Factors of Monopoly on Local Politics in Thailand

Authors

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2022.26

Keywords:

Political Monopoly; , Politician; , Political Party; , Thai local politics

Abstract

Political monopoly, therefore, represents the strength of the political power base of politicians and political parties that have power relations, whether in business, in the interests of politics and investors, which takes advantage of state policies that political campaigns have pre-elected, whether it is the people's interest and benefits or the need of the political party itself to manage and achieve results by using the power of the state, and to achieve concrete success starting with recruiting groups of people to sit in the positions of various committees.

        However, factors of local political monopoly in Thailand were found to consist of 2 dimensions, namely; (A) The political dimension consists of; (1) the prestige of a politician, (2) the long-standing ties between politicians and local people, (3) Consistent and continuous access to the public, (4) have the original works are evident, (5) have an image that is familiar to people in the memory area, (6) having voters as representatives of politicians in taking care of the people's misery, and (7) Credibility is built with famous people to support behind the scenes. (B) the political party dimension consists of; (1) the people's long-standing ties with political parties, (2) the original works are evident, (3) the image of a political party that makes people remember, (4) There is a system for setting up voters, (5) Continuous use of media to promote political parties, and (6) Political parties provide opportunities to promote political interests.

References

กตัญญู แก้วหานาม และพิมพ์ลิขิต แก้วหานาม. (2563). ความเคลื่อนไหวและพฤติกรรมทางการเมือง ของผู้สมัครรับเลือกตั้งสมาชิกผู้แทนราษฎรในจังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารการเมืองการปกครอง มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 10 (3), 190–205.

กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น. (2565). วิวัฒนาการการปกครองไทยจากระบอบราชาธิปไตยประชาธิปไตย. [Online] สืบค้นเมือวันที่ 14 มีนาคม 2565 จาก http://www.dla.go.th/upload/callcenter/ type1/2551/11/file_uploadcall1226626441402.pdf

กรุงเทพธุรกิจ. (2564). รีโนเวทพรรคเก่า - แตกพรรคใหม่ สู้แบรนด์ “ประยุทธ์-พปชร.”. กรุงเทพธุรกิจ มีเดีย จำกัด. [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 19 มีนาคม 2565 จาก https://www.bangkokbiznews.com/politics/965067

เกรียงศักดิ์ โลหะชาละ. (2533). การสร้างภาพลักษณ์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ขจรศักดิ์ ไทยประยูร และสมเกียรติ วันทะนะ. (2560). บารมีทางการเมืองของพลเอกเปรม ติณสูลานนท์. วารสารการบริหารปกครอง (Governance Journal), 6 (1), 85-108.

คอลัมน์นิสต์. (2563). คนรุ่นใหม่กับกิจกรรมทางการเมือง.บริษัท มติชน จำกัด (มหาชน). [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 2565 จาก https://www.matichon.co.th/columnists/news_2408961

ฉัตรสุรางค์ กองภา, วิเชียร ก่อกิจกุศล และเนตรชนก บัวนาค. (2562). ภาพลักษณ์พรรคการเมืองอันพึงประสงค์และภาพลักษณ์พรรคชาติพัฒนาตามการรับรู้ของประชาชนจังหวัดนครราชสีมา. วารสารชุมชนวิจัย.มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา, 13 (3), 237-246.

ณัฐพงศ์ บุญเหลือ. (2556). นักการเมืองถิ่นจังหวัดสุพรรณบุรี. กรุงเทพฯ: สำนักวิจัยและพัฒนา สถาบันพระปกเกล้า.

เดือนเด่น นิคมบริรักษ์ และสุณีพร ทวรรณกุล. 2549.“การผูกขาดธุรกิจกับการเมือง”. งานวิจัยนำเสนอในการประชุมสัมมนาวิชาการประจำปีของสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย ปี พ.ศ. 2549. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (ทีดีอาร์ไอ).

ไทยรัฐฉบับพิมพ์. (2562). บรรหาร ศิลปอาชา บุรุษผู้สร้างสุพรรณบุรี. ไทยรัฐออนไลน์. [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 17 มีนาคม 2565 จาก https://www.thairath.co.th/news/local/central/1588400

แนวหน้า. (2562). ‘หัวคะแนน-ผู้ช่วยหาเสียง’กับการเลือกตั้ง. แนวหน้าออนไลน์. [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2565 จาก https://www.naewna.com/politic/393902

บ้านจอมยุทธ. (2560). การเมืองการปกครอง. [Online] สืบค้นเมือ วันที่ 21 กันยายน 2560. แหล่งที่มา : https://www.baanjomyut.com/library_4/politics/0 1_4.html

พงศ์สวัสดิ์ ราชจันทร์. (2563). ชุมชน ท้องถิ่น รัฐ: ความสัมพันธ์ที่มีต่อการปกครองท้องถิ่น. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด. 5 (8), 16 – 35.

