ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการกระทำความผิดของเด็กและเยาวชน ศาลเยาวชนและครอบครัว จังหวัดสุพรรณบุรี
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ส.ค. 19, 2020
คำสำคัญ:
พฤติกรรมการกระทำความผิด การกระทำความผิดของเด็กและเยาวชน ศาลเยาวชนและครอบครัว
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1.ศึกษาพฤติกรรมการกระทำความผิดของเด็กและเยาวชน ศาลเยาวชนและครอบครัว จังหวัดสุพรรณบุรี 2.ศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการกระทำความผิดของเด็กและเยาวชน ศาลเยาวชนและครอบครัว จังหวัดสุพรรณบุรี กลุ่มตัวอย่างคือ เด็กและเยาวชนที่กระทำความผิด ศาลเยาวชนและครอบครัว จังหวัดสุพรรณบุรี เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถาม จำนวน 98 คน ในระหว่างเดือนมิถุนายน-ตุลาคม มีค่าเฉลี่ยของดัชนีความสอดคล้อง (IOC) เท่ากับ 0.922 และค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.815 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติ Chi-square ผลการวิจัยพบว่า 1.พฤติกรรมการกระทำความผิดของเด็กและเยาวชน พบว่า ส่วนใหญ่เด็กและเยาวชน เคยกระทำผิดมาแล้ว 1 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 87.8 การกระทำผิดครั้งสุดท้ายเป็นการกระทำผิดเกี่ยวกับชีวิตและร่างกาย คิดเป็นร้อยละ 33.7 สาเหตุการกระทำความผิดส่วนใหญ่คือ คึกคะนอง ชอบความท้าทาย คิดเป็นร้อยละ 57.1 มีปัญหาครอบครัวปัญหาการเงิน คิดเป็นร้อยละ 6.1และ 2.ปัจจัยทางสังคมและปัจจัยลักษณะทางอารมณ์ มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการกระทำผิดของเด็กและเยาวชน จำแนกตามจำนวนครั้งในการกระทำความผิด
Article Details
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research article)
เอกสารอ้างอิง
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต. (2543). คู่มือความฉลาดทางอารมณ์. กรุงเทพมหานคร.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2550). การวิเคราะห์สถิติ:สถิติสําหรับบริหารและวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 10.กรุงเทพฯ:โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
คะนึงนิจ วิหคมาตย์. (2551). การมองตนเองในภาวะคืนสู่ครอบครัวและสังคมของเด็กและเยาวชนที่กระทำผิดซ้ำในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน. วิทยานิพนธ์. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ญาณิศชา สงค์อยู่. (2559). สาเหตุและพฤติกรรมการกระทำผิดของเด็กและเยาวชน:กรณีศึกษาสาเหตุและพฤติกรรมการกระทำผิดของเด็กสก๊อย.การศึกษาค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยรังสิต.
ณิชธร ปูรณะปัญญา. (2558). ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการกระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดของเด็กและเยาวชนในจังหวัดบุรีรัมย์.การศึกษาค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยรังสิต.
ตะวันฉาย มิตรประชา. (2557). ศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการกระทำความผิดซ้ำของเยาวชนเพื่อหาแนวทางในการพัฒนาเยาวชนภายหลังการปล่อยตัว.วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี 34 ปี,ที่ 6 ฉบับที่ 1 (น.34-46).
มนต์นัทธ์ ทองสิมา. (2557). ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมเสี่ยงและการรณรงค์ต่อต้านพฤติกรรมการใช้ยาเสพติดของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นเขตดุสิตกรุงเทพมหานคร.วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์,ปีที่ 22,ฉบับที่ 39 (น.301-328).
วีระวัฒน์ ปันนิตามัย. (2524). ความฉลาดทางอารมณ์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพหานคร
โสภา ชูพิกุลชัย และคณะ. (2547). รายงานการวิจัยครอบครัว: ปัจจัยปกป้องหรือผลักดันปัญหายาเสพติดของวัยรุ่นในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพมหานคร : คณะกรรมการ.
อพัชชา ศิริชัย. (2554). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการกระทำผิดซ้ำของเด็กและเยาวชน ศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน กรมพินิจและคุ้มครองเด็ก. วิทยานิพนธ์. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Gottfredson and Hirschi. (1990) A General Theory of Crime. Stanford, CA : Stanford University Press.
Lin .W et al.(2014). Strain, Negative Emotions, and Juvenile Delinquency: The United States Versus Taiwan. International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, DOI: 10.1177/0306624X13492656.
Mazinani .N et al. (2015). A Study of Factors Affecting Juvenile Delinquency. Biomedical & Pharmacology Journal, Vol. 8 (March Spl Edition), 25-30.
