A Causal Relationship Model of Factors Influencing the Effectiveness of the Graduate Diploma Program in Teaching Profession

Main Article Content

จรูญเกียรติ พงศ์กุสศร
สารัช วิเศษหลง
มิรินทร์ เจริญชนม์

Abstract

           The objectives of this research were to develop a causal relationship model of factors affecting to Effectiveness of Graduate Diploma in Teacher Profesion, and to test the congruence to the model with the empirical data. The study was divided into 2 phases. Phase 1 was the definition of conceptual framework in study by examining related papers and research, focus group discussion with experts. Phase 2 was the examination of the study hypothesis. The sample consisted of  312 Graduate diploma students. The Research instruments consisted of questionnaire with the total reliability at 0.96 and focus group question guideline. The statistics to be analyzed by the computer program were descriptive statistics, and Path Analysis.


The findings of  this research  were revealed that  factors affecting to the Effectiveness of graduate diploma in teacher profesion, organizational competency, lecturers characteristics, student characteristics, and environment. The causal relationships of model constructed hod fit with the empirical data by considering from c2 as 113.49, at degree of freedom as 68, p- value as 0.00, GFI value as 0.95, AGFI value as 0.92, and RMSEA value as 0.04. The students characteristics had a direct influence that affected to the Effectiveness of graduate diploma in teacher profesion at the highest level, followed by lecturers characteristics. Also, the most significantly indirect components to the Effectiveness of graduate diploma in teacher profesion were organizational competency. All  variables from the developed model could explain variance of Effectiveness of graduate diploma in teacher profesion 59% at the 0.05 significant levels.

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research article)

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 ที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2545 และที่แก้ไข เพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ.2553. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10) .กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
ประภาพรรณ ปรีวรรณ. (2558). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุขององค์ประกอบที่ส่งผลต่อการพัฒนาการอาชีวศึกษาระบบวิภาคี. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์.
ภูมิสิษฐ์ สุคนธวงศ์. (2558). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลโรงเรียนมาตรฐานสากล ระดับมัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วรชัย ภิรมย์. (2559). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษาในเขตพื้นที่สูง ภาคเหนือตอนบนประเทศไทย .
วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. ชลบุรี : มหาวิทยาลัยบูรพา.
วสุกฤต สุวรรณเทน. (2559). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพการจัดการศึกษาปฐมวัยของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. สกลนคร : มหาวิทยาลัยราชภัฎสกลนคร.
วิทยาลัยสันตพล. (2557). หลักสูตรหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2557) คณะศึกษาศาสตร์ วิทยาลัยสันตพล. อุดรธานี : วิทยาลัยสันตพล.
สมหมาย เทียนสมใจ. (2556). รูปแบบการบริหารงานที่มีประสิทธิผลของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาปรถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุภมาส อังศุโชติ และคณะ. (2551). สถิติการวิเคราะห์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์ : เทคนิคการใช้โปรแกรม LISREL. กรุงเทพฯ : มิสชั่น มีเดีย.
อิลฮาม อาเก็ม. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการ ของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในจังหวัดสตูล. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. สงขลา : มหาวิทยาลัยราชภัฎสงขลา