สัญชาตญาณแห่งการยอมรับในพระเป็นเจ้า และจริยศาสตร์เชิงกรณียธรรม: กระบวนการปลูกฝังธรรมชาติความเป็นมนุษย์

บทคัดย่อ

บทความนี้พิจารณาองค์ประกอบพื้นฐานแห่งความเป็นมนุษย์ที่ใช้สำหรับกระบวนการปลูกฝังธรรมชาติความเป็นมนุษย์ โดยสัญชาตญาณการเชื่อในพระเป็นเจ้าเป็นหนึ่งในคุณลักษณะสำคัญแห่งความเป็นมนุษย์ที่มีมาแต่กำเนิด เช่นเดียวกับการที่มนุษย์ให้การยอมรับการมีอยู่ของสามัญสำนึกอื่นๆ เช่น ความเป็นเหตุเป็นผล และข้อเท็จจริงอื่นๆ ที่เป็นสากล ผ่านวิธีการคิดเชิงสัญชาตญาณ ในทางกลับกันกระบวนการปลูกฝังธรรมชาติความเป็นมนุษย์ที่เน้นการคิดเชิงวิเคราะห์ มีความเชื่อมโยงกับการเป็นมูลเหตุสำคัญในการลดสถานะพระเป็นเจ้าลงให้อยู่ในสภาพ “พระเป็นเจ้าแห่งช่องว่าง” และนั่นจึงหมายถึงความจำเป็นต้องปฏิเสธบรรทัดฐานทางศีลธรรมแบบปรวิสัย และยอมรับบรรทัดฐานทางศีลธรรมประเภทอันตวิทยาแทน กล่าวคือ เป็นการปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ทางศีลธรรมแบบจริยศาสตร์เชิงกรณียธรรมให้เป็นการตัดสินความถูกต้องของการกระทำที่ขึ้นอยู่กับผลของการกระทำ โดยไม่จำเป็นต้องคํานึงถึงกฎเกณฑ์และจารีตทางศีลธรรมที่มีอยู่เดิม ในแง่นี้ จึงถือได้ว่า เป็นกระบวนการปลูกฝังธรรมชาติความเป็นมนุษย์ที่ขัดแย้งกับสัญชาตญาณความเป็นมนุษย์