การสนธิวรรณยุกต์ในกลุ่มภาษาจีนและภาษาไท
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้สังเคราะห์การทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับการสนธิวรรณยุกต์ในกลุ่มภาษาจีนและภาษาไท ผลการสังเคราะห์ที่ได้จากการรวบรวมการศึกษาวิจัยทางภาษาศาสตร์ พบว่า การสนธิวรรณยุกต์ในกลุ่มภาษาจีนและภาษาไทแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ การสนธิวรรณยุกต์ในทิศทางซ้ายและการสนธิวรรณยุกต์ในทิศทางขวาที่มีรูปแบบของการสนธิวรรณยุกต์ในสองทิศทางแตกต่างกันอย่างชัดเจน การสนธิวรรณยุกต์ในทิศทางซ้ายส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับการขยายออกของวรรณยุกต์ไปทางขวา ส่วนการสนธิวรรณยุกต์ในทิศทางขวาส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับการกลายเป็นกลางโดยการแทรกวรรณยุกต์อื่นหรือการกลายเป็นกลางตามกระบวนทัศน์ ทิศทางของการสนธิวรรณยุกต์สามารถใช้จัดระบบการสนธิของวรรณยุกต์ในกลุ่มภาษาจีนและภาษาไทถิ่นต่าง ๆ ได้เป็น 3 ระบบ คือ ระบบการสนธิวรรณยุกต์สองทิศทางแบบไม่สมมาตร ระบบการสนธิวรรณยุกต์สองทิศทางแบบสมมาตร และระบบการสนธิวรรณยุกต์ในทิศทางเดียว การศึกษาการสนธิวรรณยุกต์ในภาษาจีนเทียนจินปัจจุบันแสดงให้เห็นการแปรและการเปลี่ยนแปลงของระบบการสนธิวรรณยุกต์ที่ไม่รักษาขนบเดิมของ การสนธิวรรณยุกต์ในทิศทางขวาของภาษาในกลุ่มจีน
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
นันทริยา ลำเจียกเทศ. (2530). ระบบเสียงภาษาลื้อที่ จ. ลำปาง. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล, 14(1-2), 82-93.
นิภา อัมพรพรรดิ์. (2529). ลักษณะของภาษาไทลื้อที่ตำบลป่าคา อำเภอท่าวังผา จังหวัดน่าน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร]. http://www.sure.su.ac.th/xmlui/handle/123456789/1828
พิณรัตน์ อัครวัฒนากุล. (2555). การแปรและการเปลี่ยนแปลงทางศัพท์และเสียงในภาษาถิ่นที่พูดในจังหวัดน่าน. สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษาและสำนักกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
พิณรัตน์ อัครวัฒนากุล. (2563). ความหลากหลายของวรรณยุกต์และวรรณยุกต์สนธิในภาษาลื้อ. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 20(2), 513-548.
ศุจิณัฐ จิตวิริยนนท์. (2558). วรรณยุกต์ในคำพูดเดี่ยวและอิทธิพลของวรรณยุกต์ที่มีต่อกันในคำพูดต่อเนื่องภาษาปะโอ [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/50146
Abramson, A. S. (1979). The coarticulation of tones: An acoustic study of Thai. Tai and Mon-Khmer phonetics and phonology in honour of Eugenie J.A. Henderson, 1-9.
Bao, Z. (1999). The Structure of Tone. Oxford University Press.
Beckman, M. E., & Edwards, J. (1990). Lengthening and shortening and the nature of prosodicconstituency. Cambridge University Press.
Brunelle, M. (2009). Northern and Southern Vietnamese tone coarticulation: A comparative case study. Journal of Southeast Asian Linguistics, 1, 49-62.
Chan, M. K. M. (1991). Contour-tone spreading and tone sandhi in Danyang Chinese. Phonology, 8, 237-259.
Chan, M. K. M. (1995). An autosegmental analysis of Danyang tone sandhi: Some historical and theoretical issues. New Asia Academic Publishing.
Chan, M., & Ren, H. (1989). Wuxi tone sandhi: from last to first syllable dominance. Acta Linguistica Hafniensia, 21, 35-64.
Chang, Y., & Hsieh, F. (2012). Tonal coarticulation in Malaysian Hokkien: A typological anomaly?. The Linguistic Review, 29(1), 37-73.
Chen, M. Y. (1987). The syntax of Xiamen tone sandhi. Phonology Yearbook, 4, 109-150.
Chen, M. Y. (2000). Tone sandhi: Patterns across Chinese dialects. Cambridge University Press.
