รูปแบบการจัดการข้อมูลเชิงพื้นที่ กรณีศึกษา ชุมชนบ้านหนองข่า อำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการในการพัฒนารูปแบบการจัดการข้อมูลเชิงพื้นที่ตามทฤษฎีใหม่ของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง กรณีศึกษาชุมชนบ้านหนองข่า อำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม 2) พัฒนารูปแบบการจัดการข้อมูลเชิงพื้นที่ตามทฤษฎีใหม่ของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง และ 3) ประเมินรูปแบบการจัดการข้อมูลเชิงพื้นที่ตามทฤษฎีใหม่ของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง การวิจัยครั้งนี้ดำเนินการวิจัยเป็น 3 ขั้นตอน คือ ขั้นตอนที่ 1 ศึกษาความต้องการในการพัฒนารูปแบบการจัดการข้อมูลเชิงพื้นที่ตามทฤษฎีใหม่ของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ดำเนินการเป็น 4 ขั้นตอนตามกระบวนการ PAOR ของ Kemmis & Taggart ได้แก่ ขั้นที่ 1 การวางแผน (Planning) กลุ่มเป้าหมาย จำนวน 20 คน จำแนกเป็น (1) ผู้นำชุมชน 10 คน (2) ผู้ทรงคุณวุฒิที่เป็นคณาจารย์จากคณะเทคโนโลยีสารสนเทศ 10 คน ขั้นที่ 2 การปฏิบัติการ(Action) กลุ่มเป้าหมาย จำนวน 80 คน จำแนกเป็น (1) ผู้นำชุมชน 10 คน (2) สมาชิกในชุมชน 40 คน (3) ผู้ทรงคุณวุฒิที่เป็นคณาจารย์จากคณะเทคโนโลยีสารสนเทศ 10 คน และ (4) นักศึกษา 20 คน ขั้นที่ 3 การสังเกต (Observation) กลุ่มเป้าหมาย จำนวน 80 คน คือ ผู้เข้าร่วมโครงการจากขั้นตอนที่ 2 และ ขั้นที่ 4 การสะท้อนความต้องการของชุมชน (Reflection) กลุ่มเป้าหมาย จำนวน 40 คน จำแนกเป็น (1) ผู้นำชุมชน 10 คน (2) สมาชิกในชุมชน 10 คน (3) ผู้ทรงคุณวุฒิที่เป็นคณาจารย์จากคณะเทคโนโลยีสารสนเทศ 10 คน และ (4) เจ้าหน้าที่จากสำนักบริการวิชาการของมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม 10 คน ขั้นตอนที่ 2 พัฒนารูปแบบการจัดการข้อมูลเชิงพื้นที่ตามทฤษฎีใหม่ของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ใช้พื้นที่ จำนวน 2 งาน ขั้นตอนที่ 3 การประเมินรูปแบบการจัดการข้อมูลเชิงพื้นที่ตามทฤษฎีใหม่ของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ประกอบด้วย ผู้ทรงคุณวุฒิที่เป็นคณาจารย์ในคณะเทคโนโลยีสารสนเทศ คณะเทคโนโลยีการเกษตรและคณะครุศาสตร์ในสาขาวิชาที่เกี่ยวข้อง 7 คน เครื่องมือการวิจัยได้แก่ (1) แบบสัมภาษณ์ไม่มีโครงสร้าง (2) คู่มือการจัดการรูปแบบระบบพื้นที่เปิดและรูปแบบปิด และ (3) แบบประเมินรูปแบบการจัดการข้อมูลเชิงพื้นที่ตามทฤษฎีใหม่ของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง สถิติที่ใช้คือ ค่าเฉลี่ย () ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.)
ผลการวิจัยพบว่า วัตถุประสงค์ข้อที่ 1 ความต้องการในการพัฒนารูปแบบการจัดการข้อมูลเชิงพื้นที่ตามทฤษฎีใหม่ของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ประกอบด้วย 4 ขั้นตอนย่อยคือ (1) ขั้นการวางแผน ต้องมีความสอดคล้องกับความต้องการของชุมชน (2) ขั้นการปฏิบัติ ต้องมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างผู้เข้าร่วมกิจกรรมด้วยกัน (3) ขั้นการสังเกต ต้องมีการทำกิจกรรมร่วมกันระหว่างผู้นำชุมชนและสมาชิกในชุมชน กับผู้เข้าร่วมกิจกรรมและ (4) ขั้นการสะท้อนความต้องการของชุมชน ต้องสะท้อนปัญหาที่เกิดขึ้นในสภาพจริง การแก้ไขปัญหาในสภาพจริง และการสะท้อนปัญหาใหม่คือ ความต้องการใช้เทคโนโลยีในการจัดการระบบปลูกพืชในพื้นที่เศรษฐกิจพอเพียง วัตถุประสงค์ข้อที่ 2 การพัฒนารูปแบบการจัดการข้อมูลตามทฤษฎีใหม่ของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงประกอบด้วย 2 รูปแบบคือ (1) รูปแบบระบบพื้นที่เปิด (ระบบ IoT) และ (2) รูปแบบระบบพื้นที่ปิด (ระบบอัตโนมัติ) และวัตถุประสงค์ข้อที่ 3 ผลการประเมินรูปแบบการจัดการข้อมูลเชิงพื้นที่ตามทฤษฎีใหม่ของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.58, S.D. = 0.50)
Article Details
เอกสารอ้างอิง
โกวิทย์ กังสนันท์. (2556 กันยายน 2555- กุมภาพันธ์2556). “ตัวแบบการพัฒนาชุมชนที่ยั่งยืน”, วารสารการเมือง การปกครองมหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 3 (1) ; 1-17.
