THAI YOUTH AND APPROACHES TO DEVELOPING THEIR POTENTIAL TO BECOME DIGITAL CITIZENS IN THE NEW SOCIETY

Authors

  • Suphattharachai Sisabai Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Phrakhru Suthikittibandit (Kritsada Kittisobhano) Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Phrapalad Raphin Bhutthisaro Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Phrakhru Samutpariyatyaphon (Nopphaphon Kantasilo) Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Thai Youth, Potential Development, Digital Citizenship, New Normal Society

Abstract

Thai Youth and the Development of Digital Citizenship Potential in the New Normal Society aims to study the development methods for Thai youth to become digital citizens by synthesizing development approaches from concepts, theories, and related research. The results of the synthesis of the development of digital citizenship potential in the new normal society of Thai youth consist of 5 approaches: 1. Digital skills education and training; 2. Promoting knowledge about online safety; 3. Promoting the use of technology for creativity and innovation; 4. Promoting the responsible use of technology; and 5. Creating cooperation between various sectors.

References

กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2559). แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.

กาญจนา เดชสม และรุ่งชัชดาพร เวหะชาติ. (2564). การพัฒนาความเป็นพลเมืองดิจิทัลของนักเรียนในศตวรรษที่ 21. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 31(1), 151-163.

กุลชาติ พันธุวรกุล และเมษา นวลศรี. (2562). เด็กปฐมวัยกับการเป็นพลเมืองดิจิทัล: โอกาสหรือความเสี่ยง. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 47(2), 1-23.

ชูชิต ชายทวีป และคณะ. (2565). ทักษะความเป็นพลเมืองดิจิทัลของนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาเอกชน. Sisaket Rajabhat University Journal, 16(3), 147-160.

พรวิไล คารร์. (2567). วิกฤติสังคมไทย คนยุคใหม่ขาด ทักษะทุนชีวิต. สืบค้น 10 มีนาคม 2567, จาก https://shorturl.asia/vFSWi

พักตร์วิภา โพธิ์ศรี. (2562). บทบาทการศึกษาต่อการพัฒนาความเป็นพลเมืองดิจิทัล. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม, 14(1), 15-31.

วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง. (2561). คู่มือพลเมืองดิจิทัล. กรุงเทพฯ: ดิวันโอวัน เปอร์เซ็นต์.

วัชรี มนัสสนิท และคณะ. (2562). การวิเคราะห์องค์ประกอบการรู้เท่าทันสื่อของเยาวชนไทยกรณีศึกษา: เยาวชนในจังหวัดเชียงราย. Humanities, Social Sciences and arts, Silpakorn University, 12(6), 279-299.

สุวรรณี ไวท์ และคณะ. (2564). มนุษย์กับความเป็นพลเมืองดิจิทัล. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 7(2), 339-355.

สุภัทรชัย สีสะใบและคณะ. (2566). การพัฒนาศักยภาพเยาวชนไทยสู่ความเป็นพลเมืองดิจิทัลในสังคมวิถีใหม่ (รายงานการวิจัย). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

อพัชชา ช้างขวัญยืน และคณะ. (2564). การจัดการเรียนเชิงรุกเพื่อส่งเสริมความเป็นพลเมืองดิจิทัล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 23(3), 452-465.

อุทิศ บำรุงชีพ และคณะ. (2566). การพัฒนาความเป็นพลเมืองดิจิทัลของผู้สูงอายุผ่านนวัตกรรมชุมชนแห่งการเรียนรู้ภูมิปัญญาอาหารสุขภาพ. วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 18(2), 79-94.

อุไรวรรณ ศรีไชยเลิศ. (2566). การพัฒนาระบบประเมินความฉลาดทางดิจิทัลแบบออนไลน์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น กรณีศึกษาพื้นที่อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม. Journal of Information and Learning, 34(2), 64-76.

DQ institute. (2020). Digital Citizenship. Retrieved November 23, 2020, from https://www.dqinstitute.org/dq-framework

Downloads

Published

2024-11-01

How to Cite

Sisabai, S., (Kritsada Kittisobhano), P. S., Bhutthisaro, P. R., & (Nopphaphon Kantasilo), P. S. (2024). THAI YOUTH AND APPROACHES TO DEVELOPING THEIR POTENTIAL TO BECOME DIGITAL CITIZENS IN THE NEW SOCIETY . Journal of MCU Social Science Review, 13(6), 451–464. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/281127