การบูรณาการเทคโนโลยีดิจิทัลกับการบริหารการปกครองส่วนท้องถิ่น : กรณีศึกษาการพัฒนาระบบบริการสาธารณะในยุคดิจิทัล

รัฐบุรุษ คุ้มทรัพย์; สิปป์ณรงค์ กาญจนาวงศ์ไพศาล

ผู้แต่ง

รัฐบุรุษ คุ้มทรัพย์ มหาวิทยาลัยชินวัตร
สิปป์ณรงค์ กาญจนาวงศ์ไพศาล มหาวิทยาลัยชินวัตร

คำสำคัญ:

การบูรณาการเทคโนโลยีดิจิทัล, การปกครองส่วนท้องถิ่น, การให้บริการสาธารณะ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาระดับ ของตัวแปร ด้านการยอมรับเทคโนโลยี ทรัพยากรและความสามารถ การบริหารจัดการทรัพยากร การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลที่ส่งผลต่อการบูรณาการเทคโนโลยีดิจิทัลกับการบริหารการปกครองส่วนท้องถิ่น 2. ศึกษาความสัมพันธ์ของตัวแปรระหว่าง การยอมรับเทคโนโลยี ทรัพยากรและความสามารถ
การบริหารจัดการทรัพยากร การใช้เทคโนโลยีดิจิทัล ที่ส่งผลต่อการบูรณาการเทคโนโลยีดิจิทัลกับการบริหารการปกครองส่วนท้องถิ่น และ 3. วิเคราะห์ปัจจัยเชิงสาเหตุของ การยอมรับเทคโนโลยี ทรัพยากรและความสามารถ การบริหารจัดการทรัพยากร การใช้เทคโนโลยีดิจิทัล
ที่ส่งผลต่อการบูรณาการเทคโนโลยีดิจิทัลกับการบริหารการปกครองส่วนท้องถิ่น โดยศึกษาจากประชากร คือ กลุ่มผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ทั้งประเทศไทย คำนวนได้ขนาดของกลุ่มตัวอย่างได้ 667 ตัวอย่าง ทำการวิเคราะห์ทางสถิติด้วย โมเดลสมการโครงสร้าง แบบวิธี PLS-SEM กำหนดค่าความเชื่อมั่นที่ .05

ผลการวิจัยพบว่า การยอมรับเทคโนโลยีและทรัพยากรมีบทบาทสำคัญในการเพิ่มประสิทธิภาพของการบริหารจัดการและการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ทั้งนี้ การบูรณาการเทคโนโลยีดิจิทัลช่วยเสริมสร้างความโปร่งใส การตอบสนองต่อความต้องการของประชาชน และความยั่งยืนของการให้บริการสาธารณะ งานวิจัยนี้ยังให้ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการพัฒนาทรัพยากรบุคคล การลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานทางเทคโนโลยี และการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อประเมินผลลัพธ์ของการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ผลการวิจัยสามารถนำไปใช้ในการพัฒนานโยบายและกลยุทธ์ที่เหมาะสมสำหรับการบริหารการปกครองส่วนท้องถิ่นในยุคดิจิทัลได้อย่างมีประสิทธิภาพ

เอกสารอ้างอิง

กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น. (2567). ข้อมูลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. เรียกใช้เมื่อ 15 พฤศจิกายน 2567, จาก https://www.dla.go.th/work/abt/index.jsp

กฤษดา ประชุมราศี. (2565). การประเมินการตอบสนองของการประยุกต์ใช้เครื่องมือดิจิทัลในการรับเรื่องร้องทุกข์ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษา เทศบาลนครขอนแก่น. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(6), 364-373.

ดวงสมร สุทธิวงศ์กูล. (2563). การพัฒนาทักษะดิจิทัลของบุคลากรภาครัฐไทยสู่การเป็นรัฐบาลดิจิทัล. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 13(1), 197-216.

