ENHANCING SPEAKING COMPETENCY FOR PRE-SERVICE TEACHERS

Authors

  • Kaneya Oonnang Chiang Mai University
  • Natad Assapaporn Chiang Mai University
  • Sunee Nguenyuang Chiang Mai University
  • Somkiart Intasingh Chiang Mai University

Keywords:

Competency, Speaking, Pre-Service Teachers

Abstract

Speaking competence is an important competency of pre-service teachers. Teacher production institutions need to design and operate a variety of learning processes to enhance pre-service teachers for developing effective speaking competence to meet the teacher professional standards of the Teachers Council of Thailand. This article aimed to present guidelines for enhancing speaking competency for pre-service teachers that can be developed in 5 ways, namely 1) course design and development in the teaching profession curriculum, 2) research and development of instructional process to promote speaking competence, 3) development and provision of teacherness enrichment activities to enhance speaking competence, 4) development of learning measurements and assessments linked to speaking competence, and 5) selection of media and learning resources that promote speaking competence in a teacher-professional context.

References

กมลฉัตร กล่อมอิ่ม. (2562). วิธีวิทยาการจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะ. พิษณุโลก: รัตนสุวรรณการพิมพ์ 3.

จุฑารัตน์ คชรัตน์ และคณะ. (2561). สมรรถนะความเป็นครูมืออาชีพของนักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิตวิชาชีพครู มหาวิทยาลัยหาดใหญ่. สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

คะเณยะ อ่อนนาง และคณะ. (2564). การประเมินความต้องการจำเป็นในการจัดการเรียนรู้ที่ส่งเสริมสมรรถนะด้านการพูดสำหรับนักศึกษาวิชาชีพครูในยุคดิจิทัล. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. (2563). หลักสูตรระดับปริญญาตรี. สืบค้นเมื่อ 13 มกราคม 2565, จาก https://www.edu.cmu.ac.th/page/bachelor-degree

คุรุสภา. (2562). การทดสอบและประเมินสมรรถนะทางวิชาชีพครู ด้านความรู้และประสบการณ์วิชาชีพตามมาตรฐานวิชาชีพครู. สืบค้น 21 กรกฎาคม 2564, จาก https://www.ksp.or.th/ksp2018/2021/07/32234/

ฐิติมา ญาณะวงษา และคณะ. (2564). หลักสูตรที่เน้นผลลัพธ์: แนวทางใหม่สำหรับหลักสูตรอุดมศึกษา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 15(2), 279-291.

พิชญ์สินี ชมภูคำ. (2562). รูปแบบการประเมินสมรรถนะนักศึกษาครูในศตวรรษที่ 21. วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 14(1), 105-121.

พิณสุดา สิริธรังศรี. (2560). ความรู้ ความคิด ทักษะ และคุณธรรมของครู. ใน ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และนักรบ หมี้แสน (บรรณาธิการ). ความเป็นครูและการพัฒนาครูมืออาชีพ. (น. 15-28). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2560). ครุศึกษา : สาขาวิชาสร้างครูและสร้างคน. ใน ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และนักรบ หมี้แสน (บรรณาธิการ). ครุศึกษาและการพัฒนาวิชาชีพครู. (น. 1-30). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

_____. (2561). หลักคิดการจัดการหลักสูตรและการสอน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่ง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชนาธิป พรกุล. (2561). กระบวนการสร้างความรู้ของครู : กรณีการสอนบูรณาการ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เพชรสุดา ภูมิพันธ์. (2560). หลักสูตรศึกษาศาสตร์/ครุศาสตร์ จะไปในทิศทางใด. ใน ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และนักรบ หมี้แสน (บรรณาธิการ). ครุศึกษาและการพัฒนาวิชาชีพครู. (น. 31- 48). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สินธะวา คามดิษฐ์. (2560). มาตรฐานสถาบันครุศึกษา. ใน ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และนักรบหมี้แสน (บรรณาธิการ). ครุศึกษาและการพัฒนาวิชาชีพครู. (น. 133-162). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ราชกิจจานุเบกษา. (2562). ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง มาตรฐานคุณวุฒิระดับปริญญาตรี สาขาครุศาสตร์และสาขาศึกษาศาสตร์ (หลักสูตรสี่ปี) พ.ศ. 2562. สืบค้น 11 มกราคม 2563, จาก http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF

รุ่งฤดี แผลงศร. (2560). ศาสตร์การสอนภาษาไทยในฐานะภาษาต่างประเทศ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะผู้เรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.

สำราญ กำจัดภัย. (2562). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะนักศึกษาวิชาชีพครูในการเตรียมฝึกปฏิบัติการสอนโดยใช้การเสริมสร้างพลังและการจัดการเรียนรู้เชิงรุก : กรณีศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 14(1), 151-161.

สิทธิพล อาจอินทร์. (2562). ศาสตร์และศิลป์การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 (พิมพ์ครั้งที่ 2). ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอยแก่น.

Al-Odwan, Y. (2016). Effectiveness of Active Learning Strategy in Improving the Acoustic Awareness Skills and Understanding What is Heard by the Basic Stage Students in Jordan. Educational Research and Reviews, 11(20), 1896-1905.

Aubrey, K., & Riley, A. (2016). Understanding and Using Educational Theories. London: SAGE Publications Ltd.

Fuentes, E. M. & Martínez, J. J. R. (2018). Design of a Checklist for Evaluating Language Learning Websites. Porta Linguarum, 30(6), 23-41.

Kellogg, S. (2018). Competency Based Education: Best Practices and Implementation Strategies for Institutions of Higher Education (Dissertation of Doctorate in Education). Canada, Montreal: Concordia University.

Levine, E. & Patrick, S. (2019). What is Competency-Based Education? An Updated Definition. Vienna, VA: Aurora Institute.

Morreale, S., et al. (2007). The Competent Speaker Speech Evaluation Form. Washington, D.C.: National Communication Association.

Ornstein, A. C., & Hunkins, F. P. (2018). Curriculum Foundations, Principles, and Issues (7th ed.). New Jersey: Englewood Cliffs.

Downloads

Published

2024-02-01

How to Cite

Oonnang, K., Assapaporn, N., Nguenyuang, S., & Intasingh, S. (2024). ENHANCING SPEAKING COMPETENCY FOR PRE-SERVICE TEACHERS. Journal of MCU Social Science Review, 13(1), 393–402. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/260102