Polly Findlay’s Arden of Faversham: Gestural Space, Actors and Cuts

บทคัดย่อ

      This article reviews the production of Polly Findlay’s Arden of Faversham at the Swan Theatre in Stratford-upon-Avon in 2014. Grouping it as a domestic tragedy, critics tend to focus their criticisms on the significance of the play’s spaces. However, in the performance, it was not the spaces in the text but the gestural space, actors and cuts that played an important role in meaning-making. This article explores how the aforementioned elements changed a disturbing tragic play into a forgettable comedy.

      บทความเรื่องนี้มุ่งวิจารณ์ละครเวทีอาร์เดน ออฟ ฟาเวอร์แชมของพอลลี ฟินลีย์ ซึ่งเปิดการแสดง ณ โรงละครสวอน เมืองสตราตฟอร์ด อัพออน เอเวิน ในค.ศ.2014 เนื่องจาก อาร์เดน ออฟ ฟาเวอร์แชม ถูกจัดให้เป็นโศกนาฏกรรมครอบครัว นักวิจารณ์จึงมักมุ่งศึกษาความสำคัญของพื้นที่ในบทอ่าน อย่างไรก็ตาม เมื่อฟินลีย์นำบทละครเรื่องนี้มาแสดง องค์ประกอบสามอย่างที่มีอิทธิพลมากในการสื่อความหมายกลับมิใช่พื้นที่ในบทอ่าน หากแต่เป็นพื้นที่ที่เกิดจากอากัปกริยา นักแสดงและการตัดบท บทความเรื่องนี้แสดงให้เห็นว่าองค์ประกอบต่าง ๆ ที่กล่าวมามีผลอย่างไรต่อการเปลี่ยนบทละครโศกนาฏกรรมที่สะเทือนใจให้กลายเป็นบทละครสุขนาฏกรรมที่ไม่น่าประทับใจ