การประยุกต์ใช้กระบวนการจัดการความรู้แบบสหวิทยาการเพื่อพัฒนานักวิจัยในการศึกษาวิกฤตสังคม : บทเรียนจากสถานการณ์โควิด-19

ผู้แต่ง

  • ฐิตินันทน์ ผิวนิล มหาวิทยาลัยรามคำแหง

คำสำคัญ:

สหวิทยาการ, วิกฤตสังคม, ศักยภาพนักวิจัย, โควิด-19

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาการประยุกต์ใช้มุมมองทางสังคมศาสตร์เพื่อทำความเข้าใจปรากฏการณ์โควิด-19 ผ่านกระบวนการจัดการความรู้ของนักวิจัย และ 2. ศึกษาประสิทธิภาพของการจัดการความรู้แบบสหวิทยาการในการพัฒนาขีดความสามารถของนักวิจัยเพื่อการศึกษาภาวะวิกฤตทางสังคม เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้กิจกรรมการจัดการความรู้ 9 ครั้ง ผู้เข้าร่วมวิจัยเป็นนักวิจัย 11 คน จากหลากหลายสาขาวิชา ใช้การคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ คือ แนวคำถามกึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์เนื้อหาโดยจำแนกและจัดหมวดหมู่แนวคิดหลักเพื่อสกัดองค์ความรู้ ดำเนินการเก็บข้อมูลช่วงเดือนมกราคม-มีนาคม พ.ศ. 2564

ผลการวิจัยพบว่า นักวิจัยสามารถประยุกต์ใช้แนวคิดทางสังคมศาสตร์ 6 ประการในการทำความเข้าใจปรากฏการณ์โควิด-19 ได้แก่ สังคมเสี่ยงภัย การเคลื่อนย้าย การตีตราทางสังคม การสื่อสารความเสี่ยง การพึ่งพาตนเอง และความเหลื่อมล้ำ การจัดการความรู้แบบสหวิทยาการแสดงให้เห็นบทบาทสำคัญในการสร้างกรอบแนวคิดใหม่สำหรับการวิจัย และการพัฒนาความสามารถในการเชื่อมโยงแนวคิดข้ามสาขาเพื่อวิเคราะห์วิกฤตเชิงซ้อน ผลการศึกษาสนับสนุนความจำเป็นของการพัฒนาเครือข่ายนักวิชาการข้ามสาขาและการเตรียมความพร้อมแบบสหวิทยาการเพื่อรับมือกับวิกฤตสังคมในอนาคต

เอกสารอ้างอิง

Ammirato, S. et al. (2021). Knowledge Management in Pandemics. A Critical Literature Review. Knowledge Management Research & Practice, 19(4), 415-426.

Bratianu, C. (2020). A Knowledge Management Approach to Complex Crises. Management Dynamics in the Knowledge Economy, 8(4), 345-356.

Farooq, R. (2018). Developing a Conceptual Framework of Knowledge Management. International Journal of Innovation Science, 11(1), 139-160.

Kane, H. et al. (2006). Knowledge Management Methodologies. Electronic Journal of Knowledge Management, 4(2), 141-152.

Nind, M. et al. (2023). Research Practices for A Pandemic and an Uncertain Future: Synthesis of the Learning Among the Social Research Community 2020-2022. International Journal of Social Research Methodology, 26(5), 615-630.

Panichkul, S. (2021). Challenges in Research Practices During COVID-19 Pandemic. Thai Journal of Obstetrics and Gynaecology, 29(5), 248-254.

Rehman, F. U. et al. (2021). Knowledge Management Process, Knowledge Based Innovation: Does Academic Researcher's Productivity Mediate During the Pandemic of COVID-19?. PLoS ONE, 16(12), 1-20.

Silva, K. T. (2020). Opportunities and Challenges for Social Sciences in the Aftermath of the COVID-19 Pandemic. Sri Lanka Journal of Social Sciences, 43(1), 1-4.

Tomé, E. et al. (2022). Knowledge Management and COVID-19: Technology, People and Processes. Knowledge and Process Management, 29(1), 70-78.

Wang, W.-T. & Wu, S.-Y. (2021). Knowledge Management Based on Information Technology in Response to COVID-19 Crisis. Knowledge Management Research & Practice, 19(4), 468-474.

Zaerkabeh, M. et al. (2024). Knowledge Management in Dealing With the Crisis of the COVID-19 Pandemic: Review, Evaluation and Improvement Strategies. International Journal of Disaster Risk Reduction, 111(1), 1-20.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-10-21

รูปแบบการอ้างอิง

ผิวนิล ฐ. (2025). การประยุกต์ใช้กระบวนการจัดการความรู้แบบสหวิทยาการเพื่อพัฒนานักวิจัยในการศึกษาวิกฤตสังคม : บทเรียนจากสถานการณ์โควิด-19. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 14(5), 141–152. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/292413