การศึกษาทักษะการปฏิบัติงานของผู้ผลิตเสียงบรรยายภาพทางโทรทัศน์แก่ผู้พิการทางสายตา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
เสียงบรรยายภาพทางโทรทัศน์ คือ การให้บริการเพื่อการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับการให้ข้อมูลด้านภาพที่จำเป็นแก่กลุ่มผู้พิการทางสายตาในการรับชมภาพได้เช่นเดียวกับบุคคลทั่วไป การผลิตเสียงบรรยายภาพในประเทศไทยเริ่มมีบทบาทในช่วงที่ระบบโทรทัศน์มีการเปลี่ยนแปลงเป็นระบบดิจิทัล และอยู่ในระหว่างการดำเนินการซึ่งยังไม่แพร่หลายเท่าที่ควร วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้เพื่อศึกษาทักษะและกระบวนการในการปฏิบัติงานของผู้ผลิตเสียงบรรยายภาพทางโทรทัศน์ และเพื่อสร้างความเข้าใจและรู้จักการให้บริการเสียงบรรยายภาพมากขึ้น รวมทั้งเป็นแนวทางในการฝึกฝนการเป็นนักผลิตเสียงบรรยายภาพ งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก (In-Depth Interview) เพื่อให้ได้ข้อมูลในทุกมิติของการศึกษา ประชากรและกลุ่มตัวอย่างในการศึกษา คือ ผู้เชี่ยวชาญด้านการผลิตเสียงบรรยายภาพที่มีประสบการณ์ในการทำงานไม่น้อยกว่า 5 ปี ผลการศึกษาพบว่า การให้บริการเสียงบรรยายภาพทางโทรทัศน์เริ่มมาจากการเปลี่ยนแปลงของระบบโทรทัศน์ในปี พ.ศ.2558 ทำให้สถานีโทรทัศน์ต้องมีการปรับเปลี่ยนให้มีการให้บริการเพื่อการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารแก่ผู้พิการ การผลิตเสียงบรรยายภาพทางโทรทัศน์เกิดจากการเรียนรู้และฝึกฝนของบุคลากรภายในสถานีที่มีประสบการณ์ในการทำงานด้านการผลิตสื่อภาพและเสียงจนเกิดความชำนาญ และสามารถสรุปทักษะสำคัญได้ ดังนี้ 1) ทักษะการเขียนบท 2) ทักษะการใช้คำและประโยค 3) ทักษะการซักซ้อมก่อนลงเสียง และ 4) ทักษะการบันทึกและตัดต่อภาพและเสียง ทักษะเหล่านี้มีความสำคัญต่อการพัฒนาให้เกิดความชำนาญและต้องมีการฝึกฝนให้มีความเชี่ยวชาญอย่างสม่ำเสมอ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Boonjua, T. (2019). Persons with disabilities and the access, receive or utilize the television services. NBTC Journal, 3(3), 120-146.
Chantavanich, S. (2010). Qualitive research method (18th ed.). Chulalongkorn University Printing Hourse.
Creswell, J.W. (2009). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches (3rd ed.). Los Angeles: SAGE.
Disabilities Thailand (DTH). (2015). Empowerment of persons with disabilities Act, B.E. 2550 (2007). http://web1.dep.go.th/sites/default/files/files/law/37_0.pdf.
Kanjanaparangku. Kl. (2020). Trends of Audio Describer and Guideline of developing skills for Audio Description in Television Program for the Blind. Research Report, Rajamangala University of Technology Thanyaburi.
Kruchit, A. (2015). Principle of audio description. Thammasat printing house.
Lopez, M., Kearney, G., & Hofstädter, K. (2018). Audio description in the UK: What works, what doesn’t, and understanding the need for personalising access. British Journal of Visual Impairment, 36(3), 274–291. https://doi.org/10.1177/0264619618794750
Miles, M B. & Huberman, A M. (1994). Qualitative data analysis. An expanded sourcebook (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
Nopsakun, A. (2020, Auguest 2) Accessing or recognizing and taking advantage of news through the media of television. http://www.braille-cet.in.th/Braille-new/?q=article-12389.
Panchaiphoom, P. (2016). Behavior and satusfaction on viewing “KUBKAOKOPPLADEN” of Modern Nine Television of the Audience [Unpublushed master’s thesis]. Dhurakijpundit University.
Reviers, N. (2016). Audio description services in Europe: an update. The Journal of Specialized Translation, Issue 26 – July 2016, 232-247.
Sornbali, A. (2021, June 26). The world of the blind must have Audio Description (Audio) reflects civil rights. https://decode.plus/20210617/.
The National Broadcasting and Telecommunication Commission (NBTC). (2017, December 27). Announcement of the Office of the Board of Directors broadcasting, television and the National Telecommunications (NBTC) on guidelines for the preparation of sign language interpreters captions and audio commentary for the television service as announced NBTC on promotion and protection of the rights of persons with disabilities to access or recognize and take advantage of the list of the television business.
