การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการพัฒนาศักยภาพนักกีฬาทีมชาติไทยของการกีฬาแห่งประเทศไทย

ปรีชา ลาลุน; สุรพล สุยะพรหม; เกียรติศักดิ์ สุขเหลือง

ผู้แต่ง

ปรีชา ลาลุน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
สุรพล สุยะพรหม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
เกียรติศักดิ์ สุขเหลือง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การประยุกต์, หลักพุทธธรรม, การส่งเสริมการพัฒนาศักยภาพ, นักกีฬาทีมชาติไทย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาการพัฒนาศักยภาพนักกีฬาทีมชาติไทยของการกีฬาแห่งประเทศไทย 2. ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาศักยภาพนักกีฬาทีมชาติไทยของการกีฬาแห่งประเทศไทย 3. นำเสนอการประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการพัฒนาศักยภาพนักกีฬาทีมชาติไทยของการกีฬาแห่งประเทศไทย การวิจัยเป็นแบบผสานวิธี การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักกีฬาทีมชาติไทย จำนวน 134 คน เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามประมาณค่า 5 ระดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ การวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือผู้บริหารของการกีฬาแห่งประเทศไทย และนักกีฬาทีมชาติไทย เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 18 รูปหรือคน ด้วยแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง และการสนทนากลุ่มเฉพาะจำนวน 10 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา

ผลการวิจัยพบว่า 1. การพัฒนาศักยภาพนักกีฬาทีมชาติไทยของการกีฬาแห่งประเทศไทย ในภาพรวม เฉลี่ยทุกด้านอยู่ในระดับมาก 2. ปัจจัยการส่งเสริมการพัฒนาศักยภาพนักกีฬา ส่งผลต่อศักยภาพนักกีฬาทีมชาติไทยของการกีฬาแห่งประเทศไทย ทุกด้าน อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0. 01 และสามารถทำนายความผันแปรได้ร้อยละ 62. 8 ปัจจัยหลักพละ 5 ส่งผลอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0. 01 และสามารถทำนายความผันแปรได้ร้อยละ 79. 5 3. การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการพัฒนาศักยภาพนักกีฬาทีมชาติไทยของการกีฬาแห่งประเทศไทย ประกอบด้วย ด้านความรู้ นักกีฬาได้การเรียนรู้ประสบการณ์จากผู้เชี่ยวชาญ ด้านทักษะ นักกีฬาได้รับการฝึกโดยเน้นการพัฒนาจุดอ่อน ด้านเจตคติ นักกีฬาได้รับฟังความคิดเห็นของเพื่อนร่วมทีม ด้านบุคลิก นักกีฬามีทักษะการสื่อสารและแสดงออกที่เหมาะสม ด้านแรงจูงใจ นักกีฬาเชื่อมั่นว่าหากพยายามถึงที่จะบรรลุเป้าหมายได้

เอกสารอ้างอิง

ชาญกิจ คำพวง. (2560). การพัฒนาองค์ประกอบการเตรียมความพร้อมการเป็นเจ้าภาพการแข่งขันกีฬาแห่งชาติ. วารสารสุขศึกษาพลศึกษาและสันทนาการ, 45(1), 1-15.

พระครูสุชัยพัชรมงคล (วิษณุ ตปสมฺปนฺโน). (2564). การพัฒนาศักยภาพของเยาวชนในจังหวัดเพชรบูรณ์ด้วยหลักพุทธธรรม. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 6(3), 189-205.

พระมหาสุพัฒน์ นนฺทปญฺโญ และคณะ. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาศักยภาพพระสอนศีลธรรมของคณะสงฆ์ ภาค 1. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 9(3), 1-13.

พระมหาสุเมฆ สมาหิโต. (2562). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของประสิทธิผลพุทธบูรณาการการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตร. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 25(2), 50-64.

พระสมนึก ธีรปญฺโญ และคณะ. (2565). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะต้นแบบข้าราชการองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในจังหวัดนนทบุรี. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(3), 139-152.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกแปลไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่มที่ 21. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ยงยุทธ แก้วเต็ม และคณะ. (2562). แนวคิดทางพระพุทธศาสนา พละ 5 : การประยุกต์ใช้ในการพัฒนาการจัดการศึกษาเพื่อการเรียนรู้ของนักศึกษาพยาบาลในศตวรรษที่ 21. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 8(1), 280-293.

รินทอง แก้วทุม. (2560). การบริหารการพัฒนาเชิงพุทธขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดมหาสารคาม. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6(2-04), 539-552.

เรวดี ศิริภาพ. (2562). รูปแบบการพัฒนาสุขภาวะเชิงพุทธบูรณาการของพนักงานบริษัท (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วรินทร จินดาวงศ์ และคณะ. (2567). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรในสังกัดสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดศรีสะเกษ. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 7(4), 136-147.

สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). รายงานสรุปผลการดำเนินการตามยุทธศาสตร์ชาติ ประจำปี 2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

อรรถพล เสือคำรณ และคณะ. (2566). พุทธบูรณาการเพื่อส่งเสริมประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรกรมธุรกิจพลังงาน. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 6(6), 198-211.

Yamane T. (1973). Statistics: an Introductory Analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row.