COOPERATIVE LEARNING MANAGEMENT THROUGH RICE SEED PRODUCTION MANAGEMENT FOR SELF-RELIANCE OF COLLABORATIVE FARMING IN NAKHON RATCHASIMA AREA

Authors

  • Yuttakorn Ritthaisong Nakhon Ratchasima Rajabhat University
  • Ekarat Ekasart Nakhon Ratchasima Rajabhat University
  • Isari Detchtanon Nakhon Ratchasima Rajabhat University

Keywords:

Rice Seeds, Supply Chain, Collaborative Farming

Abstract

This research article has the objectives of 1. studying the rice seed supply chain, 2. creating knowledge on rice seed production management, 3. creating a strategy for managing the rice seed production process, and 4. creating a rice seed distribution network. Good quality It is action research. Participation form this time The target group is farmers who are members of large rice fields in Sung Noen District. Chaloem Phrakiat and Phimai, Nakhon Ratchasima Province Data collection was classified according to the objectives of the research:
1) questionnaires, 2) interviews, evaluations and tests, 3) interviews, 4) recordings. In terms of data analysis, statistical and content analysis were used.

The findings showed that there were three main parts of supply chain, upstream midstream and downstream. Those entities in the upstream part were farmers who cultivated rice seed. The midstream part consisted of those who played role as rice seed providers. The downstream part consisted of rice seed buyers. To create knowledge from the study, the good quality rice seed production manual and collaborative farming case study were made. TOWS Matrix was taken to developed rice seed production management strategies. The findings suggested the three important forms of strategy, Strength-Opportunity (SO), Weakness-Opportunity (WO) and Strength-Threat (ST) strategy. In addition, the beginning of informal rice seed network among collaborative farming groups in Nakhon Ratchasima Province was also founded in this study.

References

กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2563). คู่มือโครงการยกระดับแปลงใหญ่ด้วนเกษตรสมัยใหม่และเชื่อมโยงตลาด. กรุงเทพฯ: กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.

จิตติพัฒน์ จำเริญเจือ และวิภาวี กฤษณะภูติ. (2556). แนวทางการพัฒนาการจัดการศูนย์ส่งเสริมและผลิตเมล็ดพันธุ์ข้าวชุมชนในจังหวัดกาฬสินธุ์สู่ความยั่งยืน. วารสารบัณฑิตศึกษามนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 2(2), 129-150.

ณัฐพัชร์ ศรีทรัพย์. (2551). การดำเนินงานของศูนย์ส่งเสริมและผลิตพันธุ์ข้าวชุมชนในอำเภอคง จังหวัดนครราชสีมา. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการเกษตร.

ปิยะนันท์ ทรงสุนทรวัฒน์. (2564). รูปแบบการบริหารเครือข่ายเกษตรกรนาแปลงใหญ่ในการเพิ่มมูลค่าข้าวอย่างยั่งยืน. วารสารชุมชนวิจัย, 15(2), 94-103.

สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2564). สถานการณ์สินค้าเกษตรที่สำคัญและแนวโน้มปี 2565. กรุงเทพฯ: กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.

อารมณ์ แก้วศรีสุข และพีรสิทธิ์ คำนวณศิลป์. (2555). การจัดการความรู้เรื่องการผลิตเมล็ดพันธุ์ ข้าวของศูนย์ข้าวชุมชนตำบลดงใหญ่. วารสารการบริหารท้องถิ่น, 5(1), 13-24.

Robert, K. & David, N. (1996). The Balanced Scorecard: Measures that Drive Performance. Massachusetts: Harvard Business School Press.

Sweeney, E. (2011). Supply Chain Integration: Challenges and Solutions. Birmingham: IGI Global.

Verma, R. & Boyer, K. (2010). Operations and Supply Chain Management: World Class Theory and Practice. Ohio: Southwestern Cengage Learning.

Weihrich, H. (1982). The TOWS matrix—A tool for Situational Analysis. Long Range Planning, 15(2), 54-66.

Downloads

Published

2024-03-01

How to Cite

Ritthaisong, Y., Ekasart, E., & Detchtanon, I. (2024). COOPERATIVE LEARNING MANAGEMENT THROUGH RICE SEED PRODUCTION MANAGEMENT FOR SELF-RELIANCE OF COLLABORATIVE FARMING IN NAKHON RATCHASIMA AREA. Journal of MCU Social Science Review, 13(2), 231–245. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/266708