Cinque, G. (1993). A null theory of phrase and compound stress. Linguistic Inquiry, 24, 239-297.
De Lacy, P. (2002). The interaction of tone and stress in Optimality Theory. Phonology, 19, 1-32.
Duanmu, S. (1990). A formal study of syllable, tone, stress and domain in Chinese lamguages [Doctoral dissertation, MIT]. https://www.researchgate.net/publication/
Duanmu, S. (1996). Tone: An overview. Glot International, 2(4), 3-10.
Duanmu, S. (2000). The phonology of Standard Chinese. Oxford University Press.
Edwards, J., Beckman, M. E., & Fletcher, J. (1991). The articulatory kinematics of final lengthening. Journal of the Acoustical Society of America, 89, 369-382.
Fu, G. (1984). Wuyi fangyan de liandu biandiao (Tone sandhi in the Wuyi dialect). Fangyan (Dialects), (2), 109-127.
Gandour, J. T. (1978). The perception of tone. Academic Press.
Gandour, J. T. (1992). Anticipatory tonal coarticulation in Thai noun compounds. Linguistics of the Tibeto-Burman Area, 15, 111-124.
Han, M. S., & Kim, K. -O. (1974). Phonetic variation of Vietnamese tones in disyllabic utterances. Journal of Phonetics, 2, 223-232.
He, W. (1979). Huojia fangyan de liandu biandiao (Tone sandhi in the Huojia dialect). Fangyan (Dialects), (2), 122-136.
Hudak, T. J. (Ed.). (1996). William J. Gedney’s Southwestern Tai Dialects: Glossary. Texts, and Translations. Center for South and Southeast Asian Studies, The University of Michigan.
Hudak, T. J. (2008). William J. Gedney’s Comparative Tai Source Book. University of Hawai’I Press.
Jiang-King, P. (1996). An optimality account of tone-vowel interaction in Northern Min [Doctoral dissertation, University of British Columbia]. https://rucore.libraries.rutgers.edu/rutgers-lib/42024/PDF/1/play/
Jiang-King, P. (1999). Sonority constraints on tonal distributions across Chinese dialects. [Proceeding]. WCCFL 17, Stanford University: CSLI Publication.
Johnson, K., & Martin, J. (2001). Acoustic vowel reduction in Creek: Effects of distinctive length and position in the word. Phonetica, 58, 81-102.
Kennedy, G. A. (1953). Two tone patterns in Tangsic. Language, 29, 367-373.
Klatt, D. H. (1975). Vowel lengthening is syntactically determined in connected discourse. Journal of Phonetics, 3, 129-140.
Li, F. (1964). The phonemic system of the Tai Lü language. Bulletin of the Institute of History and Philology, 35, 7-14.
Li, Z. (2003). The phonetics and phonology of tone mapping in a constraint-based approach [Doctoral dissertation, MIT]. https://scholar.google.co.th/scholar
Ma, Q., & Jia, Y. (2006). Tianjinhua shangsheng de liangtiao ‘biandiao guize’ bianxi (Two new Third Tone Sandhi rules in Tianjin dialect-a critical reanalysis).
Tianjin Shifan Daxue Xuebao-Shehui Kexue Ban (Journal of Tianjin Normal University Social Science Edition), 1, 53-58.
Matisoff, J. A. (1973). Tonogenesis in Southeast Asia. Linguistics, 1, 73-95.
Mei, T. (1977). Tones and tone sandhi in 16th century Mandarin. Journal of Chinese Linguistics, (5), 237-260.
Ohala, J. J. (1978). Production of tone. Academic Press.
Oller, D. K. (1973). The effect of position in utterance on speech segment duration in English. Journal of the Acoustical Society of America, 54, 1235-1247.
Pan, W. (1998). Wenzhouhua yindang (The sound archive of Wenzhou). Shanghai Jiaoyu Chubanshe (Shanghai Education Press).
Peng, S. (1997). Production and perception of Taiwanese tones in different tonal and prosodic contexts. Journal of Phonetics, 25(3), 371-400.
Potisuk, S., Gandour, J., & Harper, M. P. (1997). Contextual variations in trisyllabic sequences of Thai tones. Phonetica, 54(1), 22-42.
Qian, Z. Y., & Zhu, G. Q. (1998). Jinanhua yindang (The sound system of Jinan dialect). Shanghai Educational Publishing House.
Roengpitya, R., & Ohala, J. (2001). Tonal assimilation in Thai. The Journal of the Acoustical Society of America, 110(5), 26-55.
Shen, X. S. (1992). On tone sandhi and tonal coarticulation. Acta Linguistica Hafniensia, 24, 131-152.
