ผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการให้เหตุผลและความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการให้เหตุผลและความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ 2) ศึกษาผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ ในประเด็นต่อไปนี้ 2.1)เปรียบเทียบความสามารถในการให้เหตุผลและความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ ของนักเรียนโดยใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการให้เหตุผลและความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ ก่อนเรียนและหลังเรียน และ 2.2) เปรียบเทียบความสามารถในการให้เหตุผลและความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ ระหว่างนักเรียนที่เรียนโดยใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ฯ กับที่เรียนโดยการเรียนแบบปกติ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนโรงเรียนบ้านหนองแวงน้อย ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จำนวน 22 คน โดยการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้ 2) แบบทดสอบวัดความสามารถในการให้เหตุผลแบบอัตนัย จำนวน 8 ข้อ ข้อละ 3 คะแนน รวม 24 คะแนน และแบบทดสอบวัดความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์แบบอัตนัย จำนวน 7 ข้อ ข้อละ 3 คะแนน รวม 21 คะแนน ผลการประเมินได้ค่า IOC ของแบบทดสอบมีค่าระหว่าง 0.50 -1.00 มีคาความยาก 0.43-0.56 คาอํานาจจําแนก (D) 0.50 -0.79 และค่าความเชื่อมั่น 0.97 สถิติที่ใช้ในการทดสอบสมมุติฐานด้วย t-test (Dependent Samples) และ F –test สำหรับการวิเคราะห์ความแปรปรวนพหุคูณ ทางเดียว (One-way MANOVA)
ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการให้เหตุผลและความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 พบว่า มี 6 องค์ประกอบ ดังนี้ 1) หลักการ แนวคิด ทฤษฎีพื้นฐาน 2) วัตถุประสงค์ของรูปแบบ 3) ขั้นตอนการจัดการเรียนรู้ 4) ระบบสังคม 5) หลักการตอบสนอง และ 6) ระบบสนับสนุน โดยใช้แนวคิดทฤษฎีพื้นฐานที่สนับสนุน ได้แก่ ทฤษฎีการสร้างความรู้ (Constructivism) แนวคิดการคิดแบบฮิวริสติกส์ (Heuristics) แนวคิดการสะท้อนคิด (Reflection) และแนวคิดปัญหาแบบเปิดทางคณิตศาสตร์ ซึ่งในขั้นตอนการจัดการเรียนรู้มี 4 ขั้น ดังนี้ ขั้นที่ 1 เผชิญและวิเคราะห์ปัญหา ขั้นที่ 2 ประมวลความคิดค้นหาคำตอบ ขั้นที่ 3 เรียนรู้จากการปฏิบัติ ขั้นที่ 4 อภิปราย สรุปผล โดยผลการประเมินความเหมาะสมของรูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการให้เหตุผลและความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 มีผลการประเมินความเหมาะสมโดยรวมในระดับมากที่สุด 2) ผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ นักเรียนที่เรียนโดยใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ มีคะแนนเฉลี่ยความสามารถในการให้เหตุผลและความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และนักเรียนที่เรียนโดยใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ มีคะแนนเฉลี่ยความสามารถในการให้เหตุผลและความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ สูงกว่าที่เรียนแบบปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
เอกสารอ้างอิง
คณิตศาสตร์สู่สถานการณ์โลกจริง ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนความสามารถในการแก้ไขปัญหาและเจตคติต่อ
วิชาคณิตศาสตร์. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร มหาบัณฑิต. ชลบุรี : มหาวิทยาลัยบูรพา.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์
การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กุลกาญจน์ สุวรรณรักษ์. (2556). ผลสัมฤทธิ์และเจตคติการเรียนคณิตศาสตร์ เรื่อง การชั่งและการตวงของนักเรียน
ชั้นประถมศึกษา ปีที่ 3. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การประถมศึกษา). กรุงเทพ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เกวลิน ชัยณรงค์. (2555). การศึกษาสภาพและปัญหาการจัดการเรียนการสอนคณิตศาสตร์ในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัด
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร.
พรรณทิภา ทองนวล. (2554). ผลของการจัดการเรียนรู้อย่างมีชีวิตชีวาโดนเน้นการใช้ตัวแทนที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน
ความสามารถในการให้เหตุผลและความสามารถในการสื่อสารทางคณิตศาสตร์ เรื่อง ความสัมพันธ์และฟังก์ชัน
ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4.ปริญญานิพนธ์ กศ.ม.(การมัธยมศึกษา).กรุงเทพฯ:
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2551). ทักษะ/กระบวนการทางคณิตศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ :
ส เจริญการพิมพ์.
. (2555). คณิตศาสตร์มืออาชีพ เส้นทางสู่ความสำเร็จ. กรุงเทพฯ : บริษัท 3-คิว มีเดีย จำกัด.
สุวรรณา ตั้งแก้ว. (2556). ผลการจัดกิจกรรมโครงงานคณิตศาสตร์เรื่องความคล้ายที่มีต่อ ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์
และความสามารถในการเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ของ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี ที่ 3.วิทยานิพนธ์ กศ.ม.
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
อัมพร ม้าคนอง. (2559). ทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์: การพัฒนาเพื่อพัฒนาการ. กรุงเทพฯ : ศูนย์ตำราและ
เอกสารทางวิชาการ คณะครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Baroody, Arthur J. (1993). Problem Solving, Reasoning, and Communicating, K-8 : Helping Children Think
Mathematically. New York :Macmillan.
Ben Adesina Adegoke. (2013). Modelling the Relationship between Mathematical Reasoning Ability and
Mathematics Attainment. Journal of Education and Practice. 54 – 61.
National Council of Teacher of Mathematics. (2000). Principles and Standards for School Mathematics.
Reston, Virginia: National Council of Teachers of Mathematics.
