HUMAN RESOURCES MANAGEMENT FOR ENHANCING ORGANIZATION COMMITMENT OF SECURITIES BUSINESS

Authors

  • Weerapat Sapakarn Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Human Resources Management, Organization Commitment, Securities Business

Abstract

Objectives of this research were to study the general context of human resources management for enhancing organization commitment of securities business, the factors affecting and propose human resources management for enhancing organization commitment of securities business. Methodology was mixed methods.

The findings were as follows: 1. The general context of human resources management in overall was at a high level, 2. The factors of general context of human resources management, human resources management and Sanghahavattu 4 affected the human resources management for enhancing organization commitment of securities business at the statistically significant level of 0.01, the general context of human resources management could together explain the variations up to 67.7%, human resources management 69.8% and Sanghahavattu 4 at 73.3% and 3. Human resources management for enhancing organization commitment of securities business was as follows: 3.1 Mind commitment included personnel loved and cherished the organization, personnel had a relationship with the organization and personnel were happy to be a member of the organization, 3.2 Remaining commitment included personnel remaining was stable, employees did not resigned and personnel were willing to create benefit for the organization and 3.3 norm commitment included personnel loved  honor and dignity of themselves and organization, personnel strictly adhere to corporate ethics and personnel were together to conserve a good image of the organization.

References

กมลาศ ภูวชนาธิพงศ์. (2562). การเสริมสร้างจิตสำนึกด้านคุณธรรมตามหลักพุทธจิตวิทยาสำหรับเยาวชน. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 15(ฉบับเพิ่มเติม), 75-88.

ฒนสรณ์ เกียรติฐิติคุณ. (2557). รูปแบบการบูรณาการหลักพุทธธรรมในการพัฒนาประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่เทศกิจ กรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ดลนพร วราโพธิ์. 2560. การจัดการทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยสงฆ์เพื่อรองรับการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ธงชัย สันติวงษ์. (2554). พฤติกรรมบุคคลในองค์การ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: เจริญพัฒน์.

ธิติวุฒิ หมั่นมี. (2556). การสร้างความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ธีรชัย ชุติมันต์. (2559). รูปแบบการจัดการชุมชนตามแนววิถีพุทธที่มีผลต่อการพัฒนาท้องถิ่นขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

นพ ศรีบุญนาค. (2546). ศาสตร์การจัดการ. กรุงเทพฯ: สูตรไพศาล.

ปชาบดี แย้มสุนทร. (2557). กลยุทธ์การส่งเสริมความผูกพันต่อองค์กรตามหลักสังคหธรรมของแรงงานอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิคส์. (ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูกิตติพลาธร (กัด กิตฺติธโร). (2562). รูปแบบการพัฒนาชีวิตด้วยหลักสังคหวัตถุ 4 ของกลุ่มชาติพันธุ์ ใน จังหวัดศรีสะเกษ (พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูสุนทรวัชรกิจ (บุญธรรม ธมฺมิโก). (2557). กลยุทธ์การจัดการทรัพยากรมนุษย์ของคณะสงฆ์จังหวัดเพชรบุรี (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาวินัย สิริภทฺโท (แช่มสายทอง). (2561). การบูรณาการหลักมนุษยสัมพันธ์กับหลักสังคหวัตถุ 4 ของผู้บริหารโรงเรียน (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาศุภกิจ สุภกิจฺโจ (ภักดีแสน). (2557). กลยุทธ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย กรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มัทนา วังถนอมศักดิ์. (2550). ปัจจัยที่มีผลต่อความผูกพันของบุคลากรในมหาวิทยาลัยเอกชน (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มานิตย์ มัลลวงศ์ และคณะ. (2548). ความผูกพันต่อองค์การของผู้ปฏิบัติงานในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนาวิทยาเขตภาคพายัพ (รายงานการวิจัย). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา.

วิชญาภา เมธีวรฉัตร. (2557).รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงพุทธของมหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือตอนล่าง 2 (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สุนทร สุวรรณพร. (2557). การจัดการทรัพยากรมนุษย์ตามหลักธรรมาภิบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทย (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สุวรีย์ สิริโภคาภิรมณ์. (2546). การวิจัยทางการศึกษา. ลพบุรี: ฝ่ายเอกสารการพิมพ์สถาบันราชภัฏเทพสตรี.

Bolon, D. S. (1997). Organizational Citizenship Behavior among Hospital Employee: AMultidimensional Analysis involving Job Satisfaction and Organizational Commitment. Hospital & Health Services Administration, 42 (2), 221–242.

Corporate Leadership Council. (2006). Driving Performance and Retention through Employee Engagement (Research Report). Washington. DC: The Corporate Executive Board Company (UK) Ltd.

Kadcher yschuk.R. (1998). Teacher Commitment: A Study of the Organizational Commitment. Professional Commitment. Dissertation Abstracts International. Union Commitment of Teachers in Public School in Saskatchewan.

Downloads

Published

2023-04-26

How to Cite

Sapakarn , W. (2023). HUMAN RESOURCES MANAGEMENT FOR ENHANCING ORGANIZATION COMMITMENT OF SECURITIES BUSINESS. Journal of MCU Social Science Review, 12(2), R204-R218. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/260098