APPROACHES TO APPLYING “THE PRINCIPLE OF THE DISCOURSE OF FOUR FOUNDATIONS OF MINDFULNESS” TO ACCESSING EMOTIONS OF THE CHARACTERS FOR ACTING

Authors

  • Chewarat Kasiban Chulalongkorn University
  • Bhanbhassa Dhubthien Chulalongkorn University

Keywords:

Actor, The Emotional State of The Characters, The Four Foundations of Mindfulness

Abstract

Actors have to use their bodies, minds, emotions and feelings as tools for their work. Although there are many international acting techniques, but actors must find ways to use appropriate acting techniques to approach, persist, and leave the characters emotions and emotional states when the show ends. Because some characters have experiences different from their actors, such as being violent, aggressive, or mentally prone to psychiatric disorders. Actors need to find techniques to approach, persist, and leave the charactersemotions and emotional states safely for their own physical and mental health. This article therefore presents the idea how to apply the four foundations of mindfulness which is the core of Buddhism as a technique to approach, persist, and leave the character emotions and emotional states with the scope of the practice period of 1 month by practicing mindfulness in four foundations, together with body, feeling, mind and Dharma. Practicing mindfulness according to the Four Foundations of Mindfulness is the basis for preparing actors physically and mentally to understand the reality that we are actors who have been known and understood the feelings of the characters with conscious determination while performing and at the end of the show. We were conscious and able to leave of the emotional states.

References

ณัฐพงศ์ รัตนเมธานนท์. (2562). การศึกษากลวิธีแก้ปัญหาการหมกมุ่นอยู่กับตัวเองขณะแสดงผ่านการฝึกฝนตามหลักการแสดงของ แซนฟอร์ด ไมส์เนอร์ : กรณีศึกษา ตัวละครลีโอ จากบทละครเรื่อง สีพันไมล์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ดังตฤณ. (2555). มหาสติปัฏฐานสูตร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ฮาวฟาร์.

ตรีดาว อภัยวงศ์. (2551). การแสดง. ใน นพมาส แววหงส์, ปริทัศน์ศิลปะการละคร. (น. 87-104). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นฤมล กระจ่างโฉม. (2563). ภาพลักษณ์และบทบาทของตัวละครเอกหญิงในนวนิยายของกฤษณา อโศกสิน ที่นำเสนอเป็นละครโทรทัศน์ในปี พ.ศ. 2560-2561 (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

พระโสภณมหาเภระ (มหาสีสยาดอ). (2555). มหาสติปัฏฐานสูตร ทางสู่พระนิพพาน. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด ประยูรสาส์นไทย การพิมพ์.

เพียงดาว จริยพันธุ์. (2561). การพัฒนาทักษะการแสดงนการแสดงเดี่ยวเรื่อง เดอะ ไซริงกา ทรี ตามหลักการแสดงของ ม.ล.พันธุ์เทวนพ เทวกุล. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

มณีบุษย์ษบัน ศิริอรรถ. (2565). การจัดกิจกรรมเสริมสร้างสติผู้ปฏิบัติธรรมสำหรับคฤหัสถ์ในสำนักปฏิบัติธรรมจังหวัดกาญจนบุรียุคฐานวิถีชีวิตใหม่ (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ศูนย์ปฏิบัติธรรมโมลี. (2557). หลักสูตร และแนวทางปฏิบัติ. สืบค้น 8 กุมภาพันธ์ 2565, จาก https://shorturl.asia/EfJmV

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปริณายก. (2555). แนวปฏิบัติในสติปัฏฐาน. นครปฐม: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.

สยาดอภัททันตวิโรจน. (2558). วิธีเจริญมหาสติปัฏฐาน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ดีเอ็มจี.

Downloads

Published

2024-03-01

How to Cite

Kasiban, C., & Dhubthien, B. (2024). APPROACHES TO APPLYING “THE PRINCIPLE OF THE DISCOURSE OF FOUR FOUNDATIONS OF MINDFULNESS” TO ACCESSING EMOTIONS OF THE CHARACTERS FOR ACTING. Journal of MCU Social Science Review, 13(2), 443–459. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/260726