เยาวชนยุคดิจิตอล : การเมืองไทยในปัจจุบัน

ผู้แต่ง

  • สัภยา ขาวหมื่นไวย์ นักวิชาการอิสระ
  • พระอธิการประเสริฐ ปญฺญาวโร นักวิชาการอิสระ

คำสำคัญ:

แนวคิด, เยาวชน, การเมืองไทย

บทคัดย่อ

บทความนี้นำเสนอแนวคิดในปัจจุบันเกี่ยวกับการเมืองไทยกับเยาวชนในยุคดิจิตอลที่มีสื่อต่าง ๆ เข้ามา ทำให้เกิดแนวคิดต่อการเมืองที่หลากหลายในการที่จะแสดงความคิดเห็นทางการเมือง โดยในยุคนี้ เยาวชนถือว่าเป็นกำลังหลักในการพัฒนาสังคมให้เกิดความพัฒนามากเพราะเยาวชนถือว่าเป็นส่วนสำคัญนำสังคมไปปสู่ความก้าวหน้า แต่เยาวชนได้มีการเสพสื่อมากเกินไป ทำให้เกิดแนวคิดที่ผิด ๆ ทำให้การพัฒนามีแต่ถอยลง โดยนักการเมืองไม่เคย
ที่จะสนใจในส่วนนี้ เพราะมุ่งเห็นแต่ประโยชน์ส่วนตนมากเกินไป

เอกสารอ้างอิง

จันทนา สุทธิจารี. (2554). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการเมืองการปกครองตามรัฐธรรมนูญฉบับประชาชน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ วี.เจ พริ้นติ้ง.

ณรงค์ สินสวัสดิ์. (2539). การเมืองไทย : การวิเคราะห์เชิงจิตวิทยา. กรุงเทพฯ: ออเรียนแทลสกอล่า.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2562). ทรราชของผู้เชี่ยวชาญ. สืบค้น 1 พฤศจิกายน 2567, จากhttps://www.matichon.co.th/politics/news_1430784

บุญรักษ์ บุญญะเขตมาลา. (2548). ทรราชของเสียงส่วนใหญ่ อันตรายต่อเสรีภาพในการพูด. สืบค้น 1 พฤศจิกายน 2567, จากhttps://mgronline.com/daily/detail/9480000087380

พุทธทาสภิกขุ. (2555). 16 นิทานกตัญญู 12 นิทานเรียนรู้พลัน: เล่านิทานธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ธรรมสภา.

ภัคจิรา มาตาภิทักษ์. (2565). จินตนาการใหม่ของเยาวชนไทย. สืบค้น 1 พฤศจิกายน 2567, จาก https://www.the101.world/kid-for-kids-future-of-new-generation/

สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส. (2547). บาลีไวกรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ 2. กรุงเทพฯ: มหามกุฎราชวิทยาลัย.

สมบัติ ธำรงธัญญวงศ์. (2557). ทัศนคติทางการเมืองของเยาวชนในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: เอส แอนด์ จี กราฟฟิค.

เอนก เหล่าธรรมทัศน์. (2557). สร้างการปกครองท้องถิ่นให้เป็นรากฐานของประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-02-20

รูปแบบการอ้างอิง

ขาวหมื่นไวย์ ส., & ปญฺญาวโร พ. (2025). เยาวชนยุคดิจิตอล : การเมืองไทยในปัจจุบัน. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 14(1), 278–290. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/283920