ธัญญภัสร์ วีรลักษมีภรณ์ และคณะ. (2567). การพัฒนาผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 7(5), 1214-1223.

พระมหาอดิศักดิ์ คเวสโก และคณะ. (2565). รัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ : พลังแห่งการขับเคลื่อนการให้บริการสาธารณะของภาครัฐไทย. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 5(2), 252-266.

เมธาสิทธิ์ จันทรเสวต และคณะ. (2567). การยอมรับเทคโนโลยีเพื่อการปรับตัวเข้าสู่องค์กรดิจิทัลของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบลหนองปรือ อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารมหาจุฬาคชสาร, 15(1), 323–338.

วชิรพัฒน์ หวังหมู่กลาง และคณะ. (2567). การปรับตัวขององค์กรปกครองท้องถิ่นสู่ระบบราชการ 4.0 ด้วยนวัตกรรม. วารสารการบริหารการจัดการและการพัฒนาที่ยั่งยืน, 2(3), 268-701.

วันชัย มีชาติ. (2565). การปรับตัวขององค์การภาครัฐสู่รัฐบาลดิจิทัล: ศึกษากรณีการปรับตัวของกระทรวงการต่างประเทศสู่การเป็นรัฐบาลดิจิทัลตามกรอบของแผนพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของประเทศไทย ปี พ.ศ. 2563-2565 (สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สกล สุขเสริมส่งชัย และคณะ. (2565). การจัดการปกครองในรัฐบาลดิจิทัลในประเทศไทย. วารสารการบริหารและสังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 5(4), 41-48.

สมชาติ ดีอุดม และคณะ. (2567). อิทธิพลขององค์ประกอบการยอมรับเทคโนโลยีต่อสมรรถนะในการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศของอาสาสมัครสาธารณสุข ประจำหมู่บ้านเพื่อส่งเสริมประสิทธิภาพการปฏิบัติงาน. วารสารปาริชาติ, 37(4), 938-955.

สุชัมบดี ขาวขำ และคณะ. (2567). รูปแบบความร่วมมือเชิงบูรณาการในการจัดบริการสาธารณะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในพื้นที่จังหวัดอุดรธานี. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 8(6), 61-72.

อรนุช ศรีอินทร์ และคณะ. (2567). ระบบบริหารจัดการทรัพยากรมนุษย์แบบบูรณาการหอสมุดแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (TULIB-HR). PULNET Journal, 11(2), 54–71.

Barney, J. (1991). Firm resources and sustained competitive advantage. Journal of Management, 17(1), 99-120.

Bekkers, V. & Homburg, V. (2007). The Myths of E-Government: Looking Beyond the Assumptions of a New and Better Government. The Information Society, 23(5), 373-382.

Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16, 297-334.

Davis, F. D. (1989). Perceived Usefulness, Perceived Ease of Use, and User Acceptance of Information Technology. MIS Quarterly, 13(3), 319-340.

Erete, S. & Burrell, J. O. (2017). Empowered Participation: How Citizens Use Technology in Local Governance. Retrieved March 20, 2024, from https://shorturl.asia/dm3UH

Hair, J. F. et al. (2010). Multivariate Data Analysis: A Global Perspective. Upper Saddle River.

Jusoh, Z. et al. (2018). Validity Evidence Using Expert Judgment: A Study of Using Item Congruence Involving Expert Judgements for Evidence for Validity of A Reading Test. Al-Shajarah: Journal of The International Institute of Islamic Thought and Civilization (Istac), (Special Issue: Education 2018), 307-320.

Moon, M. J. (2002). The Evolution of E-Government among Municipalities: Rhetoric or Reality?. Public Administration Review, 62(4), 424-433.

Rovinelli, R. J. & Hambleton, R. K. (1977). On the Use of Content Specialists in the Assessment of Criterion-Referenced Test Item Validity. Tijdschrift Voor Onderwijs Research, 2, 49-60.