THE DEVELOPMANT OF SCHOOLS ACADEMIC ADMINISTRATION MODEL UNDER BURIRAM PROVINCIAL PRIMARY EDUCATIONAL OFFICE

Authors

  • Watchara Marangsri Buriram Rajabhat University
  • Nawamin Prachanant Buriram Rajabhat University
  • Winiranee Thassanatep Buriram Rajabhat University

Keywords:

Model, Education Administration, Academic Administration

Abstract

Objectives of this research article aimed: 1. To study the condition of academic administration of schools under Buriram Provincial Primary Education Service Area Office 2. To construct and develop a model 3. To assess the correctness, appropriateness and feasibility of academic administration model, conducted with the mixed methods. The quantitative research, data were collected from samples consisted of 2 groups: 1) 265 school administrators and 265 academic teachers and 2) 12 school administrators and 12 academic teachers from schools under Buriram Provincial Primary Education Service Area Office, classified according to the size of the school, which were small, medium and large or over. The research tools consisted of questionnaires, in-depth interview script and an assessment form for academic administration. The data were analyzed by means of mean, standard deviation, frequency, percentage, and content descriptive interpretation.

The results of the research were summarized as follows. 1. The important framework of academic administration according to the academics and educators’ opinion consists of 7 components: curriculum development; learning process development teaching management education supervision Research for educational quality improvement, evaluation, and transfer of academic results. and the development of internal quality assurance systems and educational standards. 2. Academic administration model of Buriram Primary schools was SET4D Model. 3. The results of the model evaluation by experts considering validation verification, suitability and feasibility, by overall, it was at a high level. When considering each aspect, it was found at high level in every aspect.

References

กนก ศิริมี. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างคุณลักษณะผู้บริหารกับสมรรถนะการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 7, 53-60.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2559). มาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐานเพื่อการประกันคุณภาพภายในของสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.

กัลยา ไผ่เกาะ. (2546). รูปแบบการพัฒนาผู้อำนวยการวิทยาลัยพยาบาล สังกัด กระทรวงกลาโหม ด้านบทบาททางวิชาการ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กุลธิดา เลนุกูล. (2554). ตัวชี้วัดการบริหารจัดการตามหลักธรรมาภิบาลของสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

ทองใส เทียบดอกไม้. (2545). คู่มือการพัฒนาวิชาการโรงเรียนบ้านหนองแสง. มหาสารคาม: โรงเรียนบ้านหนองแสง.

เทิดเกียรติ ขันธ์พิมูล. (2560). รูปแบบการพัฒนาการบริหารงานวิชาการโดยใช้กระบวนการทำงานเป็นทีมในโรงเรียนมัธยมศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 24. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

ธีระพร อายุวัฒน์. (2552). แนวปฏิบัติที่เป็นเลิศในการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานขนาดเล็ก. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2535). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพฯ.

ปิยนันท์ แซ่จิว. (2560). การพัฒนาหลักสูตรการบริหารจัดการวิชาการศูนย์พัฒนาเด็กเล็กสังกัด องค์กรปกครอง ส่วนท้องถิ่นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.

เพชริน สงค์ประเสริฐ. (2550). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการโดยยึดหลักการทำงานเป็นทีมในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.

เพียรพันธ์ กิจพาณิชย์เจริญ. (2552). ศึกษาสมรรถนะการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตหนองแขม (สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ยุทธนา เกื้อกูล. (2560). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามจังหวัดชายแดนภาคใต้เพื่อสร้างผู้เรียนสู่ความเป็น

มนุษย์ที่สมบูรณ์ (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาอิสลามศึกษา). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

โยธิน สิทธิประเสริฐ. (2560). กลยุทธ์การบริหารจัดการเพื่อพัฒนาการจัดการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนที่จัดการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนต้น สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงราย เขต 3 (ครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

รุ่งเรือง สุขาภิรมย์. (2545). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการนํานโยบายการปฏิรูปการศึกษาไปปฏิบัติในระดับสถานศึกษา ประสบการณ์จากนานาต่างประเทศ. วารสารวิชาการ, 4(2), 9- 10.

สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ. (2562). สรุปผลการทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ปีการศึกษา 2562. สืบค้น 16 มีนาคม 2565, จาก www.newonetresult.niet

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2551). สมรรถนะในระบบข้าราชการพลเรือนไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.

สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2549). เกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพครูของคุรุสภา พ.ศ. 2537. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.

สุรัตน์ ดวงชาทม. (2549.) การพัฒนาสู่ความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ : กรณีสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามหาสารคามเขต 2 (ดุษฎีนิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สุวิมล โพธิ์กลิ่น. (2549) การพัฒนารูปแบบเครือข่ายความร่วมมือทางวิชาการเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานขนาดเล็ก. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.

Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

Downloads

Published

2024-02-01

How to Cite

Marangsri, W., Prachanant, N., & Thassanatep, W. (2024). THE DEVELOPMANT OF SCHOOLS ACADEMIC ADMINISTRATION MODEL UNDER BURIRAM PROVINCIAL PRIMARY EDUCATIONAL OFFICE. Journal of MCU Social Science Review, 13(1), 243–258. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/260082