Shi, F. (1990). Hanyu he Dong-Tai yu de shengdiao geju (Tone systems in Chinese and Kam-Tai languages) [Doctoral dissertation, Nankai University]. https://books. google.co.th/books
Shi, F., & Wang, P. (2004). Tianjinhua shengdiao de xin bianhua (New changes in Tianjin tones). Nankai University Press.
Snyder, W. C., & Tianqiao, L. (1997). Wuming Zhuang tone sandhi: A phonological, syntactic, and lexical investigation. In J. A. Edmonson & D. B. Solnit (Eds.)
Comparative Kadai: The Tai Branch (pp. 107-137). The Summer Institute of Linguistics and The University of Texas at Arlington.
Tang, Z. F. (1960). Hunan Dongkouxian Huangqiaozhen fangyan (The dialect of Huangqiao, Dongkou County, Hunan Province). Yuyanxue Luncong (Forum in Linguistics), (4), 83-133.
Wang, Y. J. (1996). Qingsheng yingao suoyi [Pitch qualities of the neutral tone]. Shijie Hanyu Jiaoxue [International Journal of Chinese Pedagogy], 37(3), 50-53.
Wang, P. (1988). Changzhou fangyan de liandu biandiao (Tone sandhi in the Changzhou dialect). Fangyan (Dialects), 177-194.
Wee, L. H. (2004). Inter-tier correspondence theory [Doctoral dissertation, Rutgers University]. https://ling.rutgers.edu/images/dissertations/Wee%20thesis%202004.pdf
Wightman, C. W., Shattuck-Hufnagel, S., Ostendorf, M., & Price, P. J. (1992). Segmental durations in the vicinity of prosodic phrase boundaries. Journal of the Acoustical Society of America, 91, 1707-1717.
Williams, G. (1986). Linguistic Variation of Tai-Lue [Unpublished Master’s thesis, University of Auckland].
Xu, Y. (1993). Contextual tonal variations in Mandarin Chinese [Doctoral dissertation, University of Connecticut]. http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.32.4469&rep=rep1&type=pdf
Xu, B. H., Tang, Z. Z., & Qian, N. R. (1981). Xinpai Shanghai fangyan de liandu biandiao [Tone sandhi in the New Shanghai dialect]. Fangyan (Dialects), (2), 145-155.
Yan, H., & Zhang, J. (2016). Pattern substitution in Wuxi tone sandhi and its implication for phonological learning. International Journal of Chinese Linguistics, 3(1), 1-44.
Yang, Z. X, Goa, H. T., & Shi, X. D. (1999). Tianjin Yindang (The sound system of Tianjin dialect). Shanghai Educational Publishing House.
You, R. J. (1994). Shanghaihua yindang (The sound archive of Shanghai). In Jingyi Hou (Ed.), Xiandai hanyu fangyan yinku (The sound archives of modern Chinese dialects). Shanghai Jiaoyu Chubanshe [Shanghai Education Press].
Yue-Hashimoto, A. (1987). Tone sandhi across Chinese dialects. In Chinese Language Society of Hong Kong (Ed.), Wang Li memorial volumes (pp. 445-474). Joint Publishing Company.
Zee, E., & Maddieson, I. (1979). Tone and tone sandhi in Shanghai: Phonetic evidence and phonological analysis. Phonetics, 45, 93-129.
Zhang, J. (2002). The effects of duration and sonority on contour tone distribution---A typological survey and formal analysis. Routledge.
Zhang, J. (2007). A directional asymmetry in Chinese tone sandhi systems. Journal of East Asian Linguistics, 16, 259-302.
Zhang, J. (2014). Tones, tonal phonology, and tone sandhi. In C.-T. J. Huang, Y.-H. A. Li, & A. Simpson (Eds.), The handkook of Chinese linguistics (pp. 443-464). Wiley-Blackwell.
Zhang, J., & Liu, J. (2011). Tone sandhi and tonal coarticulation in Tianjin Chinese. Phonetica, 68(3), 161-191.
Zhang, S. Y. (1979). Chaoyang fangyan de liandu biandiao (Tone sandhi in the Chaoyang dialect). Fangyan [Dialects], (2), 93-121.
Zhang, Z. X. (1983). Zhangping (Yongfu) fangyan de liandu biandiao (Tone sandhi in the Zhangping (Yongfu) dialect). Fangyan [Dialects], (3), 175-196.
Zheng-Zhang, S. F. (1964). Wenzhou fangyan de liandu biandiao (Tone sandhi in the Wenzhou dialect). Zhongguo Yuwen (Chinese Philology), 129, 106-152.