ปัจจัยที่ทำให้เกิดความยั่งยืนของการท่องเที่ยวโดยชุมชนในหมู่บ้านชาวผู้ไท ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อระบุปัจจัยที่ส่งผลต่อความยั่งยืนของการท่องเที่ยวโดยชุมชน พื้นที่ศึกษาได้แก่ หมู่บ้านภู ตำบลบ้านเป้า อำเภอหนองสูง จังหวัดมุกดาหาร เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ผู้นำกลุ่มการท่องเที่ยวโดยชุมชน โดยใช้แบบสัมภาษณ์กับกลุ่มตัวอย่างที่เข้าร่วมในกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงชุมชนและชาวบ้านอื่นๆ ที่ไม่ได้เข้าร่วม และสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์กับนักท่องเที่ยวที่เคยมาเที่ยวที่ชุมชน โดยผู้วิจัยอาศัยอยู่ในบ้านพักแบบโฮมสเตย์ในหมู่บ้าน จึงมีโอกาสได้สังเกตกิจกรรมในหมู่บ้านบ่อยครั้งและมีส่วนร่วมในพูดคุยอย่างไม่เป็นทางการเกี่ยวกับการท่องเที่ยวโดยชุมชน    กับชาวบ้านหลายๆ คน โครงสร้างการท่องเที่ยวโดยชุมชนในหมู่บ้านภูค่อนข้างซับซ้อน โดยมีผู้นำการท่องเที่ยวโดยชุมชน ผู้ประสานงาน และกลุ่มงาน 7 กลุ่ม แบ่งตามหน้าที่ ได้แก่ 1) กลุ่มบริการ 2) กลุ่มเตรียมอาหาร 3) กลุ่มโฮมสเตย์   4) กลุ่มดนตรี 5) กลุ่มการแสดงวัฒนธรรม 6) กลุ่มบายศรี และ 7) กลุ่มการศึกษา รวมถึงกลุ่มงานฝีมือในหมู่บ้าน มีปัจจัย  หลายประการที่ส่งผลต่อความยั่งยืนของการท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านภู 1) หมู่บ้านมีความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันอย่างเข้มแข็งซึ่งเอื้อต่อการทำงานอย่างมีประสิทธิภาพของการท่องเที่ยวโดยชุมชน 2) ชาวบ้านได้รับผลประโยชน์ทั้งทางเศรษฐกิจและสังคมจากการท่องเที่ยวโดยชุมชน 3) ความเข้มแข็งของผู้นำ 4) การสนับสนุนจากรัฐบาลสำหรับการท่องเที่ยวโดยชุมชน 5) คุณภาพของความสัมพันธ์ทางสังคมภายในชุมชน 6) ความแข็งแกร่งของเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมผู้ไทและ 7) ประสบการณ์คุณภาพสูงที่มอบให้กับนักท่องเที่ยว