การศึกษาขีดความสามารถในการแข่งขันของธุรกิจการท่องเที่ยวในกลุ่มชาติพันธุ์ลุ่มน้ำโขง

บทคัดย่อ

      การวิจัยในครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดสาขาของธุรกิจการท่องเที่ยวเป้าหมายของกลุ่มชาติพันธุ์ลุ่มน้ำโขง ที่มีศักยภาพในการแข่งขันและศึกษาขีดความสามารถในการแข่งขันของสาขาธุรกิจการท่องเที่ยวเป้าหมายของกลุ่มชาติพันธุ์ลุ่มน้ำโขง ในส่วนของพื้นที่ศึกษาวิจัย ทีมผู้วิจัยเลือกพื้นที่ชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ใน 4 จังหวัดที่มีอาณาเขตระหว่างไทยและลาว คือ จังหวัดเลย หนองคาย นครพนม และมุกดาหาร ซึ่งประกอบด้วย 8 ชาติพันธุ์อันได้แก่ ไทดำ ไทพวน ไทญ้อ ภูไท ไทแสก ไทข่า/บรู  ไทโส้ และไทกะเลิง   โดยทำการวิจัยเชิงสำรวจโดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากประชาชนในชุมชน และผู้เกี่ยวข้อง จำนวน 3,035 คน โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือของการวิจัย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์สหสัมพันธ์แบบพหุคูณ การวิเคราะห์การถดถอยแบบพหุคูณ ผลการวิจัย พบว่า 1)กลุ่มชาติพันธุ์ไทดำและภูไทมีความสามารถในการแข่งขันของธุรกิจการท่องเที่ยวที่โดดเด่นในธุรกิจที่พักแรม  ในขณะที่กลุ่มชาติพันธุ์ไทพวน ไทโส้ ไทญ้อ ไทข่า/บรู และไทกะเลิง มีความสามารถในการแข่งขันของธุรกิจการท่องเที่ยว ที่โดดเด่นในธุรกิจสินค้าที่ระลึก ส่วนกลุ่มชาติพันธุ์ไทแสกมีความสามารถในการแข่งขันของธุรกิจการท่องเที่ยวที่โดดเด่นในธุรกิจอาหารและเครื่องดื่ม 2) ขีดความสามารถในการแข่งขันของกลุ่มชาติพันธุ์ลุ่มน้ำโขงในธุรกิจท่องเที่ยวอยู่ในระดับปานกลาง และ 3) ปัจจัยการผลิต ด้านอุปสงค์ ด้านกิจกรรมเชื่อมโยงและสนับสนุน ด้านความพร้อมในการแข่งขันและ กลยุทธ์ทางธุรกิจ ด้านปัจจัยภาครัฐ และด้านปัจจัยเอื้ออื่นๆ มีความสัมพันธ์และผลกระทบเชิงบวกต่อความสำเร็จของชุมชนจากการพัฒนาของธุรกิจการท่องเที่ยวในกลุ่มชาติพันธุ์ลุ่มน้ำโขง  ทีมผู้วิจัยได้เสนอแนะแนวทางการพัฒนาและการเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของธุรกิจการท่องเที่ยวในกลุ่มชาติพันธุ์ลุ่มน้ำโขงโดยการจำแนกตามความเหมาะสมกับกลุ่มศักยภาพและความโดดเด่นที่แตกต่างกัน