ประสิทธิภาพการบริหารจัดการน้ำในเขตพื้นที่โครงการส่งน้ำ และบำรุงรักษาพระพิมล จังหวัดนครปฐม

จิรัตติกาล สุขสิงห์

ผู้แต่ง

จิรัตติกาล สุขสิงห์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์

คำสำคัญ:

ประสิทธิภาพ, การบริหารจัดการน้ำ, โครงการส่งน้ำและบำรุงรักษา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาระดับปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการบริหารจัดการน้ำในเขตพื้นที่โครงการส่งน้ำและบำรุงรักษาพระพิมล จังหวัดนครปฐม 2. ศึกษาปัจจัยที่สามารถพยากรณ์การบริหารจัดการน้ำในเขตพื้นที่โครงการส่งน้ำและบำรุงรักษาพระพิมล จังหวัดนครปฐม และ 3. เสนอแนะแนวทางการปรับปรุงการบริหารจัดการน้ำในเขตพื้นที่โครงการส่งน้ำและบำรุงรักษาพระพิมล จังหวัดนครปฐม เป็นงานวิจัยแบบผสมผสาน งานวิจัยเชิงปริมาณ ทำการศึกษาบุคลากรที่ปฏิบัติงานภายในโครงการส่งน้ำและบำรุงรักษาพระพิมล จังหวัดนครปฐม จำนวน 93 คน คำนวณกลุ่มตัวอย่างด้วย โปรแกรม G*power ได้ขนาดของกลุ่มตัวอย่างทั้งสิ้น 48 ตัวอย่าง โดยทำการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ กำหนดค่าความคลาดเคลื่อนที่ .05 และงานวิจัยเชิงคุณภาพโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 17 คน

ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการบริหารจัดการน้ำในเขตพื้นที่โครงการ ส่งน้ำและบำรุงรักษาพระพิมล จังหวัดนครปฐม ด้านการมีส่วนร่วมของบุคลากร โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก 2. ปัจจัยที่สามารถพยากรณ์ประสิทธิภาพการบริหารจัดการน้ำในเขตพื้นที่โครงการส่งน้ำและบำรุงรักษาพระพิมล จังหวัดนครปฐม พบว่าปัจจัยทั้ง 2 ด้าน มีความสัมพันธ์ที่ส่งผลต่อการประเมินประสิทธิภาพการบริหารจัดการน้ำในเขตพื้นที่โครงการส่งน้ำและบำรุงรักษาพระพิมล จังหวัดนครปฐม โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณเป็น .801 และสามารถร่วมกันพยากรณ์การประเมินประสิทธิภาพการบริหารจัดการน้ำในเขตพื้นที่โครงการส่งน้ำและบำรุงรักษาพระพิมล จังหวัดนครปฐม ได้ร้อยละ 64.1 อย่างมีระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.00 วัตถุประสงค์ข้อที่ 3. ข้อเสนอแนะในการปรับปรุงประสิทธิภาพการบริหารจัดการน้ำในเขตพื้นที่โครงการส่งน้ำและบำรุงรักษาพระพิมล จังหวัดนครปฐม คือ การบริหารจัดการน้ำในพื้นที่โครงการส่งน้ำและบำรุงรักษาพระพิมลมีความจำเป็นต้องพัฒนาในหลายด้าน โดยเฉพาะการจัดการน้ำในช่วงวิกฤต การใช้เทคโนโลยีในการบริหารจัดการ และการพัฒนาบุคลากร รวมถึงการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น

เอกสารอ้างอิง

กฤษฎา แสนบัวคำ และสัญญา เคณาภูมิ. (2567). แนวยุทธศาสตร์การบริหารองค์กรบริหารงานวิจัยในศตวรรษที่ 21. วารสารสหศาสตร์การพัฒนาสังคม, 2(4), 45-68.

ชัยมงคล สุพรมอินทร์ และสุพิศ บุญลาภ. (2567). แหล่งที่มาและปัจจัยที่ส่งผลต่อการสร้างสรรค์นวัตกรรมภาครัฐขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการให้บริการประชาชน ในจังหวัดปทุมธานี. Journal of Arts Management, 8(3), 171-189.

ณัฐฉราลักษณ์รายา คณานุรักษ์ และคณะ. (2567). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีผลต่อสมรรถนะนักบริหารทรัพยากรมนุษย์ อุตสาหกรรมชิ้นส่วนยานยนต์ในประเทศไทย. วารสารการจัดการโซ่คุณค่าและกลยุทธ์ธุรกิจ, 3(3), 28-40.

ธัญรัศม์ จิรฐิติเกียรติ และณฐนนท ทวีสิน. (2567). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของแรงจูงใจในการทํางานที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของพนักงานในอุตสาหกรรมการผลิตน้ำดื่มประเทศไทย: กรณีศึกษาอิทธิพลคั่นกลางของตัวแปรความผูกพันต่อองค์การ. วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(2), 26-46.

พระมหาบัณฑิต ปณฺฑิตเมธี. (2567). หลักการบริหารทรัพยากรมนุษย์ให้สอดคล้องกับสถานการณ์ปัจจุบัน. วารสารปัญญาและคุณธรรม, 1(2), 28-45.

ภูมิวรินทร์ ชุณหะวงษ์วริศ. (2567). การบริหารองค์การที่มีอิทธิพลต่อการมีส่วนร่วมของบุคลากร ในองค์การบริหารส่วนจังหวัดปทุมธานี. Journal of Modern Learning Development, 9(7), 166-178.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี. สืบค้น 23 ตุลาคม 2566, จาก http://nscr.nesdc.go.th/ns/

สุพิชญา วงศ์วาสนา. (2567). ผลกระทบจาก COVID-19 ต่อสมรรถนะในการทำงานที่มีผลต่อระสิทธิภาพ ในการทำงานของพนักงานตรวจรับลงทะเบียนท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ. วารสารรัชภาคย์, 18(59), 562-578.

อัศนีย์ ก่อตระกูล. (2565). ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์กับการบริหารและจัดการทรัพยากรน้ำ. สืบค้น 15 ตุลาคม 2567, จาก https://web.ku.ac.th/nk40/gis_pro.htm

Ofori, A. D. & Mdee, A. (2021). Integrated Water Resource Management. In W. L. Filho, Encyclopedia of the UN Sustainable Development Goals (pp. 1–13). Cham: Springer.