The legend of “Phrakaewpluekmok”: The comparison of meaning in the context of Siam, Bru and Lao culture
Main Article Content
Abstract
This article is a comparison of the legend of “Phrakaewpluekmok” which has dynamic meaning in the context of Siam, Bru and Lao culture. When bringing Phrakaewpluekmok from Champasak, dominated by Siam, Siamese leaders used a belief of charisma and claimed that Phrakaewpluekmok was proper for a charismatic king only. Previously Phrakaewpluekmok had never been placed in Siam before, and when enshrined at Thai state, Phrakaewpluekmok has sacred force to bring prosperity to the kingdom. Meanwhile, the Bru ethnic group (Champasak, Lao PDR), Kha who discover Phrakaewpluekmok, defined that Phrakaewpluekmok was a sacred thing and was why they became “Khaphrakaew” who received an exceptional status under rule. At present, they integrated into Lao culture and local people have meanfully carried on and reproduced Phrakaewpluekmok’s tale. They pray to Phrakaewpluekmok every day and worship every year. In this way, it exemplifies the dynamic meaning of the legend of Phrakaewpluekmok, while not meaningful to Siam elite, it still has meaning to local Lao people who negotiate its definition.
Downloads
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมศิลปากร. (2484). ประชุมพงศาวดารภาคที่ 70 เรื่องเมืองนครจําปาศักดิ์. กรุงเทพฯ: ศิลปากร.
กรมศิลปากร. (2545). พระพุทธรูปสำคัญ. กรุงเทพฯ: สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร.
เกียรติศักดิ์ บังเพลิง. (2558). ชุมชนชาติพันธุ์ "บรู" ร่วมสมัยบนพื้นที่ชายแดนไทย-ลาว: วิถีชีวิตและการปรับตัวทางวัฒนธรรม. (วิทยานิพนธ์ดุษฏีบัณฑิต) มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
______. (2558). พระครูโพนสะเม็ก: ตัวตนทางประวัติศาสตร์และบทบาททางพุทธศาสนากับสังคมการเมือง (รายงานวิจัย). มหาสาคาม: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ดำรงราชานุภาพ. สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระยา. (2511). พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 2. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
______. (2556). พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์รัชกาลที่ 5. กรุงเทพฯ: สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์กรมศิลปากร.
เติม วิภาคย์พจนกิจ. (2530). ประวัติศาสตร์อีสาน. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตําราสังคมศาสตร ์และมนุษยศาสตร์.
ทิพากรวงศ์. เจ้าพระยา. (2553). พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์รัชกาลที่ 2 ฉบับเจ้าพระยาทิพากรวงศ์ (ขําบุนนาค) จากต้นฉบับตัวเขียนของสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระยาเทวะวงศ์วโรปการพร้อมคำอธิบายเพิ่มเติม. กรุงเทพฯ: สมาคมประวัติศาสตร์ในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี.
______. (2555). พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 1-4 ฉบับเจ้าพระยาทิพากรวงศ์ (ขํา บุนนาค). กรุงเทพฯ: เคล็ดไทย.
ธีระพันธ์ ล. ทองคํา. (2544). ภาษาของนานาชนเผ่าในแขวงเซกองลาวใต้. กร ุงเทพฯ: สำนักกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
บุญช่วย ศรีสวัสดิ์. (2503). ราชอาณาจักรลาว. กรุงเทพฯ: เคล็ดไทย.
พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. (2475). ชุมนุมพระบรมราชาธิบายในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวภาคที่่ 4 หมวดโบราณสถานและโบราณวัตถุ. กรุงเทพฯ: โสภณพิพรรณธนากร.
พระพรหมเทวานุเคราะห์และเจ้าราชวงศ์เมืองนครจําปาศักดิ์. (2484). พงศาวดารนครจําปาศักดิ์ฉบับพระพรหมเทวานุเคราะห์และเจ้าราชวงศ์เมืองนครจําปาศักดิ์, ในประชุมพงศาวดารภาคที่ 70 เรื่องเมืองนครจําปาศักดิ์. กรุงเทพฯ: ศิลปากร.
พระยามหาอํามาตยาธิบดี. (2484). พงศาวดารนครจําปาศักดิ์ฉบับพระยามหาอํามาตยาธิบดี, ในประชุมพงศาวดารภาคที่ 70 เรื่องเมืองนครจําปาศักดิ์. กร ุงเทพฯ: ศิลปากร.
ภูมิวิไล ศิริพลเดช. (2550). เพศภาวะและการพัฒนาในสังคมชนบทลาว (วิระดา สมสวัสด ิ์บรรณาธิการ). เชียงใหม่: วนิดาเพลส.
วิราวรรณ นฤปีติ. (2560). การเมืองเรื่องพุทธรูป. กรุงเทพ: มติชน.
หม่อมอมรวงศ์วิจิตร (ม.ร.ว.ปฐมคเณจร). (2484). พงศาวดารนครจําปาศักดิ์ฉบับหม่อมอมรวงศ์วิจิตร (ม.ร.ว.ปฐมคเณจร), ในประชุมพงศาวดารภาคที่ 70 เรื่องเมืองนครจําปาศักดิ์. กรุงเทพฯ: ศิลปากร.
Baird, I. G., & Bruce, Shoemaker. (2008). People, Livelihoods, and Development in the Xekong River Basin, Laos. Bangkok: White Lotus Press.
Nguyen, V. T. (2007). Ambiguity of Identity: The Mieu in North Vietnam. Bangkok: O.S. Printing House.
ກົມຊົນເຜົາ. (2008).ບັນດາຊົນເຜົາໃນສປປ.ລາວ. ວຽງຈັນ : ກົມຊົນເຜົາ.