มีนาคม พ.ศ.2558. [Online] https://www.silpa-mag.com/on-view/article_1590

วิทยากร โสวัตร. (2563). พระสงฆ์กับการเมือง (1) :พระสงฆ์สามเณรไม่ควรมายุ่งเกี่ยวกับการเมือง?. The momentium. [Online]. สืบค้นเมื่อวันที่ 11 เมษายน 2565. จาก https://themomentum.co/buddhist-monks-and-politics-1

ศักดินา ฉัตรกุล ณ อยุธยา. (2536). รัฐกลัวการรวมตัวของแรงงานเหมือนกลัวผีที่สร้างขึ้นเองแล้วกลัวเอง. [Online] สืบค้นเมื่อ 19 เมษายน 2565 จาก https://waymagazine.org/sakdinar-interview-gig-worker/

ศิลปวัฒนธรรม. (2564).“พระสงฆ์” กับ “การเมือง” ในสยามเมื่อต้องปฏิรูปสู่รัฐสมัยใหม่ ห้วงตะวันตกล่าอาณานิคม. [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 11 เมษายน 2565 จาก www.silpa-mag.com/history/article_14225

สมภาร พรมทา. (2552). พระสงฆ์กับการเมือง. วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 16 (3), 1-2.

สมศักดิ์ เงางาม และ วินัย ผลเจริญ. (2561). วาทกรรมเชิงศีลธรรมของพุทธศาสนากับการชุมนุมทางการเมืองของกลุ่ม กปปส. : ศึกษาผ่านแนวคิดของพระพุทธะอิสระ. วารสารการเมืองการปกครอง. 8 (3), 49 – 66.

สุรพศ ทวีศักษ์. (2554). พระทำไมต้องแดง : เสี้ยวประวัติศาสตร์การต่อสู้ของสงฆ์ไทยในสงครามแบ่งสี. กรุงเทพฯ: ธงธรรม.

สุลักษณ์ ศิวลักษณ์ (2564). เวทีปราศรัยออนไลน์ “ไทยไม่ทน” 8 พฤษภาคม 2564. [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 19 จาก https://www.thaipost.net/main/detail/102223

Phuntharikviwat, T. (1997). Thailand’s political system governs the constitutional law. [Online] Retrieved October 3, 2017, from www.bloggang.com/viewblog.php?id=khunz& date.

Sukkheeyamanon, P. & Ngamchitcharoen, W. (2017). Korean Buddhist Monk Army and its Buddhist Ethical Problems. Journal of MCU Buddhapanya Review, 2(2), 1-14.

Downloads

Published

2022-04-27

How to Cite

Pothidharm, P. (2022). Thai Monks: Political Rights Accessibility. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 2(2), 179–200. https://doi.org/10.14456/iarj.2022.20

Issue

Section

Articles