พระพิพิธพัชโรดม และคณะ. (2562). ประชาสัมพันธ์กับการเมืองไทย. วารสาร มจร เพชรบุรีปริทรรศน์, 2 (1), 53-67.

พัฒนา กิติอาษา. (2546). ท้องถิ่นนิยม : การทบทวนทฤษฎีและกรอบแนวคิด. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

พิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต. (2561). "ปัญญาพลวัตร".ผู้จัดการออนไลน์. [Online] สืบค้นเมื่อวันนี่ 16 มีนาคม 2565 จาก https://mgronline.com/daily/detail/9610000094514

พิชาย รัตนดิหลก ณ ภูเก็ต. (2561). บทนำ: ผูกขาดการเมือง-ศก. บริษัท มติชน จำกัด (มหาชน). [Online] สืบค้นเมือวันที่ 12 มีนาคม 2565 จาก https://www.matichon.co.th/politics/news_1136450

ไพบูลย์ สุขเจตนี ยุทธนา ปราณีต และสุรพล สุยะพรหม. (2560). การพัฒนาความไว้วางใจทางการเมืองของประชาชนที่มีต่อนักการเมืองระดับท้องถิ่นในจังหวัดนนทบุรี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์.มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 10 (1), 267-276.

ภาณุวัฒน์ พันธุ์ประเสริฐ. (2561). ‘บารมี’ กับการมีอำนาจทางการเมือง. THE MOMENTUM day poets Co.,Ltd. [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 16 มีนาคม 2565 จาก https://themomentum.co/charismatic-authority/

มะลิ ทิพพ์ประจง พระสมุห์อาคม อาคมธีโร และกัญจิรา วิจิตรวัชรารักษ์. (2563). พรรคการเมืองกับระบอบประชาธิปไตย. วารสาร มจร เพชรบุรีปริทรรศน์, 3 (1), 1-13.

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560, ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก, 6 เมษายน 2560.

รุจน์จาลักษณ์รายา คณานุรักษ์. (2551). นักการเมืองถิ่นจังหวัดสุราษฎร์ธานี. กรุงเทพฯ : สถาบันพระปกเกล้า.

ลิขิต ธีรเวคิน. (2548). การเมืองการปกครองของไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ลิขิต ธีรเวคิน. (2549). คุณสมบัติสำคัญของนักการเมืองที่ดี. ผู้จัดการออนไลน์. [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 21 มีนาคม 2565. จาก https://mgronline.com/daily/detail/9490000061572

วรลักษณ์ พุ่มพวง และดร.สมเกียรติ วันทะนะ. (2556). บทบาทหัวคะแนนกับการเลือกตั้งในจังหวัดสมุทรสงคราม.วารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา. 2 (2), 146-159.

วรวุฒิ เสงี่ยมศักดิ์. (2540). การบริหารแผนปฏิบัติการรณรงค์หาเสียง เลือกตั้งภายใต้แนวคิด 3 เขตยุทธศาสตร์ไปปฏิบัติ: ศึกษาเฉพาะกรณีการเลือกตั้งซ่อมสมาชิกสภาผู้แทน ราษฎรเขต 1 กรุงเทพฯ. วิทยานิพนธ์พัฒนบริหารศาสตรมหาบัณฑิต (พัฒนาสังคม) : สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

วัชรา ไชยสาร. (2551). พัฒนาการมีส่วนร่วมในทางการเมืองกับประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมและพหุการเมือง: การเมืองภาคประชาชน. สำนักประสานงานการเมือง สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2565 จาก https://www.parliament.go.th/ewtadmin/ewt/parliament_parcy/ewt_news.php?nid=16001&filename=visit.

วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี. (2564). การดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีของทักษิณ ชินวัตร. [Online] https://th.wikipedia.org/wiki/การดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีของทักษิณ_ชินวัตร

วิทยา นภาศิริกุล และสุรพล ราชภัณฑารักษ์. (2539). พรรคการเมืองและกลุ่มผลประโยชน์. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

วิรไท สันติประภพ. (2557). เมื่อพรรคการเมืองผูกขาด. กรุงเทพธุรกิจ. [Online] สืบค้นเมือวันที่ 14 มีนาคม 2565 จาก https://www.bangkokbiznews.com/blogs/columnist/105854

วิสุทธิ์ โพธิแท่น. (2524). ประชาธิปไตยแนวความคิดและตัวแบบประเทศประชาธิปไตยในอุดมคติ. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ศุภมณฑา สุภานันท์. (2550). พื้นที่ เวลา อัตลักษณ์ และการสร้างความหมายทางสังคม. วารสารนิเทศศาสตร์ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 29 (3), 186 – 204.

เศรษฐพร หนุนชู กิตติคุณ ด้วงสงค์ และพระมหาโชตนิพิฐพนธ์ สุทฺธจิตฺโต (ผลเจริญ). (2560). การเมืองการปกครองส่วนท้องถิ่นไทย. วารสาร มจร.อุบลปริทรรศน์, 2 (2), 109 – 122.

สัญญา เคณาภูมิ. (2559). อิทธิพลของอรรถประโยชน์ทางการเมืองที่ส่งผลต่อการตัดสินใจทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของประชาชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง ประเทศไทย. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร., 5 (2), 17-38.

สุพิศรา อิศรานุกูล. (2564). ความสัมพันธ์ทางเครือญาติและการครองอำนาจของตระกูลใหญ่ ในระบบการเมืองไทย. Elect. [Online] สืบค้นเมือวันที่ 13 มีนาคม 2565 จาก https://elect.in.th/political-network-read/

Alan Norton. (1994). International Handbook of Local and Regional Government: A Comparative Analysis of Advanced Democracies. Birmingham UK: Edward Elgar Countries, p. 401 In Tiley, Ian (2010), Local Government Structural Reform in Anglosphere and OECD Countries, Centre for Local Government, UNE.

Auslander, P. (2008). Theory for Performance Studies: A Studentûs Guide. London: Routledge Taylor & Francis Group.

BBCNews. (2021). จากผู้นำรัฐประหารสู่นายกฯ พลเรือน 7 ปีของ พล.ประยุทธ์ จันทร์โอชา กับการ ยึด-ผ่อน-รวบ อำนาจ. BBCNews. [Online] สืบค้นเมือวันที่ 14 มีนาคม 2565 จาก https://www.bbc.com/thai/thailand-57196551

Chinnabut, W. (2016). Political Popularity of Chart Thai Pattana Party in Suphan Buri Province. Bangkok: Faculty of Political Science, Ramkhamhaeng University.

Korzeniowska, V. B. (2004). Gender, Space and Ageing in Marie Rouanetûs La Marche lente des glaciers and Du cote des homes. French Cultural Studies, 15 (2), 127-141.

S reporter. (2010). 5 นักการเมืองผู้มีอิทธิพลต่อประเทศปี 2553. Sanook.com. [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 21 มีนาคม 2565 จาก https://www.sanook.com/news/990942/

The Active. (2020). “เกือบครึ่ง”ของ (ว่าที่) นายก อบจ.เป็นคนเดิม และ“เกือบทั้งหมด” สัมพันธ์กับพรรคการเมือง.กองบรรณาธิการ The Active Thai PBS. [Online]. สืบค้นเมื่อวันที่ 14 มีนาคม 2565 จาก https://theactive.net/data/almost-all-of-the-local-

THE STANDARD TEAM. (2019). เปิดขุมกำลัง 9 พรรค ตัวละครหลักศึกเลือกตั้ง 62. กองบรรณาธิการ THE STANDARD. [Online] สืบค้นเมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2565 จาก https://thestandard.co/thailandelection2562-9-political-parties/

Weber, M. (1947). The Theory of Social and Economic Organization, translated by A.M. Henderson Talcott Parson. New York: Oxford University Press.

Webster, Frank. (2001). Culture and Politics in the Information Age: A new politics?, (Steven Vertove; transnationalism, University of Oxford). Rutledge: First published.

Wolin, Sheldon S. (1960). Politics and vision; continuity and innovation in Western political thought. Boston: Little, Brown.

Wongmontha, S. (1998). How is that image important?. Bangkok : Thirafilm and Sitex.

Downloads

Published

2022-05-02

How to Cite

Theeramonpraneet, P. (2022). Factors of Monopoly on Local Politics in Thailand. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 2(3), 61–92. https://doi.org/10.14456/iarj.2022.26

Issue

Section

Articles