SILK SCREEN PRINTING: THE INNOVATION OF COMMERCIAL ARTS SKILL DEVELOPMENT TO DIGITAL THAI SOCIETY OF SUPHANBURI COLLAGE OF FINE ARTS

Authors

  • Pattima Khositkhaseam Suphanburi College of Fine Arts

Keywords:

Digital Thai Society, Art printing, Silk screen printing

Abstract

Objectives of this study were: 1. To develop silk screen printing innovation by standard vocational digital system that is lifelong learning innovation for students and general people, 2. To recommend Thailand 4.0 Art learning processes for educational institutes, and general people. The study is a research and development. The tool of the study was experiment and operation in the process of silk screen printing performance on You Tube technology media. The data collection of the study were from interview, observation, and innovation assessment. The population and sample groups were artists, art teachers and twenty-eight students. The experimental group were twenty undergraduate students in Suphanburi College of Fine Arts. The study was according to social concept and contemporary art.

The results of the research were: 1) the silk screen printing innovation can develop student’s skills in design, technology, creation, concept and works of Art development in research from social condition that have experience by the silk screen printing innovation. It is the original silk screen printing that reflects Corona virus-19. 2) The Thailand 4.0 Art learning processes are Art creativity for skills development for income, using digital media in creative Art, Art learning encouragement for Art career or Artist, and training and encouragement of people to have academically knowledge and to live by aesthetic learning. The innovation has academic standard with students’ satisfaction that is appropriate for education of institutes and people to apply for creative Art learning and also for general education.

References

กำจร สุนพงษ์ศรี. (2559). สุนทรียศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชนากานต์ สุวรรณรัตนศรี และคณะ. (2562). คุณลักษณะอันพึงประสงค์ของบุคลากรในยุคประเทศไทย 4.0. นครราชสีมา: วิทยาลัยนครราชสีมา.

ชาตรี บัวคลี่. (2556). แนวคิดการออกแบบสิ่งพิมพ์ดิจิทัลหลังสมัยใหม่. อิเล็กทรอนิกส์ Veridian มหาวิทยาลัยศิลปากร (มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ), 7(3), 247-258.

เดชา หวังมี. (2550). ความต้องการในการเรียนรู้ตลอดชีวิตของประชาชนในชนบท: กรณีศึกษาจังหวัดพังงา. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาศาสตร์เพื่อพัฒนาชุมชน). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

เทิดศักดิ์ เหล็กดี. (2556). ความเสื่อม. กรุงเทพ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ธัญธัช วิภัติภูมิประเทศ. (2562). สังคมวิทยาดิจิทัล: แนวคิดและการนำไปใช้. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 6(3), 43-56.

นิอัลยา สาอุ และไพโรจน์ ภัทรนรากุล. (2564). การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม: การพัฒนาการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล: กรอบสู่ SDGs. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 11(2),19-29.

ปัติมา โฆษิตเกษม. (2564) ภาพพิมพ์ซิลค์สกรีน: นวัตกรรมพัฒนาทักษะงานศิลปะเชิงพาณิชย์สู่สังคมไทยยุคดิจิทัล. นครปฐม: สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์.

ระวีวรรณ สระทองอั๋น. (2556). ความสุขในความสงบเงียบ. (ศิลปะนิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาทัศนศิลปศึกษา). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุธี คุณาวิชยานนท์. (2561). ศิลปะสมัยใหม่และร่วมสมัย: ตะวันตกและไทย. กรุงเทพฯ: เจ พริ้นท์.

เสาวลักษณ์ พันธบุตร. (2560). อยู่อย่างคนร่วมสมัยในยุคดิจิทัล Living Contemporaly in the Digital Age. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 5(2), 161-167.

วิรุณ ตั้งเจริญ. (2547). ศิลปะหลังสมัยใหม่. กรุงเทพฯ: อีแอนด์ไอคิว.

อัศนีย์ ชูอรุณ. (2554). ประวัติและแบบอย่างศิลปิน. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

Lupton, D. (2013). Digital Sociology: Beyond the Digital to the Sociological. Retrieved October 2, 2021, from https://www.slideshare.net/dlupton/ digital-sociolog-beyond-the-digital-to-thesociological

Downloads

Published

2022-08-16

How to Cite

Khositkhaseam , P. . (2022). SILK SCREEN PRINTING: THE INNOVATION OF COMMERCIAL ARTS SKILL DEVELOPMENT TO DIGITAL THAI SOCIETY OF SUPHANBURI COLLAGE OF FINE ARTS. Journal of MCU Social Science Review, 11(4), R94-R108. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/258921