มาตรการทางกฎหมายในการป้องกันการฟอกเงินผ่านนิติบุคคล

ผู้แต่ง

  • ณัฐนันณ์ สุวรรณมณี มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น
  • รัฐชฎา ฤาแรง‬ มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น

คำสำคัญ:

การฟอกเงิน, นิติบุคคล, มาตรการทางกฎหมาย, การป้องกัน

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาแนวคิดทฤษฎีเกี่ยวกับการฟอกเงินผ่านนิติบุคคลของประเทศไทย ของต่างประเทศ แนวคำพิพากษาศาล และผลงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง 2. ศึกษาปัญหาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายเกี่ยวกับการฟอกเงินผ่านนิติบุคคลของประเทศไทย 3. ศึกษาวิเคราะห์เปรียบเทียบมาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการฟอกเงินผ่านนิติบุคคลของต่างประเทศกับของประเทศไทย และ 4. เสนอแนะมาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการฟอกเงินผ่านนิติบุคคลของต่างประเทศที่มีความเหมาะสม มาปรับใช้กับกฎหมายไทยได้อย่างมีประสิทธิภาพ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพซึ่งเป็นการศึกษาวิจัยเอกสาร ตัวบทกฎหมาย ตำราทางวิชาการ งานวิจัย สื่ออิเล็กทรอนิกส์ของไทยและของต่างประเทศ มีการจัดทำสนทนากลุ่ม ประกอบการสัมภาษณ์เชิงลึกกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด 5 สายงาน คือ นิติกรชำนาญการสำนักงานป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน ผู้อำนวยการกองคดียาเสพติด (DSI) ผู้อำนวยการส่วนกลั่นกรองและประสานการตรวจสอบ (ป.ป.ง) กลุ่มสำนักงานตำรวจแห่งชาติและผู้จัดการฝ่ายกฎหมาย บริษัท จำกัด (มหาชน)

ผลการวิจัยพบว่า 1. การฟอกเงินผ่านนิติบุคคล คือ การควบคุมการจัดตั้งนิติบุคคลที่สะดวกรวดเร็วและไม่รัดกุมในเรื่องของการตรวจสอบผู้รับประโยชน์ที่แท้จริง การออกใบหุ้นชนิดไม่ระบุชื่อที่ขัดกับข้อแนะนำของ FATF 2. นิติบุคคลที่มีลักษณะการถือหุ้นแทนคนต่างด้าว ไม่เป็นความผิดมูลฐานฟอกเงินจึงไม่สามารถดำเนินคดีฐานฟอกเงินได้ 3. ประเทศที่ผู้วิจัยนำมาศึกษาคือ ประเทศสหรัฐอเมริกาประเทศแคนาดา เครือรัฐออสเตรเลีย เขตปกครองพิเศษฮ่องกงสมาพันธรัฐสวิสและกฎหมายของกฎหมายของราชอาณาจักรไทยได้กำหนดความผิดเกี่ยวกับการฟอกเงินเป็นความผิดทางอาญาแล้วทั้งสิ้น 4. การฟอกเงินเป็นความผิดทางอาญาและต้องกำหนดให้ความผิดร้ายแรงทุกประเภทเป็นความผิดฐานฟอกเงิน โดยมีเจตนาเพื่อกำหนดความผิดมูลฐานให้ครอบคลุมขอบเขตกว้างขวางที่สุด

References

ขจีรัตน์ อัครจิตสกุล. (2551). กฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน ศึกษากรณีการรายงานธุรกรรมขององค์กรที่มีความเสี่ยงต่อการกระทำความผิดฐานฟอกเงิน (วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชัยนันท์ แสงปุตตะ. (2541). กฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน : ศึกษาเฉพาะกรณีความผิดมูลฐาน (วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ไพฑูรย์ ประเสริฐไกล. (2561). การศึกษาการฟอกเงินกับตัวแปรทางเศรษฐกิจระดับมหภาค. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ.

วีระชาติ ศรีบุญมา. (2555). การดำเนินคดีทุจริตสถาบันการเงินและการติดตามทรัพย์สินคืนในภาวะวิกฤตสถาบันการเงินไทยปี 2540 (วิกฤตต้มยำกุ้ง). กรุงเทพฯ: กระทรวงต่างประเทศ.

ศิรสา ไชยหมาน และคณะ. (2565). สภาพปัญหาการกำหนดความผิดมูลฐานตามกฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน. กรุงเทพฯ: กองกฎหมายกระบวนการยุติธรรม.

สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (ทีดีอาร์ไอ). (2564). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่องแนวโน้มการฟอกเงินในประเทศไทย : ศึกษาเฉพาะกรณีการฟอกเงินผ่านนิติบุคคลและธุรกิจบังหน้า ทนายความและนักบัญชี บริษัทนําเที่ยว ทรัสต์ต่างประเทศที่ดำเนินการในประเทศไทยการเล่นแชร์ที่มีการฉ้อโกงและการฟอกเงินผ่านองค์กรไม่แสวงหากําไร. สืบค้น 7 มีนาคม 2565, จาก https://shorturl.asia/8McXN

สำนักงานป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน (ปปง.). (2563). ระเบียบวิธีเพื่อการประเมินการปฏิบัติตามข้อแนะนำของ FATF และการประเมินประสิทธิผลของระบบ AML/CFT. กรุงเทพฯ: สำนักงานป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน.

สุรพล ไตรเวทย์. (2542). คำอธิบายกฎหมายฟอกเงิน (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-11-01

How to Cite

สุวรรณมณี ณ., & ฤาแรง‬ ร. (2024). มาตรการทางกฎหมายในการป้องกันการฟอกเงินผ่านนิติบุคคล. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 13(6), 143–158. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/271462