ข้อมูลชุมชนบ้านหนองข่า. (2558). การจัดทำแผนชุมชน. มหาสารคาม : ที่ทำการผู้ใหญ่บ้านหนองข่าหมู่ที่ 8.
ชนะชัย อวนวัง. (2558). รายงานโครงการบริการวิชาการ “โครงการตะลุยค่ายเทคโนโลยีสารสนเทศภูมิศาสตร์ตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง”.มหาสารคาม : คณะเทคโนโลยีสารสนเทศและสำนักบริการวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ชุลีกร สายเกียรติวัติ และพิชญาภา ยวงสร้อย. (2560, มกราคม – มีนาคม). “การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อส่งเสริมมโนทัศน์ในการดำเนินชีวิตอย่างพอเพียงในวิถีอาเซียนสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา”, วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 19 (1) ; 219-230.
บุญชม ศรีสะอาด. (2558). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
พรรณวิภา อรุณจิตต์ นาวี โกรธกล้า และ ปิจิราวุช เวียงจันดา. (2558). “โรงเรือนปลูกพืชควบคุมและมอนิเตอร์อัตโนมัติผ่านระบบเครือข่าย” การประชุมวิชาการสมาคมวิศวกรรมเกษตรแห่งประเทศไทยระดับชาติ ครั้งที่ 16 ประจำปี 2556 และระดับนานาชาติ ครั้งที่ 8 ; 454-458.
มูลนิธิชัยพัฒนา. (2560). เศรษฐกิจพอเพียง. สืบค้นเมื่อวันที่ 28 กันยายน 2560,จาก
http://www.chaipat.or.th/publication/publish-document/sufficiency-economy.html
สุธรรม ธรรมทัศนานนท์. (2560 มกราคม-เมษายน). “การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงสำหรับสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27”, วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 28 (1) : 140-153.
สุวัฒนพงษ์ ร่มศรี เพิ่มพูล ร่มศรีและสัญญา เคณาภูมิ. (2559). “การพัฒนารูปแบบการนำผลการประเมินคุณภาพการศึกษาสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาร้อยเอ็ดเขต 1”, วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา 10 (2) ; 323-335.
สำนักงานพัฒนาเทคโนโลยีอวกาศและภูมิสารสนเทศ (องค์การมหาชน). (2552). ตำราเทคโนโลยีอวกาศและภูมิสารสนเทศศาสตร์. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิง จำกัด (มหาชน).
Kemmis, S & Mc. Taggart, R. (1990). The Action Research Planner. 3rd ed.Victoria : Deakin University Press
Translated Thai References
Arunjit, P. Grohtgla N. & Viengjinda P. (2015). “Controlled Plant House and Automatic Monitoring to Network System”, The 16th TSAE National and The 8 th TSAE International Conference ; 454-458. [in Thai]
Ban Nongkha Community Data. (2015). Ban Nongkha Community Community Data Planning. Maha SaraKham : Nongha 8 Office of the Village Headman [in Thai]
Geo-Informatics and Space Technology Development Agency (Public Organization). (2009). A Textbook of Space Technology and Geo-Informatics, Amarin Printing & Publishing Public Co., Ltd., Bangkok Thailand. [in Thai]
Kungsanant, K. (2013 September 2012-February2013). “A Model for Sustainable Community Development –SCD”, Journal of Politics and Governance Maha Sarakham University. 3(1) ; 1-17. [in Thai]
Kemmis, S & Mc. Taggart, R. (1990). The Action Research Planner. 3rd ed.Victoria : Deakin University Press
Ministry of Foreign Aftairs. (2015). Precision Agriculture in European Union [Online]. [Accessed December
30, 2015]. Available from: URL: http://www2.thaieurope.net. [in Thai]
Romsri, S. Romsri, P. & Kenaphoom, S. (2016 July-December). “Model Development for Using the Educational Quality Assessment Results, Office of Rio-et Primary Education Area1”, Journal of Nakhonratchasima College. 10 (2) ; 323-335. [in Thai]
Saikietiwat, C. Yuangsoi. (2017 January–March). “Learning Management Philosophy Model Based on the Sufficiency Economy Philosophy to Enhance the Concept of Living Adequate in The Asean way for Elementary Students”, Journal of Education Naresuan University. 19 (1) ; 219-230. [in Thai]
Seesa-ard, B. (2015). Basic Research. Suweeriyasarn, 9th ed, Bangkok, Thailand. [in Thai]
The Chaipattana Foundation. (2017). Sufficiency Economy Philosophy [Online]. [Accessed September
28, 2017]. Available from : URL: http://www.Chaipat.or.th/Publication/Publish-Document/Sufficiency-Economy.html. [in Thai]
Thummatassananon, S. (2517 January-April). “The Developing of Model for School Management According to Sufficiency Economy Philosophy for Secondary Schools under the Jurisdiction of District 27”, Journal of Education MahaSalaKham University. 28 (1) : 140-153 [in Thai]
Uanwang, C. (2015). Report of Academic Service Project “Tacking Action Geo-informatics Camp According to Sufficiency Economy Philosophy”, Maha Sarakham : Faculty of Information Technology and Academic Service Rajabhat Maha Sarakham University. [in Thai]
