การประเมินขีดความสามารถในการรองรับนักท่องเที่ยวของจังหวัดพัทลุง สู่แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรองอย่างยั่งยืน
คำสำคัญ:
ขีดความสามารถ, การส่งเสริมการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน, การท่องเที่ยวเมืองรองบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ประเมินขีดความสามารถเมืองรองในการรองรับนักท่องเที่ยวของจังหวัดพัทลุง 2. วิเคราะห์ศักยภาพการท่องเที่ยวเมืองรองของจังหวัดพัทลุง และ 3. เสนอแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองรองของจังหวัดพัทลุงอย่างยั่งยืน เป็นการวิจัยแบบผสมผสานวิธี โดยการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แบบประเมินขีดความสามารถในการรองรับนักท่องเที่ยว เก็บรวบรวมข้อมูลจากนักท่องเที่ยว จำนวน 400 ชุด วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพใช้การสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ หน่วยงานภาครัฐ ภาคเอกชน ประชาชน และนักท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับการจัดการการท่องเที่ยวจังหวัดพัทลุง จำนวน 40 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1. จังหวัดพัทลุงมีความสามารถในการรองรับนักท่องเที่ยว ชุมชนมีเอกลักษณ์พิเศษ มีการส่งเสริมวัฒนธรรมและอาชีพ ชุมชนใกล้เคียงแหล่งท่องเที่ยวได้รับประโยชน์จากการสร้างงาน มีการต้อนรับด้วยความเป็นมิตร รวมถึงการสืบสานภูมิปัญญาท้องถิ่นที่มีความคุ้มค่าในการเที่ยวชม 2. พัทลุงมีศักยภาพในการดึงดูดนักท่องเที่ยวให้เดินทางเข้ามาในจังหวัด แต่ยังต้องการการฟื้นฟูและพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวให้อยู่ในสภาพที่พร้อมในการรองรับนักท่องเที่ยวทุกฤดูกาล และ 3. พัทลุงควรมีการผลักดันและสนับสนุนให้จัดทำแผนพัฒนาการท่องเที่ยว จัดทำปฏิทินทางการท่องเที่ยวของจังหวัด และพัฒนาระบบโลจิสติกส์การท่องเที่ยวภายในจังหวัด เป็นต้น
เอกสารอ้างอิง
กรวรรณ สังขกร และคณะ. (2555). การประเมินศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยวแบบ Slow Tourism ในภาคเหนือตอนบนที่เหมาะสมกับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). รายงานประจำปี 2561 กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. สืบค้น 5 พฤษภาคม 2562, จาก https://shorturl.asia/fDEKO
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2556). การวิเคราะห์สถิติ : สถิติสำหรับการบริหารและวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 14). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2561). รู้จัก 55 จังหวัดน่าไปในเมืองรอง เตรียมตัวเที่ยวในโครงการยิ่งเที่ยว ยิ่งเท่ ช่วยเปย์ เมืองรอง. สืบค้น 5 พฤษภาคม 2562, จาก https://www.posttoday.com/lifestyle/587425
โกวิทย์ เหมือนสังข์. (2557). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวแบบมีส่วนร่วมกรณีศึกษา: อุทยานนกน้ำทะเลน้อย จังหวัดพัทลุง (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ). สงขลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.
นิตยา งามยิ่งยง และละเอียด ศิลาน้อย. (2560). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนชุมชนบริเวณริมฝั่งคลองดำเนินสะดวกในจังหวัดสมุทรสาครและจังหวัดราชบุรี. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 11(1), 149–166.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิชาการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
ประชาชาติธุรกิจออนไลน์. (2563). ท่องเที่ยวพัทลุงโต 4 ปีซ้อน โรงแรม – รีสอร์ต โหมอีเวนต์. สืบค้น 7 พฤษภาคม 2562, จาก https://shorturl.asia/EYLVf
ประเสริฐ ใจสม และคณะ. (2563). บุพปัจจัยของความยั่งยืนของการท่องเที่ยวเมืองรอง. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 8(1), 133–144.
ปัญญา ธีระวิทยเลิศ. (2545). การวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
ยุทธศักดิ์ สุภสร. (2562). ทิศทางการท่องเที่ยวไทยในปี 2562. สืบค้น 7 พฤษภาคม 2562, จาก https://www.tatreviewmagazine.com
ศิริชัย พงษ์วิชัย. (2558). การวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วยคอมพิวเตอร์ : เน้นสำหรับงานวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 25). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เอกชัย บุญยาทิษฐาน. (2553). คู่มือวิเคราะห์ SWOT อย่างมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ภาพหรือตารางหรือเนื้อหาอื่นๆ ของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้งแสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์ หากไม่เป็นไปตามข้อกำหนดเบื้องต้น ทางวารสารจะถอดบทความของท่านออกโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งสิ้น

