การรับรู้และการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาเชิงพื้นที่ชุมชนตรอกวังหลัง เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร

ผู้แต่ง

  • ภิรดา ชัยรัตน์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

คำสำคัญ:

การรับรู้, การมีส่วนร่วม, การพัฒนาเชิงพื้นที่

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการรับรู้ การมีส่วนร่วม และความต้องการพัฒนาพื้นที่ของประชาชน 2) เปรียบเทียบการรับรู้ การมีส่วนร่วม และความต้องการพัฒนาพื้นที่ของประชาชน จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ กับการมีส่วนร่วมและความต้องการพัฒนาพื้นที่ของประชาชน และ 4) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความต้องการพัฒนาพื้นที่กับการมีส่วนร่วมของประชาชน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล จากการสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ 250 ครัวเรือนในพื้นที่ชุมชนตรอกวังหลัง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และค่าสัมประสิทธิสหสัมพันธ์เพียร์สัน ประมวลผลด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติ กำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

ผลการวิจัยพบว่า ประชาชนมีการรับรู้และมีความต้องการพัฒนาพื้นที่ อยู่ในระดับปานกลาง และมีส่วนร่วมอยู่ในระดับน้อย ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า ประชาชนที่มีอายุและสถานภาพสมรสต่างกันมีส่วนร่วมของประชาชนแตกต่างกัน ส่วนประชาชนที่อาชีพต่างกันมีความต้องการของประชาชนในการพัฒนาพื้นที่ต่างกัน ในขณะที่การรับรู้ของประชาชนมีความสัมพันธ์กับการมีส่วนร่วมและมีความสัมพันธ์กับความต้องการของประชาชน ส่วนความต้องการของประชาชนมีความสัมพันธ์กับการมีส่วนร่วมในการพัฒนาพื้นที่ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

References

เดลินิวส์. (2563). สัญจร “ชุมชนตรอกวังหลัง” สอนภาษาผู้ค้าดึงนักท่องเที่ยว. สืบค้น 13 มีนาคม 2563, จาก www.dailynews.co.th/bangkok/759666

เดโช แสนภักดี. (2546). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมในโครงการ "หนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์" ของสมาชิกกลุ่มอาชีพ จังหวัดขอนแก่น (วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรม). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ถวิลวดี บุรีกุล. (2551). การมีส่วนร่วม: แนวคิด ทฤษฎี และกระบวนการ. ใน เอกสารประกอบการศึกษาดูงานของคณะกรรมาธิการการพัฒนาการเมืองและการมีส่วนร่วมของประชาชน วุฒิสภา วันที่ 17 มิถุนายน 2551. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

นิภาพร รัตนปริยานุช. (2556). ความต้องการในการพัฒนาชุมชนของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลเสม็ด อำเภอเมืองชลบุรี (ปัญหาพิเศษปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารทั่วไป). ชลบุรี: วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา.

ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี. (2561, 13 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134 ตอนที่ 82. หน้า 1.

วิรัช สงวนวงศ์วาน. (2546). การจัดการพฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: เพียร์สันเอ็ดดูเคชั่น.

สำนักงานเขตบางกอกน้อย. (2563). ข้อมูลชุมชนในเขตบางกอกน้อยที่จัดตั้งตามระเบียบกรุงเทพมหานคร. สืบค้น 13 มีนาคม 2563. จากhttp://www.bangkok.go.th/bangkoknoi/page/sub/21263/

สุจันทรา สะพุ่ม. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมในนโยบายการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของ ททท. กรณีศึกษา: เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ อำเภอพัฒนานิคม จังหวัดลพบุรี (การค้นคว้าอิสระปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

สำนักการโยธา กรุงเทพมหานคร. (2562). สำนักการโยธา กทม.ลงพื้นที่สำรวจย่านวังหลัง...เพื่อเตรียมปรับปรุงทัศนียภาพให้เห็นถนนคนเดินแห่งใหม่. สืบค้น 21 เมษายน 2563, จาก http://203.155.220.238/dpw/index.php/yota-news/yota-news-activity/5129-news-activity-1-18-12-62

อุทัย ปริญญาสุทธินันท์. (2561). การพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Cohen, J.M. & N.T. Uphoff. (1980). “Participation’s Place in Rural Develop : Seeking Clarity Through Specificity” World Development 8(3) 213 – 235.

Champoux, J. E. (2006). Organization Behavior: Integrating, Groups, and Organization. New York: Thomson/South – Western.

Mowen, J. C. & Monor, M. (1998). Consumer Behavior. 5th ed. Upper Saddle River, New Jersey: Prentice – Hall.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2022-12-07

How to Cite

ชัยรัตน์ ภ. . (2022). การรับรู้และการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาเชิงพื้นที่ชุมชนตรอกวังหลัง เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(6), R168-R181. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/259091