อิทธิพลการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การที่มีต่อความตั้งใจคงอยู่ของพนักงานแผนกวิศวกรรม บริษัทอิเล็กทรอนิกส์แห่งหนึ่งในเขตนิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบัง จังหวัดชลบุรี

ผู้แต่ง

  • ปาณิสสรา วงษ์แป้น มหาวิทยาลัยบูรพา
  • กัญจนวลัย นนทแก้ว แฟร์รี่ มหาวิทยาลัยบูรพา

คำสำคัญ:

การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การ, ความตั้งใจคงอยู่

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาระดับการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การและระดับความตั้งใจคงอยู่ของพนักงาน และ 2. ศึกษาปัจจัยการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจคงอยู่ของพนักงานบริษัทอิเล็กทรอนิกส์แห่งหนึ่งในเขตนิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบัง จังหวัดชลบุรี การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล กลุ่มตัวอย่าง คือ พนักงานแผนกวิศวกรรมของบริษัทอิเล็กทรอนิกส์แห่งหนึ่งในเขตนิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบัง จังหวัดชลบุรี จำนวน 300 คน สถิติที่ใช้การวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way ANOVA) และสถิติการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ (Multiple Regression Analysis)

ผลการวิจัยพบว่า 1. พนักงานมีระดับความคิดเห็นเกี่ยวกับการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย=3.96, S.D.=0.31) และระดับความตั้งใจคงอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย=3.59, S.D.=0.35) เช่นกัน และ 2. การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การในด้านจิตอารมณ์ (β=0.251) และความรู้ในงานและโอกาส (β=0.188) มีอิทธิพลต่อความตั้งใจอยู่ของพนักงานแผนกวิศวกรรมของบริษัทอิเล็กทรอนิกส์แห่งหนึ่งในเขตนิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบัง จังหวัดชลบุรีที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 องค์การสามารถเพิ่มระดับการคงอยู่ในองค์การของพนักงาน เมื่อมีการดำเนินการที่มุ่งเพิ่มการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การในด้านจิตอารมณ์และความรู้ในงานและโอกาส ที่จะมีผลทำให้พนักงานยังคงทำงานกับองค์การต่อไป

เอกสารอ้างอิง

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2560). การวิเคราะห์สถิติขั้นสูงด้วย SPSS for Windows (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จันทร์พา ทัดภูธร. (2543). การศึกษาอิทธิพลของการสนับสนุนจากองค์กร และการแลกเปลี่ยนระหว่างหัวหน้า-ลูกน้อง ตามการรับรู้ของลูกจ้างที่มีผลต่อการตอบแทนของลูกจ้างกรณีศึกษาพยาบาลวิชาชีพระดับปฏิบัติการประจำโรงพยาบาลของรัฐ สังกัดทบวงมหาวิทยาลัยในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

จุไรวรรณ บินดุเหล็ม. (2562). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความตั้งใจคงอยู่ในงานของข้าราชการและลูกจ้างองค์การบริหารส่วนจังหวัดสงขลา (สารนิพนธ์รัฐศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

ชินวุฒิ อินทนิสา. (2565). ความตั้งใจคงอยู่ในองค์การของพนักงานที่ใช้ความรู้ (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

บุรพัชร์ ด่านวิไล. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคงอยู่ของพนักงาน กรณีศึกษา การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทยสำนักงานกลาง (สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เปรมจิตต์ คล้ายเพ็ชร์. (2548). การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การ ความยุติธรรมองค์การที่มีผลต่อความผูกพันองค์การ และความตั้งใจลาออก (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พงษ์จันทร์ ภูษาพานิชย์. (2553). คุณลักษณะของบุคคล การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การการรับรู้ความสามารถขของตนด้านอาชีพ ความพึงพอใจนาน กับความตั้งใจลาออกจากงานของพนักงานมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ (รายงานการวิจัย). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

พรนภา พงษ์ศักดิ์. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อความตั้งใจคงอยู่ของบุคลากรในสำนักงานการตรวจเงินแผ่นดิน (ส่วนกลาง) (การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ภาณุ ปัณฑุกำพล และกฤษดา เชียรวัฒนสุข. (2562). การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การกับผลการปฏิบัติงานของพนักงาน. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, 6(1), 138-151.

วิโรษณา ทองโชติ. (2565). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความตั้งใจคงอยู่ในงานของข้าราชการที่อาศัยอยู่ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล (วิทยานิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.

ศศิรัตน์ ศิริสีรัสสะ. (2565). ความตั้งใจคงอยู่ในองค์การของพนักงาน Generation Z (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ศุภวัฒน์ โชคสวัสดิ์ไพศาล. (2568). แนวโน้มธุรกิจ/อุตสาหกรรม ปี 2568-70 อุตสาหกรรมอิเล็กทรอกนิกส์. สืบค้น 20 เมษายน 2568, จาก https://shorturl.asia/utgYn

ศูนย์บริหารข้อมูลตลาดแรงงานภาคตะวันออก. (2567). ทิศทางตลาดแรงงานไทยในอนาคต: อุตสาหกรรมชิ้นส่วนอิเล็กทรอกนิกส์ (รายงานการวิจัย). กรุงเทพ: กระทรวงแรงงาน.

Eisenberger, R. et al. (1986). Perceived Organizational Support. Journal of Applied Psychology, 71(3), 500-507.

_____. (2001). Reciprocation of perceived organizational support. The Journal of applied psychology, 86(1), 42-51.

Karim, D. N. et al. (2019). The Effect of Perceived Organizational Support on Intention to Stay: The Mediating Role of Job Involvement. The Jahangirnagar Journal of Business Studies, 8(1), 21-30.

Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modeling (2nd ed.). New York: Guilford Press.

Mathis, R. L. & Jackson, J. H. (2006). Human Resource Management. Ohio: Thomson/South-Western.

Rhoades, L. & Eisenberger, R. (2002). Perceived Organizational Support: A Review of the Literature. Journal of Applied Psychology, 87(4), 698-714.

Tett, R. P. & Meyer, J. P. (1993). Job satisfaction, organizational commitment, turnover intention, and turnover: Path analyses based on meta-analytic findings. Personnel Psychology, 46(2), 259-293.

Westfall, P. & Henning, K. S. S. (2013). Understanding Advanced Statistical Methods. New York: Chapman and Hall/CRC.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-07-02

รูปแบบการอ้างอิง

วงษ์แป้น ป., & นนทแก้ว แฟร์รี่ ก. (2025). อิทธิพลการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การที่มีต่อความตั้งใจคงอยู่ของพนักงานแผนกวิศวกรรม บริษัทอิเล็กทรอนิกส์แห่งหนึ่งในเขตนิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบัง จังหวัดชลบุรี. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 14(4), 91–104. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/288828