พุทธศิลปกรรมบำบัด : เครื่องสักการะล้านนาบูชาพระบรมธาตุดอยสุเทพ ชุมชนบ้านดอยสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

ผู้แต่ง

  • พระครูธรรมธรชัยวิชิต ชยาภินนฺโท มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระมหาจักรพันธ์ สุรเตโช มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • เทพประวิณ จันทร์แรง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พัลลภ หารุคำจา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

พุทธศิลปกรรมบำบัด, หลักการดำเนินชีวิต, เครื่องสักการะล้านนา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาบริบทชุมชน วัด และทุนวัฒนธรรมที่ปรากฏในชุมชนดอยสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ 2. ศึกษาวิเคราะห์งานพุทธศิลปกรรมในชุมชนดอยสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ 3. การสร้างงานเครื่องสักการะล้านนาผ่านพุทธศิลปกรรมบำบัด ชุมชนบ้านดอยสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพประกอบกับการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 12 รูปหรือคน คัดเลือกจาก
ผู้ที่อาศัยอยู่ในชุมชน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา

ผลการวิจัยพบว่า 1. บริบทชุมชน วัด พุทธศิลปกรรม และทุนวัฒนธรรมที่ปรากฏในชุมชนดอยสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ พื้นที่ศึกษาวิจัย คือ หมู่ที่ 9 บ้านดอยสุเทพ เป็นชุมชนดอยสุเทพพลาซ่า ตามประวัติเชื่อกันว่าชื่อดอยสุเทพได้รับแรงจูงใจจากฤๅษีวาสุเทพ นามว่า สุเทวะ ซึ่งตรงกับคำว่าสุเทพอันเป็นที่มาของชื่อดอยสูงแห่งนี้ ปัจจุบันเป็นชุมชนที่มีการพัฒนาการสร้างงานศิลปะที่เรียกว่าเครื่องสักการะบูชาพระบรมธาตุดอยสุเทพ 2. วิเคราะห์งานพุทธศิลปกรรมในชุมชนดอยสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ เครื่องสักการะเป็นสิ่งสำคัญในศาสนพิธีและเป็นของสูงประกอบพิธีกรรมทางพระพุทธศาสนา มีนัยความหมายเชิงคุณธรรม สอดแทรกหลักจริยธรรม และต้องประดิษฐ์อย่างประณีตบรรจง เครื่องสักการะพระบรมธาตุสุเทพของล้านนาเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย ได้แก่ ต้นดอก 3. การสร้างงานเครื่องสักการะล้านนาผ่านพุทธศิลปกรรมบำบัด ชุมชนบ้านดอยสุเทพ ประกอบด้วย 1. กระบวนการคิดสร้างสรรค์เป็นการจัดการท่าทาง การจัดวางอุปกรณ์ และเลือกสรรวัสดุต่าง ๆ ที่เหมาะสมและประณีต 2. การออกแบบเป็นความสามารถทางฝีมือสร้างสรรค์ และอารมณ์ของมนุษย์ 3. การวางลวดลายเป็นการทำลวดลายที่ง่ายและสวยงามแบบท้องถิ่นล้านนา 4. การขึ้นรูปเป็นการจัดวางชิ้นส่วนแต่ละชิ้นตามลายที่ประดิษฐ์ขึ้น 5. การตกแต่งเป็นการเลือกใช้ดอกไม้ที่หาได้ง่ายในจากท้องถิ่นและออกดอกตามฤดูกาล

เอกสารอ้างอิง

ชัปนะ ปิ่นเงิน. (2552). จักกวาฬทีปนี : ต้นแบบทางความคิดพุทธลักษณ์ล้านนา. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ฐิติพร สะสม. (2561). ศึกษาวิเคราะห์เครื่องสักการะเพื่อเป็นพุทธบูชาของล้านนา จังหวัดน่าน (รายงานการวิจัย). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ธรรญชนก คําแก้ว (2555) . การวิเคราะห์ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่มีต่อแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ประเภทโบราณสถาน : กรณีศึกษา พระอารามหลวงในเขตอําเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ (รายงานการวิจัย). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

บุญชู โรจนเสถียร. (2548). ตำนานสถาปัตยกรรมไทย 2. กรุงเทพฯ: บริษัทโรงพิมพ์ กรุงเทพ (1984) จำกัด.

ปัญญา เทพสิงห์. (2548). ศิลปะเอเชีย. กรุงเทพฯ: บริษัทแอคทีฟ พริ้นท์ จำกัด.

พระครูธีรสุตพจน์ (สง่า ธีรสํวโร) และพัลลภ หารุคำจา. (2560). การศึกษาองค์ประกอบพุทธสถาปัตยกรรมและภูมิทัศน์วัฒนธรรมของวัดในอำเภอเมืองเชียงใหม่ (รายงานการวิจัย). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูภัทรจิตตาภรณ์ (ประสิทธิ์ ภทฺรจิตฺโต) และคณะ (2561). การศึกษาเครื่องสักการะหรือเครื่องประกอบพิธีทางพระพุทธศาสนา ในภาคตะวันออกเฉียงใต้ (รายงานการวิจัย). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูสิริบรมธาตุพิทักษ์ (อาทิตย์ อธิปญฺโ). และคณะ (2565). การพัฒนาพิพิธภัณฑ์ชุมชนเพื่อการเรียนรู้งานสร้างสรรค์ทางศิลปะ (รายงานการวิจัย). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ฉบับประมวลศัพท์ (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ศักดิ์ชัย เกียรตินาคินทร์. (2542). ความสัมพันธ์ระหว่างคุณค่าศิลปกรรมกับการสร้างทัศนคติต่อตนเองและความผูกพันกับชุมชน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.

สงวน รอดสุข. (2533). พุทธศิลป์สุโขทัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

สรัสวดี อ๋องสกุล. (2529). ประวัติศาสตร์ล้านนา. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สายอักษร รักคง. (2564). จิตวิญญาณแห่งความเป็นไทยผ่านภาพลักษณ์ทางศิลปะบำบัดจิต (วิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต สาขาวิชาทัศนศิลป์). นครปฐม: สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์.

สุชัย สิริรวีกูล และคณะ. (2566). พุทธศิลปกรรมบำบัด : สร้างสรรค์ลวดลายพุทธศิลปกรรมล้านนาสู่ชุมชนวัดสามขา ตำบลหัวเสือ อำเภอแม่ทะ จังหวัดลำปาง. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 12(3), 79-98.

อุดม เชยกีวงศ์. (2550). พระเจ้ามังรายมหาราช (พญามังรายมหาราช). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ภูมิปัญญา.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-09-01

รูปแบบการอ้างอิง

ชยาภินนฺโท พ., สุรเตโช พ., จันทร์แรง เ., & หารุคำจา พ. (2024). พุทธศิลปกรรมบำบัด : เครื่องสักการะล้านนาบูชาพระบรมธาตุดอยสุเทพ ชุมชนบ้านดอยสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 13(5), 15–30. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/272611