Translated Thai References
Chupikulchai, S. et al. (2004). Factors Protecting or Driving Drug Problems among Adolescents in Bangkok. Bangkok: Committee. [in Thai]
Department of Mental Health. (2000). Emotional Quotient Handbook. Bangkok. [in Thai]
Mitpracha, T. (2014). A study the problems and factors influencing recidivism of juvenile delinquents and explore the direction of youth development to prevent recidivism after their release. Pathumthani University Academic Journal, 6(1), 34 – 46. [in Thai]
Wihokmart, K. (2009). Self-Concepts in Family and Social Integration among the Recidivist at Juvenile Vocational Training Centres (Unpublished master’s thesis). Thammasat University, Pathum Thani, Thailand. [in Thai]
Panitamai, W. (1981) . Emotional Quotient (3rded.). Bangkok. [in Thai]
Purnapanya, N. (2015). Factors Affecting Juvinile Deliquency In Respect Of Drug Offence: A Case Study Of Burirum Province (Unpublished master’s Independent study). Rangsit University, Pathum Thani, Thailand. [in Thai]
Thongsima, M. (2014). Factors Affecting Risk Behavior and Campaign Against Drug Use Behavior of Secondary School, Dusit District Bangkok. Journal of Humanities And Social Sciences, 22(39), 301–328. [in Thai]
Sirichai, A. (2011). Factors Affecting Recidivism Behavior of Children and Youth at The Juvenile Vocational Training Centres,Department of Juvenile Observation and Protection (Unpublished master’s thesis). Kasetsart University, Bangkok, Thailand. [in Thai]
Songyoo, Y. (2016). Causes and Behavior Juvinile Deliquency : A Case Study Of Causes and Behavior of Offenders (SKOI) (Unpublished master’s Independent study). Rangsit University, Pathum Thani, Thailand. [in Thai]
Vanichbuncha, K. (2007) . Statistical analysis: statistics for administration and research (10thed.). Bangkok : Chulalongkorn University Printing House. [in Thai]
กรมสุขภาพจิต. (2543). คู่มือความฉลาดทางอารมณ์. กรุงเทพมหานคร.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2550). การวิเคราะห์สถิติ:สถิติสําหรับบริหารและวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 10.กรุงเทพฯ:โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
คะนึงนิจ วิหคมาตย์. (2551). การมองตนเองในภาวะคืนสู่ครอบครัวและสังคมของเด็กและเยาวชนที่กระทำผิดซ้ำในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน. วิทยานิพนธ์. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ญาณิศชา สงค์อยู่. (2559). สาเหตุและพฤติกรรมการกระทำผิดของเด็กและเยาวชน:กรณีศึกษาสาเหตุและพฤติกรรมการกระทำผิดของเด็กสก๊อย.การศึกษาค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยรังสิต.
ณิชธร ปูรณะปัญญา. (2558). ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการกระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดของเด็กและเยาวชนในจังหวัดบุรีรัมย์.การศึกษาค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยรังสิต.
ตะวันฉาย มิตรประชา. (2557). ศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการกระทำความผิดซ้ำของเยาวชนเพื่อหาแนวทางในการพัฒนาเยาวชนภายหลังการปล่อยตัว.วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี 34 ปี,ที่ 6 ฉบับที่ 1 (น.34-46).
มนต์นัทธ์ ทองสิมา. (2557). ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมเสี่ยงและการรณรงค์ต่อต้านพฤติกรรมการใช้ยาเสพติดของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นเขตดุสิตกรุงเทพมหานคร.วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์,ปีที่ 22,ฉบับที่ 39 (น.301-328).
วีระวัฒน์ ปันนิตามัย. (2524). ความฉลาดทางอารมณ์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพหานคร
โสภา ชูพิกุลชัย และคณะ. (2547). รายงานการวิจัยครอบครัว: ปัจจัยปกป้องหรือผลักดันปัญหายาเสพติดของวัยรุ่นในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพมหานคร : คณะกรรมการ.
อพัชชา ศิริชัย. (2554). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการกระทำผิดซ้ำของเด็กและเยาวชน ศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชน กรมพินิจและคุ้มครองเด็ก. วิทยานิพนธ์. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Gottfredson and Hirschi. (1990) A General Theory of Crime. Stanford, CA : Stanford University Press.
Lin .W et al.(2014). Strain, Negative Emotions, and Juvenile Delinquency: The United States Versus Taiwan. International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, DOI: 10.1177/0306624X13492656.
Mazinani .N et al. (2015). A Study of Factors Affecting Juvenile Delinquency. Biomedical & Pharmacology Journal, Vol. 8 (March Spl Edition), 25-30.
Translated Thai References
Chupikulchai, S. et al. (2004). Factors Protecting or Driving Drug Problems among Adolescents in Bangkok. Bangkok: Committee. [in Thai]
Department of Mental Health. (2000). Emotional Quotient Handbook. Bangkok. [in Thai]
Mitpracha, T. (2014). A study the problems and factors influencing recidivism of juvenile delinquents and explore the direction of youth development to prevent recidivism after their release. Pathumthani University Academic Journal, 6(1), 34 – 46. [in Thai]
Wihokmart, K. (2009). Self-Concepts in Family and Social Integration among the Recidivist at Juvenile Vocational Training Centres (Unpublished master’s thesis). Thammasat University, Pathum Thani, Thailand. [in Thai]
Panitamai, W. (1981) . Emotional Quotient (3rded.). Bangkok. [in Thai]
Purnapanya, N. (2015). Factors Affecting Juvinile Deliquency In Respect Of Drug Offence: A Case Study Of Burirum Province (Unpublished master’s Independent study). Rangsit University, Pathum Thani, Thailand. [in Thai]
Thongsima, M. (2014). Factors Affecting Risk Behavior and Campaign Against Drug Use Behavior of Secondary School, Dusit District Bangkok. Journal of Humanities And Social Sciences, 22(39), 301–328. [in Thai]
Sirichai, A. (2011). Factors Affecting Recidivism Behavior of Children and Youth at The Juvenile Vocational Training Centres,Department of Juvenile Observation and Protection (Unpublished master’s thesis). Kasetsart University, Bangkok, Thailand. [in Thai]
Songyoo, Y. (2016). Causes and Behavior Juvinile Deliquency : A Case Study Of Causes and Behavior of Offenders (SKOI) (Unpublished master’s Independent study). Rangsit University, Pathum Thani, Thailand. [in Thai]
Vanichbuncha, K. (2007) . Statistical analysis: statistics for administration and research (10thed.). Bangkok : Chulalongkorn University Printing House. [in Thai]
